#434 Het testament van mijn leven (aangepast)

(Herziene versie)

Niets had ons kunnen voorbereiden op de schok die Chapman met vijf schoten op 8 december 1980 teweegbracht, enkel en alleen omdat hij vond dat John de idealen van zijn favoriete bandje verkwanselde. De dood van John betekende ook voor ons het einde. Met zijn vieren waren we de The Beatles, met ons drieën vormden we nog slechts “de overgebleven leden van”.
In een melige bui opperde George of Ringo dat we wellicht als The Threetles door konden gaan. Humor is voor mij een wezenlijk onderdeel van rouwen en ik heb er heerlijk om gelachen. Nee, natuurlijk was doorgaan geen serieuze overweging!

Ik mocht dit jaar tachtig worden, maar ik voel dat de jaren steeds zwaarder tellen. Het overlijden van George zag ik aankomen, maar viel me minstens zo zwaar. Ringo lijkt de volgende in de rij; met hem gaat het momenteel niet zo best. Ik liet me daarom overhalen om samen met Pullitzerprijswinnaar Paul Muldoon mijn autobiografie te schrijven. In The Lyrics, mijn ruim 3,8 kilo wegende muzikale nalatenschap, kijk ik terug op mijn leven aan de hand van alle songteksten die ik alleen of samen met John en mijn geliefde Linda schreef.
Het is wel duidelijk dat misère de meeste inspiratie opleverde. Een droom over mijn jong overleden moeder, bijvoorbeeld, resulteerde in Let it Be en Imagine zou nooit geschreven zijn als er pais en vree op de wereld was geweest.

Het schrijven gaat me nog goed af, maar de meningen over mijn optredens lopen sterk uiteen. Waar de een lyrisch is, vindt de ander dat ik op mijn hoogtepunt had moeten stoppen en het vooral bij schrijven moet laten. Tja, misschien is er wat voor te zeggen. Wie weet kan er dan nog eens drie kilo extra toegevoegd worden aan mijn nalatenschap. Eigenlijk ook wel een mooi vooruitzicht.

------------------------

Eerste versie

Niets had ons kunnen voorbereiden op de schok die Chapman met vijf schoten op 8 december 1980 teweegbracht, enkel en alleen omdat hij vond dat John de idealen van zijn favoriete bandje verkwanselde. De dood van John betekende ook voor ons het einde. Niet langer meer waren we The Beatles, maar vormden we met ons drieën nog slechts “de overgebleven leden van”.
George of Ringo opperde dat we wellicht door konden gaan als The Threetles. We moesten er smakelijk om lachen; humor is zo’n wezenlijk onderdeel van rouwen. Geen seconde dachten we er serieus over na om zonder John verder te gaan.

Nu ook George er niet meer is, Ringo behoorlijk ziek is en ik de jaren voel tellen, schreef ik na veel aandringen mijn autobiografie. Ruim 3,8 kilo weegt de muzikale nalatenschap die ik met hulp van Pullitzerprijswinnaar Paul Muldoon samenstelde. Aan de hand van de songteksten die ik alleen of samen met John en mijn geliefde Linda schreef, kijk ik in The Lyrics terug op mijn leven.
Misère leverde veel inspiratie op. Een droom over mijn overleden moeder Mary leverde het legendarische Let it Be op. En John zou Imagine nooit geschreven hebben als het pais en vree op de wereld zou zijn geweest.

De meningen over mijn optredens lopen sterk uiteen. Waar de een lyrisch is, vindt de ander dat ik op mijn hoogtepunt had moeten stoppen en het vooral bij schrijven moet laten. Ik neem het voor lief en beleef nog veel plezier aan optreden.
Ik ben op het einde van het tweede deel van mijn leven en zolang ik kan, blijf ik schrijven. Wellicht kan er na mijn einde nog eens drie kilo meer toegevoegd worden aan mijn nalatenschap. Het is niet mijn doel, maar wel een mooi vooruitzicht.