Dag Senseii, 

Bedankt voor je inzending. Ik denk dat het zo is dat de opdracht (helaas) niet goed over is gekomen. De opdracht van deze week is om een (terug)vertelling te schrijven. Iets wat heeft plaatsgevonden wordt door het hoofdpersonage als het ware naverteld. Dat zie ik helaas niet terugkomen in je verhaal. De voornaamste redenen hiervoor zijn: 

• Het verhaal speelt zich af in het ‘nu’ (t.t).
• Het verhaal is in een scène verteld. 

Ik zou aanraden om bij andere ingezonden opdrachten te kijken en deze te lezen. Misschien verschaft dat iets meer duidelijkheid!

Wat betreft de inhoud en stijl van het verhaal, zal ik wel nog wat commentaar leveren. 

Ik vind persoonlijk dat je iets te veel verteld. Dat klinkt heel raar in zo’n opdracht, maar aangezien je een scène hebt geschreven waarin de hoofdpersoon in het nu leeft, komt dat gekunsteld over. Bijvoorbeeld de zin: ‘Al jaren…moment’. Het is niet realistisch dat de hoofdpersoon dat letterlijk denkt op dat moment. Het komt over alsof de schrijver informatie kwijt moet en dat even snel op deze manier oplost. 

Probeer meer weg te laten hierin. Dat de hoofdpersoon hier al een langere tijd over nadenkt en het moeilijk vindt om te vertellen, komt als het goed is vanzelf uit de tekst en de handelingen. 

Het zweet dat langs zijn lijf druipt is bijvoorbeeld al genoeg om te laten zien dat hij dit spannend vindt.

Ik vind het thema interessant en het verhaal prettig lezen, maar het open einde irriteert me een beetje. Het zou denk ik minder erg zijn als daar pas duidelijk wordt wat de bekentenis precies inhoudt, nu is het een anticlimax.

Thema is goed en past in het tijdsbeeld. Als hij wegkijkt, hoe zie je dan dat er een traan over zijn wang rolt. Verder wel leuk geschreven. Had allemaal iets vlotter gekund.

Hai Senseii, 

Ik heb je herschreven verhaal gelezen en dit vind ik stúkken beter! Je nieuwe versie sluit aan bij de opdracht, en ik vind het veel boeiender om te lezen. Ondanks dat je nu voor een navertelling hebt gekozen, komt het op mij minder over alsof je informatie moet geven, zoals in je eerste versie. 

Het einde vind ik ook heel erg goed!

Senseii, even ter informatie. Als je een tekst herschrijft is het beter dat je de herschrijf boven de oorspronkelijke tekst plaatst. Dan ziet de lezer wat je er aan veranderd en verbeterd hebt. (Je vindt hiervan voorbeelden te over in de lange lijst van de verhalen bij vroegere opdrachten).

Ja, veel beter!

Een heftig verhaal en het raakt me, maar niet in de mate die ik passend vind bij de inhoud. Ik ben er nog niet helemaal over uit hoe dat komt. Het heeft denk ik te maken met de afstandelijke manier waarop het wordt verteld. Ik ben benieuwd wat er zou gebeuren als je duidelijk maakt aan wie je het verhaal vertelt en waarom. Wellicht in combinatie met iets meer informatie over de impact, die je nu wel noemt, maar niet toelicht.

Naast mijn bed stonden alle beterschap kaartjes en één opmerkelijk brief. De inhoud daarvan was schokkend. De geschreven woorden staan tot op de dag van vandaag op mijn netvlies gebrand. Met tranen in mijn ogen lag ik daar. Tranen van boosheid en verdriet.

”In onze familie is er geen plek voor flikkers.”

Hier bijvoorbeeld denk ik dat je meer bereikt door het iets minder uit te kauwen. De lezer mag zelf ook nog wel iets doen:

Mijn kamer vulde zich met een bonte verzameling kaarten van ik weet niet eens meer wie, maar die ene brief vergeet ik nooit:

”In onze familie is er geen plek voor flikkers.”

Ik denk er nog even over na, maar misschien zijn er anderen die hier ideeën over hebben.

Hoi Senseii, wat een heftig verhaal, maar ik snap wel wat Mespunt bedoelt met zijn opmerking dat het wat afstandelijk is. Desalniettemin goed gevonden.

 20 jaar, 36 ---> Getallen worden in een verhaal doorgaans voluit geschreven.

wat er toen is gebeurd heeft een behoorlijke impact op mij gehad. ---> actiever leest het als je hulpwerkwoorden vermijdt. Achter gebeurd hoort in ieder geval nog een komma. 
... wat er toen gebeurde, had een behoorlijke impact op mij.

zou reageren deed  ---> tussen werkwoorden die niet bij elkaar horen, hoort een komma.
die ik had opgelopen waren op kantje boord  ---> idem

en mijn vader zijn woede de teugel liet vieren.  ---> weer wat geleerd. Deze uitdrukking kende ik nog niet.

Het enige wat ik nog kan herinneren was---> achter ik hoort nog "me". Hier hoort ook een komma achter herinneren.

Hoi Sensei, je verhaal ontroert me en ik hoop dat het pure fictie is. De 'bekentenis' (als je uit de kast komen al zo zou mogen noemen; het lijkt net alsof het over iets misdadigs gaat) en wat erop volgt, wat het met je hp doet, heb je helder overgebracht. Graag gelezen! 

Gelukkig dat je dit niet echt hebt hoeven meemaken. Heftig thema inderdaad, goed herschreven.