439 - De atletiekbaan

Dag allen,

Wat leuk dat jullie deze wekelijkse schrijfopdracht organiseren. Ik ben pas sinds kort bekend met deze website, maar doe graag mee. Ik ben benieuwd naar jullie feedback, met name over het einde (een goede afsluiting vinden vond ik lastig).


Met vriendelijke groet,

PTH

Vanaf mijn zijdelingse aanzicht flitst een zee van kleuren langs. Rode hesjes, blauwe broeken, witte sportschoenen. Ontwikkelde bovenbenen, verkrampende kuiten, zwenkende armen, en aan het einde, een strompeling.

Zweetdruppels spatten van zijn rood aangezette, verbeten gezicht. Een stap, een heupzwaai voorwaarts, een korte pauze om te stabiliseren. Vol ontzag draait mijn hoofd langzaam naar rechts. Zouden de flitsen dit schouwspel kunnen waarderen, of zijn ze te druk met zichzelf? 

Een nieuwe stap, een gejaagde ademteug en een doffe klap. Ik help hem dolgraag, maar de baan is voor mij verboden terrein. Gelukkig zet de strompelaar zijn handen op het rode gravel, richt zich op, en stoomt verder, als een koppige kapitein tegen de stroom van de rivier.

Als kind volgde ik graag de flitsen. Het heeft iets spannends, om met haast door het leven te scheuren, maar meningen veranderen. Want als je snel gaat, word je misschien de flits. Maar je tegenligger wordt dat ook. 

Zijn zwarte sportschoen maakt contact met het wit. Trillend richt de strompelaar zijn gezicht naar de hemel, spreidt zijn armen, en glimlacht. Zijn gebalde vuist ontvouwt en zijn vingers bungelen in de lucht. Ik voel zijn ontlading op mijn voorhoofd als koele regendruppels in de hete zomer. 

Plots ontwaak ik uit mijn meditatieve bewondering. Ik voel een hand op mijn schouder. “Het is tijd om te gaan.” Ik wil de strompelaar graag feliciteren, maar hij is al in de kleedkamer verdwenen. Weemoedig kijk ik omhoog, in de voor mij bekende, kastanjekleurige ogen. Ze duwt, en ik beweeg mee.

 

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi PTH, welkom op het forum. Je hebt een mooi verhaal geschreven. Het lopen komt hier duidelijk aan bod. In die zin graag gelezen. Hopelijk mogen we meer van je verhalen lezen. Elke week krijgen we een nieuwe opdracht. 
Waar ik een beetje op haak, zijn de vele komma's in de zinnen. Ik heb iets met en tegen komma's, zoals vele medeforumleden regelmatig moeten ondervinden. Hieronder de zinnen waarin de komma's naar mijn idee niets toevoegen.

https://onzetaal.nl/taalloket/komma-algemene-regels

zwenkende armen, en aan het einde, een strompeling. ---> de komma achter armen mag je weglaten.

Het heeft iets spannends, om met haast door het leven te scheuren, maar meningen veranderen.  ---> de komma achter spannends mag weg.

richt zich op, en stoomt verder, als een koppige kapitein tegen de stroom van de rivier. ---> de komma's achter "op" en "verder" hoeven ook niet. Een overdaad aan komma's stroopt de zin.

spreidt zijn armen, en glimlacht.  ---> deze komma mag ook weg

Weemoedig kijk ik omhoog, in de voor mij bekende, kastanjekleurige ogen. Ze duwt, en ik beweeg mee. ---> de komma's in deze zin voegen ook niets toe.

3 februari 2023 - 17:12

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi PTH, welkom op dit forum. In je eerste verhaal hier maak je mij mede-toeschouwer langs de atletiekbaan, waar wordt geflitst en gestrompeld. Wat het einde van je verhaal betreft; iets meer houvast in je verhaal zou me wel helpen. Ik begrijp eruit dat in de voorlaatste alinea de sporter de eindstreep aantikt, waardoor de toeschouwer in je verhaal in een euforische toestand raakt; dan wordt hij/zij - te laat - in een rolstoel naar de sporter gebracht. Klopt dit?

3 februari 2023 - 17:23

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor de feedback. Ik zal eens kritisch kijken naar mijn kommagebruik. Zelf houd ik er wel van, omdat de komma’s het ritme volgen waarin ik het zelf zou lezen. Maar ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen storend is.

Wat betreft houvast, dat is een belangrijk punt waar ik ook over nadenk. Enerzijds wil ik niet te veel invullen, anderzijds lijkt het erop dat ik misschien iets te cryptisch ben geweest. Was het duidelijk dat de ‘flitsen’ andere mensen zijn die met hogere snelheid over de baan rennen dan de strompelaar? En de diepere betekenis van het willen zijn van de flits zonder dat men de consequenties overziet?

@Ton: je conclusie klopt als een bus.

3 februari 2023 - 17:40

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Welkom. Mooie binnenkomer. De rolstoel op het laatst heb je subtiel gedaan. De flitsers en de strompelaars haalde ik er wel uit, maar -en dat is voor iedereen anders- maakte het voor mij op die pinten juist wat lastig lezen. (Ik heb dat overigens ook bij Sciencefiction, met van die vervreemdende namen. Dus het ligt vooral aan mij.)

Volgens mij onthul je de reden waarom de hp in een rolstoel zit en gaat mede daarom zijn sympathie uit naar de strompelend.

Mooi neergezet.

3 februari 2023 - 21:53