Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#434 Een ongelukkige val

 

 

' Ik had begrepen dat hij hierheen was gekomen om … '
De inspecteur tuitte zijn lippen en schoof zijn bril verder op zijn neus. Wachtte rustig tot Mevrouw Brown verder kon met haar relaas, haar emotie's onder controle had.
Ze snoof haar neus. ' Het was afschuwelijk, ik heb nooit zoiets meegemaakt. '
Langzaam stond ze op en liep naar het raam.
' Hij vertelde me dat hij het huisje van zijn ouders had geërfd, samen met een aanzienlijk bedrag. Zo 'n aardige jongeman. '
De inspecteur knikte en schoof zijn stoel achteruit, pakte zijn wandelstok en bedankte haar voor de hulp. Bij de deur draaide hij opeens om.' Heeft u nog meer gasten op dit moment? '
Verbaasd keek ze hem aan met betraande ogen.' Een heel lieve jongedame, hoezo... ?'

Buiten sloeg een harde wind hem tegemoet en deed hem wankelen. Geen wonder, dacht hij bij zichzelf, dat het kon gebeuren. Met gezwinde spoed, maar niet zo dat het leek alsof hij haast had liep hij het pad af langs de klif. Tien minuten later stond hij op de richel, naast een smeedijzeren hekje en staarde omlaag de diepte in. Daar dertig meter beneden op de rotsen had het lichaam gelegen. Elk bot gebroken en bont en blauw. Opeens zag hij iets in zijn ooghoek fladderen. Een paar meter verderop wapperde een geel stuk stof aan een tak. Kon hij daarbij... ?
Met het gevaar zelf omlaag te storten in de diepte haakte hij zijn wandelstok achter een stevige tak en rekte zichzelf uit. Hij hapte naar adem, voelde zich een ogenblik tussen hemel en aarde zweven en greep toen het stuk stof. Met een zucht van opluchting stond hij enkele minuten later met het kostbare stukje stof op veilige vaste bodem en haastte zich terug naar het dorp. Als hij nog maar op tijd was.

De taxi stond met draaiende motor te wachten bij het pension. Een lieftallige jongedame kwam naar buiten met in haar hand een koffer, een valies en een tasje. Happend naar adem kwam de inspecteur aanrennen en stopte bij de taxi. Met de handen op zijn knieën kwam hij op adem.
' Ben ik erg onbeleefd als ik u vraag uw koffer open te maken. '
Ze kneep haar ogen samen en een opmerkzame toeschouwer zou zien dat ze een beetje bleek om de neus werd.
' Waarom, ' piepte ze. 'Ik wil mijn vliegtuig niet missen. '
De inspecteur rechtte zijn rug en keek haar strak aan.' In verband met een moordonderzoek, mevrouw. '
Ze keek smekend naar de taxichauffeur maar die schuifelde ongemakkelijk met zijn voeten.
Met een zwaai kwam de koffer op de motorkap terecht.
' Wilt u hem openmaken, alstublieft. '
Met trillende handen trok ze de twee sluitingen los en opende de koffer. De verweerde handen van de inspecteur woelden door de kleding heen. Opeens haalde hij diep adem en trok een gele jurk eruit.
' Ik arresteer u in verband met de moord op Jonathan Green. '

Mevrouw Brown zat bij hem aan tafel en schonk de koffie in.
' Triest,' zei ze.'Dus hij kwam hierheen voor een nieuw begin, en …'
' Het werd zijn einde, 'voegde de inspecteur toe.'Ze waren nog getrouwd en zijn vrouw wilde zich van hem ontdoen en zo het huisje en het geld voor haar veilig stellen. '
' Door te doen alsof het ongeluk was geweest. '
De inspecteur knikte.' Maar ze had pech. Hij scheurde een stuk van haar jurk af wat aan de tak terecht kwam. '
' Afschuwelijk. Nog koffie? '

 

 

 

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schrijvenisfijn, je hebt een bijzonder moordverhaal geschreven. Met plezier gelezen.
Wat betreft de spaties (voor, na en tussenin), ik geef het op.

Geen wonder, dacht hij bij zichzelf, dat het kon gebeuren. ---> het leest mooier als je de zin niet uit elkaar trekt.
Geen wonder dat het kon gebeuren, dacht hij bij zichzelf.

 maar niet zo dat het leek alsof hij haast had liep hij het pad af langs de klif. ---> achter had hoort nog een komma. Maakt de zin beter leesbaar.

Met het gevaar zelf omlaag te storten in de diepte haakte hij zijn wandelstok achter een stevige tak en rekte zichzelf uit.  ---> eveneens voor de leesbaarheid zou ik achter diepte ook een komma plaatsen.

Je noemt drie keer "een stuk stof", misschien kun je daarin nog variëren. 

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Met plezier gelezen. Mooi hoe je in het eerste dialoog meteen de situatie neerzet en hoe je in de krappe ruimte van 300 woorden het hele verhaal laat zien en zelfs ook een nevenpersonage typeert.

Lid sinds

1 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste Schrijvenisfijn, je boeide me met de beschrijving hoe een speurneus met gevaar voor eigen leven een stokje steekt voor een nieuw begin, dat tragisch genoeg iemand het leven moest kosten.

De groeten van Chezz

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wie mevrouw Brown is ten opzichte van Jonathan Green is mij wat onduidelijk. Ik zag overigens het gele stukje stof zo voor me, fladderend aan die tak boven de klif. Graag gelezen.

M

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik denk dat je de lat te hoog hebt gelegd voor wat je in 300 woorden wilt vertellen. Voor mijn gevoel zit het nu propvol en wordt het niet echt spannend. Less is more. 

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heeft ook niet de intentie om spannend te worden. Gewoon een voortkeuvelend misdaadverhaaltje. Toch bedankt voor alle reacties. Het zijn trouwens 675 woorden.