Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#433 - IJskoningin

 

IJskoningin

Boos is hij uit bed gestapt. Zijn laatste woorden klinken na in mijn hoofd. Frigide bitch, je lag er weer bij als een plank.  Ik verroer me niet, het is niet de eerste keer dat hij zoiets zei. Telkens weer trekt de kou iets verder mijn hart in.

Jarenlang waren we gelukkig samen. Natuurlijk, ook bij ons waren er strubbelingen, maar de liefde overwon. Wij kregen vier kinderen en met twee banen om alle monden te blijven voeden, is ons leven altijd druk.  Bart verloor zijn baan en daarmee begon de ellende. Het lijkt alsof hij met het verlies van zijn werk ook zichzelf kwijt is geraakt. Gesprekken gaan nergens meer over. De kinderen beschouwt hij als een noodzakelijk kwaad. Hij praat nu niet, en heeft ook nooit veel over zijn gevoelens gepraat. Hulp weigert hij en langzaam maar zeker lijkt hij in een diepe depressie weg te zakken.

Geen reden om de liefde voor hem te verliezen, heb ik me voorgehouden. Vergeefse voornemens. Mijn gevoel voor hem is veranderd. Of ik lief tegen hem doe, ruzie met hem zoek, hem ergens bij betrek, het maakt niet uit. Hij is stil en binnenin mij wordt het kouder.

Ineens stapt hij terug in bed. Hij pakt me hardhandig beet. Het lukt me niet om me aan zijn greep te ontworstelen, ik ben niet snel genoeg.
'Ik wil je, snap je dat dan niet, jij bent alles wat ik nog heb.'
Zijn woorden komen traag bij me binnen, terwijl ik stevig vastgehouden wordt, en Bart aan mijn nachthemd sjort.
'Bart, laat me los! Laten we even praten, dit lost niets op.'

 

Verbale reactie blijft uit. Hij dringt met geweld naar binnen. Ik stribbel nog tegen, maar geef het op. Ik laat het gebeuren. Ik lig als bevroren onder hem, mijn denken is stopgezet. Vaag komt enkel de gedachte boven dat ik, nu echt, stokstijf als een plank ligt.

'Een ijskoningin, dat is wat je bent.'
Ik hoor het als vanuit de verte in mijn linkeroor, dan sluit ik me af.

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Jezus, wat een verhaal… de eerste alinea komt al snoeihard binnen. De context die je daarna schetst vertraagt en verdiept op een mooie wijze, ik kom op adem. En dan de finale…

Ik hoop van ganser harte dat dit fictie is. Goed geschreven!

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een heftig verhaal! Je beschrijft helder de teloorgang van de relatie, waar de hoofdpersoon zo hard voor heeft gewerkt, maar die langzaam uit haar handen glipt. Er zitten beeldende beschrijvingen in, waardoor ik echt in het verhaal getrokken wordt, maar af en toe qua tijdsgebruik vond ik het wat verwarrend.

Opmerkingen:

Wij kregen vier kinderen en met twee banen om alle monden te blijven voeden is ons leven altijd druk. – was ons leven altijd druk. Want blijkbaar is de situatie met twee banen dus nu al voorbij. 
Hij praat nu niet, en heeft ook nooit veel over zijn gevoelens gepraat-> deze zin loopt niet goed. Hij praat niet met me, maar dat deed hij toch al nooit?
Het lukt me niet om me aan zijn greep te ontworstelen, Ik ben niet snel genoeg -> snelheid is niet de kern om aan iemands greep te ontsnappen. Sterk genoeg? Kan ook weg die laatste vijf woorden.
​​​​​​​
Verder snap ik eerlijk gezegd de tijdslijn niet helemaal van het verhaal. Dus ze hebben seks gehad. Hij noemt haar een frigide bitch, wat hij al eerder heeft gedaan. Maar nu komt hij weer terug in bed, zij ligt er alsnog bij als een plank, en deze keer verkracht hij haar? Dit is de enige manier waarop ik het kan interpreteren als ik het verhaal lees als:

1. Tegenwoordige tijd. (hij stapt boos uit bed en verwijt haar dat ze er als een plank bij lag tijdens de seks).
2. Flashback. (ze denkt over hun relatie)
3. Tegenwoordige tijd gaat weer verder. (Hij komt terug en verkracht haar.)

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hard, thematisch en klinkt autobiografisch (ook al las ik dat het niet zo is, goed!)

In de vorm zoals je het schreef, net daardoor, komt het harder binnen. Toch denk ik dat je met wat meer langere zinnen het verhaal kan uitdiepen (je hebt nog wat marge)

Ik vind het een erg goede invulling van de bevriezing!

GG!

 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Karel, dank voor het lezen. Ik ga nog eens kritisch kijken naar de door jou genoemde punten. Jij interpreteerde de punten juist.

@Tony, heel veel dank voor je complimenten

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, wat een indrukwekkend verhaal. Het komt inderdaad binnen. Goed gedaan.
Karel gaf al wat tips. Hier en daar zou je de zinnen wat strakker kunnen schrijven, maar al met al met plezier gelezen.

Frigide bitch, je lag er weer bij als een plank.  --> ik zou dit tussen ah-tekens zetten. Het is wat hij zei.

met twee banen om alle monden te blijven voeden is ons leven altijd druk.   ---> tussen voeden en is hoort een komma

'Een ijskoningin dat is wat je bent.' --> achter ijskoningin hoort een komma.

Lid sinds

1 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Akelig verhaal. Gemoedstoestand van man goed beschreven. Maar ben je niet snel genoeg of niet sterk genoeg? Sjorren aan je nachthemd en stevig vasthouden gaat niet lukken denk ik. Wel banaal dat de hp zijn fustraties afreageert op zijn vrouw. Dit gezin heeft echt problemen.

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, 

Je verhaal is heel heftig en hakt er er in. Vanwege de heftige gebeurtenissen weet je de aandacht vast te houden: je beschrijft goed hoe gruwelijk ze zijn en ook vergeet je niet om te beschrijven hoe dat zo gekomen is. Dat helpt ook om het verhaal beeldender te maken. 

Ik kan iets minder met het tempo van je verhaal. 
De eerste alinea gebruik je om meteen, zonder omhaal te vertellen dat er gruwelijke dingen spelen bij dit echtpaar. Dan Geef je een 'uitgezoomd' overzicht van hoe hun huwelijk is verlopen. Dat maakt het tempo weer wat rustiger en later ga je verder met de gruwelijke, tegenwoordige tijd waarin de echtgenoot er geen gras over laat groeien met zijn gruweldaden. 

Je gebruikt 'ineens' om je alinea te starten en zo leest het voor mij ook een beetje: ineens, een (te) plotselinge overgang. Ik denk dat een overgang van 'zo was het, nu is het zo' in een concreet voorbeeld voor mij dat contrast wat minder had gemaakt. Iets als :
(...) wordt het kouder.  Die kou van vroeger is er nu niet meer. Ik voel hitte, van zijn adem. Zoekt hij toenadering? Is hij iets van plan? 

Naast dat kleine hikje wat betreft het tempo vind ik je verhaal erg goed en beeldend geschreven. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief,veel dank voor het lezen en je terechte opmerkingen.

@schrijvenisfijn. Dank voor het lezen.  Ik dacht dat het moest kunnen, neerdrukken en sjorren , in elk geval in een verhaal.

@Dank Nadine voor je uitgebreide en leerzame reactie.