Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#433 - Woeshhh

 

Ik doe mijn ogen open, maar er gebeurt niets. Ze doen niet wat ik wil. Hoe hard ik mijn best ook doe, ze zijn en blijven gesloten. Voorzichtig beweeg ik mijn hoofd heen en weer. Weer zeggen mijn hersens het een en doet mijn lijf het ander, namelijk niets. Slikken, wiebelen met mijn tenen, mijn mond opensperren: niks. Als deze kleine dingen al niet lukken, hoe zit het dan met het echte werk? Benen, armen – ik denk ze te bewegen maar ze komen niet van hun plaats. Waar ben ik? Wat is er gebeurd?

Een machine klikt met regelmaat, iets sist, af en toe klinkt er een piepje. Zien kan ik niet, voelen wel: slangetjes in mijn neus, een naald in mijn arm, iets klemt bovenaan mijn ringvinger, plakkers op mijn borstkas. Het ruikt hier naar ziekenhuis. Pijn heb ik niet. Ik voel ook nergens verband of gips knellen. Mijn brein is losgekoppeld van mijn lichaam, that’s it. Denk ik. Verlamd, van kruin tot tenen. Alhoewel, dan zou ik toch ook die naald en de plakkers niet moeten voelen? Wat is dit verwarrend.

Gedempte stemmen, ze komen dichterbij. Er gaat een deur open, woeshhh klinkt het. Een vlaag tocht strijkt over mijn lichaam. Een bekende stem, mijn hart springt op. Mijn Susan!
“Wat denkt u, dokter? Gaat hij hieruit komen?” Wat klinkt ze… anders.
“Dat is niet te voorspellen,” zegt een zware mannenstem. “Zijn toestand is stabiel. We geven hem iets zuurstof, maar ademhalen doet hij verder zelf.” Verrek, nou hij het zegt, ik voel mijn borstkas op en neer bewegen. Iets in mijn lijf doet het! Dat je van zoiets blij kan worden zeg.
“Oké dokter. Mag ik even met hem alleen blijven?”
“Natuurlijk mevrouw! Zolang als u wilt.”
Voetstappen, woeshhh, tocht. Ik wil haar geruststellen, zeggen dat het meevalt, dat alles goed komt. Ze legt een koude hand op de mijne. Ik ruik die verrukkelijke combinatie van haar favoriete parfum vermengd met haar lichaamsgeur. En… aftershave? Een zweem van tabaksrook? Susan heeft nooit gerookt.

Haar mond is vlak bij mijn hoofd, haar adem beroert mijn oor. “Sommigen zeggen dat je mij kan horen,” fluistert ze zacht. “Ik denk van niet. In het eerste geval hoop ik dat je je nog ellendiger gaat voelen. Als ik gelijk heb en je hoort inderdaad niets, dan is het toch lekker om dit tegen je te zeggen. Luisteren deed je toch al nooit. Fuck you, eikel. Jij gaat dood, ik ga ervandoor met je poen én je beste vriend. De mazzel!"
Ik hoor haar rommelen, schuin boven mij. Doet ze iets in het infuus?

Voetstappen, woeshhh, tocht.

 

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ManMetPen, 

Wat een interessant verhaal heb je geschreven! Je opbouw en beschrijvingen zijn erg mooi. Je vertelt één verhaal, maar het voelt alsof er veel meer verhalen spelen. Dat komt voornamelijk door je opbouw en de keuze wat je uitsluit en open laat voor de fantasie of invulling van de lezer.  

De eerste alinea sluit je af met: "wat is er gebeurd?" Dat vraagt de lezer zich ook af: wat je personage (niet) kan slaat vooralsnog geen hout. Dat geeft een goede start met spanning. In de tweede alinea houd je dit vast, maar geef je tegelijkertijd wel wat meer informatie: je sluit bijvoorbeeld uit dat je personage dood is. 
Daarna wordt snel duidelijk wat er speelt, maar geef je de exacte omstandigheden alsnog druppelsgewijs prijs. (Verrek, nou hij het zegt, ik voel mijn borstkas op en neer bewegen. Iets in mijn lijf doet het! Dat je van zoiets blij kan worden zeg. vind ik trouwens een fantastische toevoeging!) 

Ik schrok me een hoedje van je plottwist, goed gevonden! Ik vind dit een heel mooi voorbeeld van wat ik een 'open begin' zal noemen. Als een open einde, waarvan de lezer zelf mag bepalen hoe het verhaal afloopt. Bij dit einde is dat overduidelijk, maar het is niet duidelijk wat er in het begin is gebeurd. 

Het zou me niet verbazen als Suzan iemand heeft ingehuurd om je personage van de sokken te rijden, maar het kan ook een ongeluk zijn geweest waar zij toevallig heel blij mee is. En al zou je aannemen dat Suzan een huurmoordenaar is of heeft ingehuurd, dan is het nog de vraag hoe hun relatie zo heeft kunnen escaleren dat ze de beademingsapparatuur eigenhandig uitschakelt... 

