Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#445 Aan het onthaal

 

“Geen sprake van dat ik deze fiche invul en mijn paspoort overhandig! Roep de manager.”
Het is laat in de namiddag. Ik ben net mijn nachtdienst aan de hotelreceptie begonnen.  Sinds de terroristische aanslagen zijn de regels verstrengd. Wij moeten elke gast een fiche laten invullen en de gegevens vergelijken met die van zijn paspoort.

De manager komt en de man gaat tekeer.
“Zeggen namen als Waldorf Astoria in New-York,  George V in Parijs, Frankfurter Hof in Frankurt, Conrad in Brussel, The Savoy in Londen, Kempinski in Berlijn u wat?  Daar kennen ze mij, meneer en hoef ik al die paperassen niet in te vullen.”
Namen van tophotels vind je in alle reisgidsen, bedenk ik, maar wat brengt deze dandy naar ons driesterrenhotel  nabij de luchthaven?

Ik  vermoed hoe mijn manager dit varkentje zal wassen.
“Wat toevallig, meneer “, zegt hij geveinsd geïnteresseerd . “Voorheen werkte ik voor het Conrad Hotel tot het, zoals u als goede klant zal weten, een tijd geleden van eigenaar en van naam veranderde.  De meeste vaste hotelgasten kende ik persoonlijk.  U kan ik mij niet herinneren. De  lokale politie staat erop dat wij  klanten een fiche laten invullen, ik kan hen natuurlijk ook bellen om te vragen of zij uw identiteit komen vaststellen.”
“Al goed”,  briest de man en knalt zijn paspoort voor mij op de desk. “Hier, jochie, vul dat formuliertje maar zelf in. Langer dan een nacht wil ik in deze stallingen niet verblijven. Jullie zijn het enige etablissement nabij de luchthaven.  Anders had ik hier nooit een voet binnen gezet.”

Ik noteer:  Frans Deweyer, zijn geboortedatum en paspoortnummer.  Met een zucht ondertekent hij het incheckformulier,  grist de sleutel van de balie en snelt naar de lift. Gelukkig heeft hij enkel een reistas, anders had hij nog kunnen mopperen dat hij zelf zijn bagage naar boven moest dragen. 

Even later stopt een taxi voor het hotel. Door de glazen draaideur stapt een hevig geschminkte dame naar binnen.  Ik merk dat haar pruik niet helemaal recht op haar hoofd zit. Ze trippelt naar mij toe.
“Dag schoonheid, is Frans al toegekomen?” Haar rechterhand met knalgele nepnagels en een joekel van een ring bedekt haar opvallend décolleté.
“Frans wie, mevrouw?”
“Even kijken.” Ze neemt haar GSM en leest: “Euh, Dewever.”
“Er is geen persoon met die naam aanwezig, mevrouw.”
“Hoezo? Oh sorry Deweyer,  Frans Deweyer is zijn naam.”
“Ik verwittig hem, u kan daar plaatsnemen.”
Deweyer stapt uit de lift. Hij heeft een schreeuwerige zijden kamerjas aangetrokken. Luid begroet hij de dame: “Ha schatje, daar ben je. Kom, ik heb een luxekamertje voor ons geboekt.”

Omstreeks middernacht vraagt een taxichauffeur  of zijn klant vertrekkensklaar is. Voor ik  kan antwoorden, stapt de pruik uit de lift.  Ze zit weer perfect,  maar als de dame eronder naar mij lonkt en “Goodnight, honey”, roept, merk ik dat haar schmink wat doorlopen is.

Jammer dat ik haar klant morgenochtend bij het ontbijt niet kan begroeten. Ik zou hem gemeld hebben dat het vroegere Conrad nu het Steigenberger heet.
 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling, ik vind het een grappig verhaal en een leuk gegeven, maar het komt voor mij niet echt uit de verf. Het zou pittiger kunnen, denk ik. Ik vind het nu vrij voorspelbaar. De laatste twee alinea's voegen voor mij wat dat betreft niet veel toe. Ik had daar gehoopt op een iets meer onverwachte wending.
Het spartaanse zie ik er niet in terug. De man maakt stampij omdat hij zijn naam niet prijs wil geven en daarom als argument betere hotels noemt waar hij zogenaamd zijn naam niet hoeft te noemen. Of het hotel inderdaad veel minder luxueus is, wordt nergens beschreven.

