Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#442 Zo hoog dat ik bijna de eeuwigheid zie …

 

Wie mij (nog) niet kent, heeft ongelijk. Soms verdwijn ik in de witte wolken van azuurblauwe luchten, alleen zichtbaar voor schilders en dichters. Als de zonnegod  stranden overgiet met zijn stralen zie je mijn schaduw glijden over het blanke zand. Wanneer zijn lege pagina hunkert naar woorden, verhaalt de schrijver mijn vlucht naar kusten in verre landen.

Het instinct van dieren gebiedt hen elkaar weleens te verscheuren. De mens heeft nooit een goed te praten reden om een ander te beroven van het leven. Ik zie de lelijkheid van die stervelingen onder mij. Oorlogen zijn hen niet vreemd. Ook hun schoonheid merk ik, wanneer ze na het zoveelste strijdgewoel zingen over mijn vriend, de zwaluw, die weer over de witte kliffen scheert.

Helaas, ook ik ben niet steeds attent. Vooral in groep durf ik met mijn soortgenoten de hooligan uithangen, naar het beeld en gelijkenis van wat wij geregeld  bij de mens bemerken. Dan pesten wij de zonnekloppers op het strand of pikken wij in de zakken vuilnis die in de straten staan. Een ingebouwde aandrift drijft ons tot die wandaden, waar wij niet fier op zijn.

Weet dat ik zoveel liever de gevleugelde boodschapper ben van dromen. Je kan eenzaam zijn in jouw fantasie net zoals ik eenzaam kan zijn in de weidse hemel. Hierboven besef je wat er beneden fout loopt. Kijk daarom naar mij als al jouw hoop is gevaren. Ik zal voor jou net zo hoog vliegen dat je de wereld van op afstand bekijkt en je vrede kan nemen met al het moois dat er nog te zien en te beleven valt.

Vlieg met mij mee en droom met mij. Ik ben Jonathan Livingston, de zeemeeuw die ooit  op onnavolgbare wijze beschreven, verfilmd en bezongen werd. 

 

(Jonathan Livingston Seagull - Neil Diamond - Be - Bing video https://www.bing.com/videos/search?q=jonathan+liv…)

 

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beschreven door Richard Bach, zie ik het boek nog voor me, voordat ik mijn boekenkasten wat ingedikt heb, met de prachtige zeemeeuw op de kaft. Mooi eigentijds verhaal heb je er van gemaakt. Iklas het met plezier Gi. Vooral de zin:" Als de zonnegod stranden overgiet met zijn stralen zie je mijn schaduw glijden over het blanke strand."

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Elrie, ik wilde vooral de bekende meeuw onder de aandacht brengen van de lezers die hem nog niet zouden kennen. Gewoontegetrouw verwijst mijn tekst naar bekende liedjesteksten zoals de blue birds van Vera Lynn en de lyrics van de songs Be en Lonely looking sky uit de soundtrack van de bekende film. Anne Murrays You needed me bracht me op het idee voor de titel. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi,

Wat een bijzondere manier van schrijven. Iets waar ik veel van kan en ga leren. Ik las je korte verhaal met enthousiasme en maakte mij nieuwsgierig naar meer.

Groetjes. 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ha, ha, je bracht mijn aversie richting Jonathan weer helemaal terug. 😀 Er zit een wat belerend toontje in je verhaal, die ik me ook van deze meeuw herinner. Dat het mijn aversie weer raakt, geeft wel aan dat je de goede toon te pakken hebt.

Kortom: ik vind het verhaal niets, maar dat heb je dan wel goed opgeschreven.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Sif: Leuk dat je het goed vond
@ Senseii: Dank je voor de toffe commentaar, als je meer wil lezen kan je steeds terugkeren naar vroegere verhalen, ook van de collega schrijvers 
@ Hadeke: ik veronderstel dat je het toontje beLerend vond, maar dat was de hele opzet met die meeuw destijds en eerlijk gezegd had ik toen ook enige weerzin voor zijn al te stroperige boodschap. Dank voor de reactie.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi

Mooie zinnen, ze dansen over het blad. Ik vind de insteek fijnen mijmerende vogel die alles ziet wat er onder hem gebeurt, commentaar geeft op de minder fraaie kanten.

Persoonlijk vond ik het niet belerend. Het is één van de rollen van de schrijver om de wereld waarin hij leeft, mee te analyseren.

Graag gelezen!

 

Johanna

   

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Fief. ik vind het altijd straf (= Vlaams voor opmerkelijk) dat pas de zoveelste lezer (jij dus) een vreselijke dt fout opmerkt. 

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, het dromerige en poëtische. Ook de intertekstualiteit. De laatste twee zinnen hadden voor mij niet gehoeven, ze doen me denken aan aanwijzingen in de marge van een scenarioschrijver, je verhaal is 'stand alone' meer dan volwaardig.