Heel mooi geschreven! 

Groet, 

Nadine
 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel! Ik hou van open eindes, de variant 'open begin' vind ik ook mooi. Zo hoop ik het verhaal breder en dieper te maken dan in 450 woorden zou kunnen. 

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ManMetPen

Wat een huiveringwekkend verhaal! Er liepen een hoop rillingen over mijn rug bij het lezen.

Groetjes,

Siv

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik kan die Susan wel villen. Je zou er maar liggen en haar woorden verstaan, brr. Knap bedacht en geschreven.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ManmetPen,

Spannend verhaal! Heel lekkere eerste alinea: ik ben benieuwd wat er dan gaat gebeuren! Ook het einde is een mooie twist! Door die Woesh als de titel te gebruiken, en het als terugkerend element, voel ik de woesh echt en komt hij ook mooi binnen als afsluiter. Slim gedaan!

Paar opmerkingen:

 

- Het ruikt hier naar ziekenhuis –> deze zin zou ik weglaten. Het voelt teveel als een uitleg.
- Wat is dit verwarrend. -> deze zin ook. Kan wat mij betreft weg.
- Ik wil haar geruststellen, zeggen dat het meevalt, dat alles goed komt. -> kan wat mij betreft ook weg
- Jij gaat stukje bij beetje verder dood, ik ga ervandoor met je poen én je beste vriend. -> de essentie is geniaal, maar het voelt een beetje uitleggerig. Wat zou ze echt zeggen? Dit gif kom je nooit meer van terug, eikel! Niets de helft, ik erf straks alles. Oja, en ik neuk Bobby. -- ofzo. Ik heb geen idee, maar deze zin klinkt te algemeen als laatste woorden van Susan.

 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bravo voor de twist, in de eerste alinea's had ik zo iets van: 'tja dit opnieuw' maar dan kwam de wende! En ik ben behoorlijk benieuwd waarom ze met die rokende beste vriend wil aanpappen, wat er gebeurd is en waarom ze hem dood wenst. Ik ben er zeker van dat ze een erg goede reden had!

GG

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Martin, wat een goed verhaal. Mooi hoe je de vertwijfeling beschrijft. Het boeit van begin tot eind. Genoten!
Mijn zwager had eenzelfde ervaring vlak voor hij geopereerd moest worden. Ze kwamen er gelukkig op tijd achter dat hij nog niet onder narcose was. 

Het ruikt hier naar ziekenhuis –> deze zin zou ik weglaten. Het voelt teveel als een uitleg.

Ik vind het juist een mooie omschrijving van je omgeving. Geur voegt veel toe aan de beleving.

that’s it. ---> buitenlandse woorden schrijven we doorgaans cursief

De mazzel!’ ---> je gebruikt overal dubbele ah-tekens.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Mercedes en Elrie: dank!

@Karel en Fief: dank, ook voor de goede suggesties.

Het ruikt hier naar ziekenhuis 

Deze zin is inderdaad bedoeld om de reuk erbij te betrekken. De geur van een ziekenhuis is markant, dus vandaar.

Wat is dit verwarrend. -> deze zin ook. Kan wat mij betreft weg.

Dat zou inderdaad kunnen, de zin is lichtelijk overbodig. Storend vind ik het niet.

Ik wil haar geruststellen, zeggen dat het meevalt, dat alles goed komt. -> kan wat mij betreft ook weg

Deze zin moet illustreren dat de hp geen flauw idee heeft van wat er werkelijk aan de hand is. Het moet het contrast tussen de belevingen van hp en Susan verscherpen, reliëf geven. Daarom vind ik 'm functioneel.

Jij gaat stukje bij beetje verder dood, ik ga ervandoor met je poen én je beste vriend. -> de essentie is geniaal, maar het voelt een beetje uitleggerig.

Erover nadenkend zou ik de eerste helft veranderen in Jij gaat dood. Een meer directe dreun. Of het wel of niet spreektaal is: ik denk het wel, misschien een kwestie van smaak. De zin is aangepast.

that’s it. ---> buitenlandse woorden schrijven we doorgaans cursief

Mijn indruk is dat dit in meerdere verschijningsvormen kan, vooral als het een ingeburgerd begrip is. Maar zou inderdaad kunnen.

De mazzel!’ ---> je gebruikt overal dubbele ah-tekens.

Argh! The devil is always in the details... Aangepast!

Leuk om zo te herkauwen op de tekst, dank dus!

 

Lid sinds

1 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Graag gelezen maar als ik jou was zou ik de eerste zin veranderen. Ik probeer mijn ogen open te doen. Denk dat dat meer aansluit bij de beleving van de hp. Net als ik probeer mijn hoofd te bewegen. Leuke clou aan het eind.