Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#445 Ooit zal ze me dankbaar zijn

 

De snaren zorgen voor groeven in haar vingers. Haar rechterarm zal ongetwijfeld stijf aanvoelen van de spagaat die het moet maken. 
'Kunnen we die laatste fingerpicking niet overslaan?', verzucht ze. Een glimlach is voldoende om haar snel te laten knikken. Mijn Desie heeft het zelfbesef om te weten wanneer ze puberale vragen stelt.

Ze schakelt in razend tempo van G, D-mineur naar een F barchord. Haar vingers rollen over het instrument, soms stoppend om een snaar extra bravoure mee te geven. Spatzuivere perfectie aan het begin, maar tijdens de brug een paar schoonheidsfoutjes. Ze vloekt, iets wat ik haar bewust heb aangeleerd. Deze onconventionele manier van emotie-uiting laat zien dat je diepzinnige verschilligheid bezit. Dat je ook beseft dat die minifoutjes, hoe minuscuul ze ook zijn, de schoonheid van de perfectie aan kunnen tasten. 

Als ze de riff opnieuw inzet, lijken haar vingers niet goed de gehele barchord te omvatten. Ik duw haar vingers nog wat beter op de snaren om ze de gewenste grip te geven. Haar gezicht betrekt wanneer het nylon zich nog dieper in haar huid graaft. Desie's weg is eentje die alle getalenteerde artiesten hebben moeten doorlopen. Dat je geleden hebt voor je muziek, betekent dat je aangetoond hebt geschikt te zijn om de meest virtuoze muzikale bezinspelingen te creëren. 

Samantha verschijnt in de deuropening, haar pas gekamde haar zit alweer in de war. Ze wrijft vluchtig over haar halfdichte ogen.
'Kunnen jullie niet stoppen of zo? De oordoppen helpen niet meer. Ik kan echt niet slapen zo.'
Met een subtiel vingergebaar dirigeer ik haar naar buiten. Ze kijkt nog even met een gehaaide blik in Desie's richting voor ze de kamer hoofdschuddend verlaat. Het is haar niet aan te rekenen dat zij het unieke talent van haar grote zus nog niet aanvoelt. Desie lijkt zelf nog niet eens te beseffen dat haar vingers gemaakt zijn om de meest subtiele zoetgevooisde klanken uit de gitaar te halen. 

'Morgen komen de meiden langs, dan kan ik niet oefenen,' hoor ik Desie zachtjes zeggen. Ik hef het muziekschrift boven mijn hoofd. Noem het een corrigerende dreiging, uiteraard zou ik haar nooit zomaar slaan. Zo'n talent mag je alleen fysiek beschadigen, wanneer dit bij zou dragen aan hun creatieve ontwikkeling.
'Ik zeg ze wel af,' zegt ze snel met trillende stem. Over een paar jaar wanneer ze voor uitverkochte zalen de meest perfecte klanken uit de gitaar en wie weet talloze andere instrumenten haalt, zal ze de mix van teleurstelling en angst die ze nu vaak voelt, kunnen relativeren. Ze zal me ongetwijfeld dankbaar zijn.
 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu,

Een heel beklemmend, naar verhaal. Goed geschreven. De aandacht voor de (technische) details laat zien hoe streng en precies deze docent is. Als die dan nog begint te spreken over de lijdensweg die muzikanten allemaal moeten doorstaan, is het een precies goede stap naar het geven dat hij zijn leerlinge nooit *ahum* zou slaan. 

Je maakt dus goed gebruik van zienswijzen die normaalgesproken worden toebedeelt aan goede leraren die het uiterste vergen van getalenteerde studenten en weet daar met enkele verwijzingen een hele nare draai aan te geven. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Virtuosu, 

Voor het eerst lees ik nu een verhaal van jou. Net als bij vele andere schrijvers op dit forum, bewonder ik je schrijfstijl. Zeer aangenaam en beeldig. Het verhaal leest sierlijk en vlot. Daar houd ik wel van, beter nog: kan ik wel wat van leren.

Je verhaal doet mij een beetje denken aan de film Whiplash. Hoe het hier dan uitgebeeld word door ouder en dochter, heb je echt goed gedaan. Ik heb medelijden met Desie. Graag gelezen. 

Groetjes

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu, Nadine spreekt over een docent, maar zoals ik het lees, gaat het over een vader die zijn dochter met strenge hand gitaarles geeft. Hij ziet in haar een talent die later volle zalen zal trekken en het uiterste van haar vergt. 
Die strenge opvoeding voor het ene kind beschrijf je heel krachtig in een vlot geschreven verhaal. Met plezier en bewondering gelezen.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Nadine van de Sande

Dank voor je feedback, fijn dat je dit uit de tekst heb kunnen halen.

@Sensei

Veel dank voor het lezen en de feedback. De film Whiplash ken ik nog niet, zal eens kijken.

@ EstherS

Dank voor het lezen.

@Fief 

Scherp, inderdaad zat ik aan een ouder dochter relatie te denken (zoals ook Sensei zag). En hoewel HP in theorie ook de moeder kan zijn, had ik inderdaad ook wel een vader in mijn hoofd. Ik ben trouwens stiekem ook wel blij dat je er geen taalzaken uithaalt, geeft me de (ijdele) hoop dat die er niet of nauwelijks inzitten.