Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#434 Dansbaarheid in groene visualisaties

 

'Ik vond het niet nodig je uit te nodigen.' Michael's woorden tintelen na in Julia's vingers als ze de Samsung weggooit. De vorige keer dat ze overbodig was appte ze terug dat ze er het volste begrip voor had. Nu kunnen haar vingers geen boodschap bedenken die het tintelen doet stoppen. Diezelfde vingers die ook niet in staat zijn het appje te verwijderen. Haar blote voeten en onderbenen voelen warm aan. Alle kou waarmee ze overvleugeld is hebben de onderste delen van haar lichaam nog niet bereikt. Alleen zij zijn nu nog in staat om de rest van haar lichaam weer wat warmte te bezorgen.

Ze zet de Keltische muziek op maximum volume. Haar hielen komen in beweging. Elke klik van de hak is een poging om de plekken waar ze overbodig was uit haar geheugen te verwijderen; de verjaardag van Michael's zusje - klik en weg, etentje met Michael's ouders- klik en weg, een of ander raar feest waar Michael wat vage mensen bij had uitgenodigd - klik en weg, hun huwelijksdag...Sommige zaken gaan niet weg, die worden opgeslagen in het inactieve gedeelte van haar hersenen. Na lang oefenen kan Julia nu zonder al te veel moeite het verwijderproces uitvoeren. 

Michael lacht wat ongecontroleerd om haar groene jurk, maar hij zit achterin de zaal waar niemand op hem let. Alle juryleden en de dansjuf zitten vooraan en volgen gebiologeerd de intensiteit en serene mystificatie van haar dans. Verder zit de zaal vol met enthousiaste locals die de schoonheid van haar dansen verkiezen boven het drinken van Guinness in de pub en het vertellen van sterke verhalen. In Julia's visualisaties heeft ze al bijna het eindstadium bereikt. Ze is nu halverwege de regenboog, maar volgend jaar zal ze de pot met goud vinden.

 

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Viruosu, je roept een mooi beeld op van danseres Julia in - naar ik aanneem - Ierland, die meedoet aan een danswedstrijd die populair genoeg is om enthousiaste locals te laten kiezen voor haar danskunsten in plaats van in de pub vertoeven. Ondertussen worstelt Julia met de manier waarop haar vriend het uitmaakt, maar desondanks gaat ze voor het winnen van deze wedstrijd. Ik bewonder je gebruik van beelden; de tintelende vingers, het klikken van haar hakken en de regenboog.

De groeten van Chezz

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu, fascinerend verhaal. Ik was van begin tot het eind geboeid, de opbouw is prachtig. Complimenten.

1 dingetje: In de eerste alinea heeft ze nog blote voeten, maar even later heeft ze hakken.

Grtz,
Taco

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu, Wat een prachtig verhaal schreef je weer. Met genoegen gelezen, verheug me op jouw inzendingen in 2023.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu, prachtig verhaal. Met plezier gelezen.

Zeurtje: hier en daar mis ik komma's tussen werkwoorden die niet bij elkaar horen.

vage mensen bij had uitgenodigd - klik en weg, hun huwelijksdag...Sommige zaken --> achter het beletselteken hoort nog een spatie.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed zeg! Mooie opbouw, fraai om de emoties met het fysische/fysieke te vermengen. Daardoor voel ik het nog meer. De switch naar de laatste scène, in de pub, vind ik wat abrupt. De inhoud en het fraaie schrijfwerk compenseren dat ruimschoots. Top!

cheers,
Martin

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ze danst haar herinneringen weg met een klik. Op de één of andere manier dacht ik dat de klik met de telefoon te maken had bij het lezen, het wegklikken van foto's. Maar dat is niet erg, want dat vind ik vaak sterk aan jouw verhalen dat het me een beetje verwart waardoor er een soort roes ontstaat en beelden in elkaar schuiven.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Super bedankt allemaal voor het lezen en alle lovende woorden.

@Chezz

Idee van een danswedstrijd had ik niet direct in gedachtes, was zeker ook een leuk idee geweest. Sowieso gebeurt het allemaal niet echt; ze danst nog steeds in haar huiskamer en visualiseert zich de ruimte met locals en de juryleden. Ze heeft een heel krachtig verbeeldingsvermogen.

@Schrijfcoach Odile

Dank voor het lezen en het geven van feedback. Ik vond dit een leuke opdracht, met veel vrijheid van invulling. Die klik had ik niet eens echt ergens mee geassocieerd, hooguit met een vingerknip. Met deze associatie wordt het wel sterker.