Hoi Taco,

Erg mooi en gedetailleerd geschreven. Je ziet dat hier een vakman aan de slag is die plezier heeft in zijn werk.

Maar ik maak me wel een beetje zorgen om deze vakman ;) Je laat in het midden wie hij is. Is het iemand die voor een middeleeuwse kleedpartij een beul moet spelen, of is hij dat ook echt? Deze vraag geeft een extra invulling aan het verhaal. waar je de man eerst alles gunt, omdat hij een eerlijke, vakbekwame smid lijkt te zijn, komen daar op het einde wel de twijfels of je niet hebt gejuicht voor de slechterik...

De bijl is als voorwerp dan ook een uitstekende narratieve keuze geweest! 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Hoi Taco, ik vind jouw titel geweldig gevonden icm die bijl. In de aanloop naar het einde had ik graag wat duistere hints gelezen die twijfel hadden gezaaid. Nu staat het eind te los van het begin voor mij. 

M

Taco, mooie beschrijving van wat men in Vlaanderen een knelpuntberoep noemt (in dit geval met de nadruk op knelpunt). 

Prachtig verhaal, mooi op het verkeerde been gezet. Ik dacht eerst van doen te hebben met de scharensliep uit Komt vrienden in het ronde.

Van een nothing box had ik niet eerder gehoord. Ik vind deze term niet mooi in het verhaal passen.

Leuk dat je de beul uit Een mooie dag terug laat komen.

Ik heb genoten. Een mooi verhaal en een leuke interne twist. Er zit meer in dit verhaal dat er nu staat. GG!

Ik hou van dit soort verhalen. Weer goed gedaan, Taco. Lekker subtiel geschreven en toch zie ik voor me wat er te gebeuren staat. Ik ben fan.

Beste Taco, je zet haarscherp een echte vakman neer, een handwerkman met liefde voor zijn vak. Hoewel ik zelf geen enkele ervaring heb met het slijpen van bijlen of messen, heb ik het idee dat de controle van de scherpte niet met de duimnagel plaatsvindt, maar met de duim zelf. Klopt dat?
De plotwending vind ik ijzersterk, de beul had ik allerminst verwacht. Compliment!

De groeten van Chezz

Goed verhaal! Alleen de nothing box dissoneert, een te modern begrip in een middeleeuwse setting.

Taco, toch even melden dat ik unlike Musonius en MMP de nothing box geweldig vind in de tekst en Chezz ongelijk geef ivm het testen van de scherpte met de duim, natuurlijk doe je dat met de nagel, die is dan ook meteen geknipt. Met de duim vloeit er bloed en dat komt pas later aan bod (bot?) in het verhaal.  

Hoi Taco, met bewondering lees ik je verhaal, je precieze beschrijvingen (m.n. in 3e en 5e alinea). Mooi hoe je de zon een paar keer laat terugkomen, en het contrast van de zon met de uiteindelijke bezigheid van je HP. De plot in de laatste alinea verrast en ik vermoed een guilty pleasure bij de glimlach onder de kap.

Enigzins luguber doch uitstekend passend binnen de opdracht. De liefde van de ambachtsman voor zijn gereedschap. Mooi hoe schrijver zich inleeft binnen zijn personage. Graag gelezen.

Goed naar het einde geschreven, waardoor het meer is dan de beschrijving van handelingen en wat dit doet met de hoofdpersoon. Knap gedaan.

De nothing box, tja, daar was je het zelf ook al over eens zag ik in de reacties.

Wat mij betreft mag je letten op zinnen met 'trek ik me' 'de voet brengt de' 'vertelt me', dat mag voor mij wat actiever. Later in het verhaal doe je dat wel. Bijvoorbeeld wanneer je het geluid echt laat klinken. Op dat moment voel ik me meer in de ruimte naast de beul staan en trek je me meer het verhaal in.

Taco, een verhaal dat onschuldig begint met de beschrijving van een noeste werkman (houhakker?) in zijn werkplaats en uitmondt in de wrede werkelijkheid van het ware beroep van de hp, dat hij met de nodige schwung uitoefent. Een schot in de roos of past hier een hak op de hals beter?

Bij de bijl had ik al een vermoeden welke kant het op zou gaan, maar dat neemt niet weg dat ik je verhaal met plezier heb gelezen. Mooi hoe je het slijpen gebruikt om te beschrijven hoe je hoofdpersoon eer en voldoening haalt uit zijn werk. Daardoor leren we de persoon onder de zwarte kap echt een beetje kennen, of we dat nu willen of niet.