Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#444 - Op de dijk

 

Op de dijk

Drie jaar woon ik nu in Everdingen. Een klein huisje met een brede oprit. Rijd je voorbij mijn huisje dan kom je uit bij mijn buren, een boerenfamilie. Doordat zij daar met een groot gezin wonen, kan ik niet zeggen dat ik eenzaam ben. Ik maak vaak een praatje met hen.
Alleen wonen, daar had ik graag verandering in gezien. Ik mis een man.
Recht tegenover mijn huisje, aan de overkant van de weg, loopt een steile trap die op de dijk uitkomt. Ik kreeg een jaar geleden een nieuwe heup waarop een lang revalidatietraject volgde. Nu zijn, door de jarenlange foutieve belasting, ook mijn knieën aan vervanging toe. Door dit alles heb ik de trap lang niet beklommen.
Morgen draag ik mijn huisje over aan de nieuwe eigenaar. Ik ga in een appartement wonen. Op mijn oude dag past dat beter. Mijn huisje gaat bewoond worden door een oudere man die het geluk had in een veel jongere vrouw de liefde te vinden.
Vertrekken zonder nog een keer de dijk te beklimmen kan ik niet. Ik trek mijn duffelse jas aan en steek de weg over. Met alle energie die mij rest, beklim ik de trap. Ik zucht, steun, kom bovenaan langzaam op adem en begin te lopen. Ik zie de bewolkte lucht. De schaapjes die er staan richten hun kopjes op als ik passeer. Vogels fluiten, zij weten dat het voorjaar niet ver weg is. Eenden vliegen verschrikt op.
In de verte zie ik een figuur lopen. Ook mijn ogen hebben niet meer de scherpte van weleer.
Nu zie ik dat het een man is. Zijn gulle glimlach, zijn heldere oogopslag treft mijn blik. Met diepe, warme stem spreekt hij me aan.
Ook al woon ik morgen elders, ik weet, vanaf nu ben ik niet meer alleen.

 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dat de buren naast je hp wonen lijkt mij evident, maar de rest van je verhaal kan ik minder goed volgen. De bekentenis ontgaat mij en ook vraag ik me af waar de jongere vrouw van de nieuwe bewoner is gebleven. Als zij er niet meer is vraag ik me af of je van een geluk kunt spreken. Ik ben benieuwd naar de andere reacties en hoop dat het dan duidelijker wordt.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, ik lees een verhaal van een oudere vrouw die afscheid moet nemen van haar huis omdat ze kleiner gaat wonen. Dat is mooi gegeven, maar wat is de bekentenis?
Mespunt maakte elders een opmerking over hoe de verhalen gelezen worden. Natuurlijk zijn de mensen die naast je wonen buren, maar zoals je het hier beschrijft is het duidelijk dat je beschrijft dat die buren een boerenfamilie is. Er staat nergens dat de man die je tegenkomt de nieuwe bewoner is. Het is gewoon een man die je tegenkomt, dus je hoeft je niet af te vragen waar de jongere vrouw is.
Het geheel zou van mij meer verhalend mogen zijn, door de korte zinnen leest het als een opsomming van handelingen.

De laatste zinnen vind ik raadselachtig. In de verte zie je een man lopen, maar zijn warme stem spreekt je aan. Dat is lastig als hij in de verte is, tenzij hij iets roept. En hoezo weet ze dat ze niet meer alleen zal zijn? Alleen omdat de man met de warme stem haar aanspreekt?

... en begin te lopen.  --> dit zou je weg kunnen laten. Ten eerste leest "begin te lopen" niet lekker, maar het voegt ook niets toe omdat je met het lopen verder niets meer doet. Alles wat erna komt is een beschrijving van wat je ziet.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mespunt maakte elders een opmerking over hoe de verhalen gelezen worden. Natuurlijk zijn de mensen die naast je wonen buren, maar zoals je het hier beschrijft is het duidelijk dat je beschrijft dat die buren een boerenfamilie is. Er staat nergens dat de man die je tegenkomt de nieuwe bewoner is. Het is gewoon een man die je tegenkomt, dus je hoeft je niet af te vragen waar de jongere vrouw is.

