#445 Isolement

De nacht strekt zich eindeloos voor me uit als een kale woestijnvlakte. In elkaar gedoken zit ik op de harde matras. Mijn hoofd klopt van de inspanning over hoe ik hier terecht ben gekomen. Ik zit in een cel van een paar vierkante meter. Een klein raam boven mijn hoofd. Een bed, wastafel en een tafeltje met een stoel vormen het interieur. Het peertje aan het plafond verspreid een aarzelend schijnsel. Een wanhopige schreeuw ontsnapt uit mijn keel. Ik sla op de muren, bons op de deur en schreeuw mijn keel hees. Het helpt niets. Een sleutel knarst in het slot en voor ik het weet staat er een bewaker in de cel. Hij duwt mij zo hard achterover dat ik op bed val.
'Jij moet niet zoveel herrie maken, gek. Anders zal je wat meemaken. '
Woede gloeit in zijn ogen. Hij springt op me af, grijpt mijn arm en draait die op mijn rug. Pijn vlamt door me heen, ik schreeuw van schrik. Zijn warme adem voel ik in mijn oor. De klootzak draait helemaal door. Ruwe handen draaien me op mijn buik en hij sjort aan mijn spijkerbroek. Paniek maakt zich van mij meester en ik probeer hem van me af te trappen.
'Houd je benen stil, anders taser ik je, 'sist hij in mijn oor.
Mijn adem gaat zwaar, mijn borst zwoegt. Dit kan toch niet waar zijn.
'Als je meewerkt kan ik je leven hier heel aangenaam maken. '
Tranen springen in mijn ogen. Ik trek dit niet. Angst kronkelt als een veelkoppige slang in mijn buik.
Zijn gewicht pint me vast op het matras. Opeens krijg ik adem. Hij valt half van me af en een stem buldert.' Waar ben jij mee bezig. Hoe haal je het in je hoofd? '
Een agent staat achter hem en schudt vol ongeloof zijn hoofd.
' Wat was je van plan? '
' Je neemt het toch niet op voor die... die moordenaar. Die hoer? '
Verdedigend trekt hij zijn kleren recht en haalt een hand door zijn haar.
' Ik wilde haar alleen laten zien wat er gebeurt als ze niet luistert. '
Moordenaar... IK!!??
' Je gaat te ver. Veels te ver. Dit kan je je baan kosten. '
Vervult van woede spring ik van het bed af en tik op zijn schouder. Verbaast draait hij zich om en met al mijn kracht schop ik hem in zijn kruis. Kreunend grijpt hij naar zijn ballen en zakt in elkaar. Razendsnel glip ik langs hem heen maar mijn redder is sneller. Met een snelle worp vloert hij me en opeens krioelt het van de agenten.' Neem haar mee, gooi maar in de isoleer. '

Handen tillen me op en zonder dat ik maar iets in te brengen heb marcheren we door de gang en binnen een minuut lig ik op een matras in een vierkante ruimte zonder ramen. De deur achter me valt zwaar in het slot. Een camera boven de deur registreert elke beweging die ik maak.  Uitgeput val ik op het matras en rol mezelf op in foetushouding. Zijn laatste woorden galmen door mijn hoofd.
MOORDENAAR...!!!