“Wat toevallig meneer“ ---> achter toevallig hoort nog een komma.

Jullie zijn het enigste etablissement  ---> enigste moet enige zijn. 

“Er is geen persoon met die naam aanwezig, Mevrouw.” ---> mevrouw mag hier met kleine letter.

“Ha schatje daar ben je. ---> achter schatje hoort nog een komma, het is een aanspreking.

Ze zit weer perfect ---> ik vermoed dat het Vlaams is om "ze" te zeggen voor de pruik. Het leest voor mij in eerste instantie alsof je het over de vrouw hebt. Ik zou eerder voor "het" gekozen hebben. 

merk ik dat haar schmink wat doorlopen is.  ---> "wat" zwakt de zin af en het is ook vaag. Als het duidelijk is dat ze haar "werk" gedaan heeft, zou ik "wat" weglaten. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, bedankt om te reageren. Akkoord met de leestekens en hoofdletter, niet met de andere opmerkingen. Wie de luxe van de geciteerde hotels kent, weet dat een verdere beschrijving onnodig is. De 'ze' voor de pruik heeft niets met Vlaams te maken. Het woord is mannelijk of vrouwelijk. Er staat duidelijk dat de vrouw onder de pruik zit. 'Wat' zwakt niet de zin af maar geeft het contrast weer met het oorspronkelijk fel geschminkte gezicht. Ik zie niet in wat er voorspelbaars is aan het verhaal. Over het 'spartaans' gaf de coach zelf aan dat het ook over een dame kon gaan die haar bed te klein vindt in een hotel. Ik noem zoiets: variatie op een thema. Tot slot: zonder de laatste alinea's is er geen clou. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wie de luxe van de geciteerde hotels kent, weet dat een verdere beschrijving onnodig is. --> dat zegt nog niets over de man zelf. Hij noemt de namen van deze hotels, maar waaruit blijkt dat hij er ooit in verbleef? 

Ik zie niet in wat er voorspelbaars is aan het verhaal.  --> het is voor mij meteen duidelijk dat het om een hoertje gaat. 

Maar goed, dat is hoe ik het verhaal lees. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, ik heb de indruk dat je je groot gelijk wil halen. De escorte doet pas in het tweede deel van het verhaal haar intrede en niets voorspelt haar komst. Nu ja, je leest het inderdaad zoals jij het wenst. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Nee, Schmetterling, ik wil mijn gelijk niet halen. Daar gaat het op dit forum niet om, daar gaat het mij niet om. Het is jouw verhaal en als ik er met mijn observaties naast zit, dan is dat zo. Ik geef alleen maar aan hoe ik het lees. Als ik ernaast zit, zullen de andere lezers mijn ongelijk ongetwijfeld bevestigen. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling,

Je speelt erg leuk met contrasten. Je personage doet alsof hij vaste gast is bij de meest luxueuze hotels, maar gaat vervolgens wel in een driesterrenhotel logeren en nodigt een gast uit die... laten we het netjes zeggen, daar nooit zou komen. Om vervolgens tegen haar te zeggen wat een paradijs het daar is. 

De laatste alinea vind ik daarom erg passend. Het prikt door alle illusies heen, vanuit de observatie van een derde persoon. Dat maakt het absurde van de situatie nog duidelijk en geeft een leuke knipoog aan het geheel. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schmetterling, hilarisch de beschrijving van de verschillende 'klanten': van het hotel, van de taxi én van de dame van plezier. 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Schmetterling, leuk stuk, vooral de pruik. Twee keer: 1e keer niet helemaal recht, 2e keer uit de lift. En het loopt rond, de hp aan het begin en aan het eind, gewoon aan het werk, dat is ook altijd fijn. Groet

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Schmetterling,

Interessant verhaal en een interessant idee voor het Spartaanse onderwerp. Graag gelezen.

Groetjes