Wat ik bedoelde is dat het overbodig is om aan te geven dat het bij de boerenfamilie om buren gaat. Dat blijkt immers al uit het feit dat ze naast hp wonen. Het bezorgde mij even een duh-moment, maar dat mag ook aan mij liggen. De jongere vrouw miste ik omdat er over slechts één nieuwe bewoner gesproken wordt, de oudere man. Maar misschien latten ze, dat kan natuurlijk ook.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Mespunt en Fief,

Dank voor jullie reacties. De boerenfamilie als boer bracht ik erin omdat er aan die dijk weinig bebouwing is en zeker geen boerderijen. De man aan het einde is niet de buurman. Ik schreef dat de hp eerst een figuur ziet en pas bij zijn nadering een man erin herkent. ( slechte ogen ) Ze bekent in het begin van het stukje 'alleen' te zijn. Kennelijk valt ze als een blok voor de man met zijn diepe stem en ziet daarin haar 'soulmate'. Nooit meer alleen!

wellicht fantaseer ik teveel.

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Elrie,

Bedankt voor je inzending. Ondanks dat het verhaal geen navertelling is, vind ik de verteltrant in het begin wel goed gelukt. Daarna loopt het verhaal toch weer over in een scène. 

Mij is het niet helemaal duidelijk wat het conflict van het verhaal is. Probeer iets minder vaag te zijn en je hoofdpersonage een conflict te laten hebben. Mij is het nu niet helemaal duidelijk wat het doel van het verhaal is. Daarnaast lijkt het alsof er veel loze informatie wordt gegeven. 

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Soulmates op het eerste gezicht? Nu begrijp ik het, denk ik, of in elk geval krijgt je verhaal voor mij een betekenis die ik waardeer. Hoewel weinigen zullen weerspreken dat er zoiets als aantrekkingskracht bestaat, denk ik dat het idee van instant soulmates de meeste mensen te ver gaat. De wens kon wel eens de vader zijn van de gedachte, waarmee je hp, ondanks de ontkenning in het begin, indirect bekent wel degelijk behoorlijk eenzaam te zijn. Daarmee krijgen details als de boerenfamilie, de lichamelijke klachten i.c.m. de steile trap en de nieuwe bewoner die wél liefde vond betekenis en blijken daarmee toch functioneel. Het einde lijkt hoopvol, maar voelt kwetsbaar aan. Hopelijk stoort mijn interpretatie je niet. Ik heb het met plezier ge- en vooral herlezen.

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Elrie,

Graag sluit ik mij aan bij eerder gegeven reacties. Ik kon uit je verhaal niet echt opmaken wat je bekentenis was ook zag ik er niet echt een conflict in. Als dit duidelijker zou zijn in je verhaal, zou het doel misschien beter zijn. Verder vond ik de opbouw van je verhaal wel aardig, waardoor ik het wel een aangename manier van lezen vond. Graag gelezen.

Groetjes

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Mespunt, Jouw interpretatie stoort me allerminst, integendeel ik word er erg blij van dat je het zo ge- en herlezen hebt. Dank dat je die tijd eraan heb willen besteden.

 

hoi Sensei, ook jij dank voor het lezen en je reactie op mijn verhaal. Fijn dat je, ondanks de onduidelijkheden, het toch graag las.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, uit je verhaal spreekt grote eenzaamheid, ik blijf achter met een somber gevoel. Wat dat betreft vind ik het goed geschreven, als je oog hebt voor de details die Mespunt in zijn laatste bijdrage aanstipt. Ik heb wel wat moeite met de korte zinnen, waardoor het m.i. te veel staccato wordt. En ik mis de bekentenis, tenzij het je bedoeling is weer te geven dat je hp ongewild alleenstaand is en dat voor de buitenwereld niet wil weten. Maar dan zou ik dat aspect meer tot uitdrukking laten komen. 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ton, Veel dank voor het lezen. Met jouw opmerkingen en die van alle anderen moet het lukken om het stukje via een herschrijf te verbeteren.