Hoi Schrijvenisfijn,

Brr... Is Mary aan het dementeren? Onverwachte wending dat Arie al jaren dood is:)! Of is het een griezelverhaal en is Arie een geest?

Groet,

Margriet

Hoi Schrijvenisfijn, 

Ik begrijp je plottwist helaas niet en daardoor laat ook je verhaal mij in verwarring achter.
Doet iemand anders zich voor als Arie? Ziet Mary spoken? Als het een levende indringer betreft, dan is het waarschijnlijk een pedofiel. Maar waarom zou die in klaar daglicht een kind komen ontvoeren? Misschien heeft Mary in een coma gelegen toen Arie overleed? En waarom zou ze haar ex niet herkennen? Of misschien/ liever: hoe zou een vreemde erin slagen zich als haar ex voor te doen? 

Alles mag, alles kan, maar dat laatste is in dit geval een probleem. Als echt alles kan, dan kom ik als lezer je verhaal niet in. Ik weet niet of ik geschokt moet zijn omdat Arie dood is, omdat Mary achter een geheim komt, of omdat Donny nu in gevaar is. Kortom: er is te weinig context. De aandacht ligt nu zo bij het geluk van Mary dat er geen echt verhaal overblijft. Het zijn nu twee gebeurtenissen die elkaar opvolgen. Een moeder is trots op haar jarige dochter, die later met een onbekende ( of overleden?) man meegaat. 

Je kan qua woordenaantal het geluk van Mary wat beperken en dat gebruiken om iets duidelijk te maken van wat er komen gaat. Je hebt gasten op een verjaardagsfeest, dus die kan je handig inzetten om terloops een hint te geven. 
"Ben je blij dat je ontslagen bent door  je psychiater, Mary? Hoe gaat het zonder medicijnen?"
"Fantastisch, de waanbeelden zijn helemaal weg"
(Waarom ziet ze dan later een geest?) 

"Hebben jullie ook gehoord dat er een kinderlokker actief zou zijn?"

Iets subtieler, uiteraard, maar daar heb je dan de meerdere woorden voor die je nu besteedt aan het geluk van Mary. 

Je hebt wel mooie zinnen geschreven bij de geluksmomenten van Mary. De kleine dingen die een moeder trots maken, komen er duidelijk in terug. Hou die mooie bewoordingen dus vast, maar kort ze in om de rest van het verhaal wat meer ruimte te geven. 

Groet, 

Nadine





 

Hoi Schrijvenisfijn, het gegeven van een echtgenoot die na jaren weer op de stoep staat, vind ik goed gevonden. Het verhaal zelf verdient nog wel aandacht. De logica ontbreekt voor mij op sommige punten.
De eerste alinea zou je nog op kunnen delen in een extra alinea. Het is nu een groot blok tekst. Het gebrek aan spaties of het gebruik waar ze juist niet horen, vind ik nog steeds storend.
 

Wat hierboven gezegd werd, en als extra tip: overweeg je zinnen actiever te maken, dat helpt het tempo (al kan je het ook bewust niet doen natuurlijk)

De logica heeft inderdaad ook wat werk, maar tja, is iets echt logisch?

GG

Ik kom ook niet echt mee in de plottwist, hoewel met wat bijwerken het wel een ijzersterk plot zou kunnen zijn.

Je begint erg beschrijvend, waardoor ik lastig in het verhaal kom. Bij de dialogen begint het wat meer te lopen. 

Ik denk dat met wat aanpassingen het een goed verhaal kan worden.

Er missen wat spaties na de apostroftekens en er staat er soms een spatie teveel voor.

ik heb hetzelfde als de andere lezers: ik zit met te veel vragen door onduidelijkheden. Wat wordt er bedoeld met 'je had het al zo moeilijk.'
Een volwassen mens verandert in 10 jaar niet onherkenbaar. Ze herkent hem toch als haar ex?
En waarom zou een vreemde haar huis binnendringen, de naam van haar ex weten, erop vertrouwend dat Mary niet weet van zijn dood ... En haar gasten zeggen dat hij dood is, dus ...
Enige conclusie: hij is een geest, die blijkbaar is gematerialiseerd en ook gezien wordt door haar dochter. En ook dat klopt niet met wat je zelf later als verklaring geeft.
Ik ben het met mijn voorgangers eens, dat met wat herschrijven alles duidelijk kan worden.