Lid sinds

2 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#432 Prinses Olga en de boze tovenaar

 

Heel lang geleden leefde er in Listenbourg een boze tovenaar. Hij had heel het land ondergedompeld in een ijzige vrieskou en geen enkel gewas kon er nog groeien.
De verbannen koning leefde met zijn enige dochter, prinses Olga, in een armetierig huisje vol met spinnenwebben. Op zijn sterfbed liet hij haar beloven dat zij Listenbourg zou bevrijden. Ze kreeg hiervoor drie geschenken: een magische olielamp, waar ze drie maal over mocht wrijven om hulp van een sprookjesfiguur te krijgen, een muisje als vriendje en een gelukskoekje.

Vol goede moed ging prinses Olga op weg, het vrolijk zingende muisje op haar schouder. Maar het werd kouder en kouder. Haar handen en neus zagen blauw en haar tenen waren bevroren.
“Dit houd ik niet meer uit” dacht ze klappertandend. Ze nam de olielamp en wreef erover. In de walm verscheen Roodkapje.
“Wit wijntje?” vroeg deze, terwijl ze twee glazen witte wijn uit haar mandje haalde.
“Awel ja!” antwoordde prinses Olga en verwarmd door de wijn gingen ze weer op weg.

Plots verscheen een vuurspuwende draak midden op het pad. Vlug wreef prinses Olga over de olielamp. In de walm verscheen een slapend Doornroosje.
“Doornroosje, word wakker, help mij!”
Het enige antwoord was een licht gesnurk.
De gemene oogjes van de draak glinsterden en zijn adem stonk naar aangebrande barbecue. Voor de derde maal wreef prinses Olga over de lamp. Daar verscheen Klein Duimpje, die haar de zevenmijlslaarzen toegooide. Vliegensvlug trok prinses Olga de laarzen aan en met één sprong was ze voorbij de draak.

Enkele stappen verder bereikten Prinses Olga en Muisje de tovenaarsburcht. Voorzichtig glipten ze langs de knarsende toegangspoort naar binnen en ze kwamen in een gezellige kamer met een groot, knetterend haardvuur, waar ze zich onmiddellijk voor zetten. Gekoesterd door de aangename gloed doezelden ze weg.

Een zacht geruis wekte Muisje. Daar stond een grote, dikke, zwarte spin met glinsterende ogen en massieve kaken. Muisje opende de bek om te waarschuwen, maar met één klap van een harige spinnenpoot werd de piep versmoord. Prinses Olga probeerde nog om recht te komen, maar met een grote sprong zat de spin al op haar en ze werd vakkundig ingepakt in dik, taai spinsel.
“Hèhèhè,” gniffelde de spin, “ik ga nu mijn meester halen, die voorgoed met jou zal afrekenen!”

Prinses Olga lag machteloos als een mummie op het tapijt en keek met tranen in de ogen naar het arme muisje.
“Hoe kon ik ooit denken dat ik die boze tovenaar kon verslaan?” dacht ze vertwijfeld.
Plots sprong haar hart op van blijdschap: het muisje opende versuft de ogen.
In de hal naderden de voetstappen van de tovenaar.
“Vlug, Muisje, knaag dit vieze spinrag weg!”
Muisje begon vlijtig te knagen en toen de deur opende, sprong prinses Olga bevrijd op.

“Hokus pokus pilatus pats!” slingerde de tovenaar naar prinses Olga, die net op tijd de volgende kamer binnendook. Het was een dressing met overal kleren en toverhoeden. In een hoek stond een grote staande spiegel.
“Het gelukskoekje,” dacht prinses Olga, “waar is dat gelukskoekje?”
Een luid “abracadabra!” versplinterde de deur achter haar. Haastig scheurde ze het gelukskoekje open. Het viel op de grond en rolde onder de spiegel. Prinses Olga kroop er achter. De tovenaar brulde een machtige “simsalabim”, die op de spiegel botste. De weerkaatsing trof de tovenaar recht in het oog. Een ijzingwekkende kreet weerklonk en de tovenaar verdween in een zuil van vuur. Op het papiertje van het gelukskoekje las prinses Olga: “Het geluk lacht u toe.”

Onmiddellijk verdween al het ijs en het land veranderde in een bloeiende lentepracht. Alle Listenbourgers waren zeer verheugd.  Ze verkozen prinses Olga tot koningin, hielden een groot banket en leefden nog lang en gelukkig.

 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Emily, Roodkapje die witte wijn aanbiedt: hoe kom je erbij, goddelijk! Ik kan mij voorstellen dat je aan het schrijven van dit nieuwe sprookje veel plezier gehad heb. Kan je zelf tekenen of ken je een tekenaar? Dit verhaal verdient om in een prentenboek te worden opgenomen.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Emily, met recht een sprookje waarin veel gebeurt. Hier en daar zou het van mij wel strakker mogen. Er gebeurt voor mij te veel in zo'n korte tekst. Dat neemt niet weg dat ik je fantasie bewonder. Goed gedaan.

“Vlug, Muisje, knaag dit vieze spinrag weg!”
Muisje begon vlijtig te knagen en toen de deur opende, sprong prinses Olga bevrijd op.

Het veelvuldig herhalen van "prinses Olga" en "Muisje" maakt dat ik de tekst langdradig vind lezen. Bijvoorbeeld in dit stukje zou je het eerste Muisje ook weg kunnen laten. Dat de prinses de muis toespreekt, blijkt uit de zin erna. Maar goed, dat is wellicht een kwestie van smaak.

“Hèhèhè,” gniffelde de spin, ---> ik vind het “Hèhèhè,” niet zo mooi. Je zegt daarna al dat hij gniffelt. Waarom niet:
“ik ga nu mijn meester halen, die voorgoed met jou zal afrekenen!” gniffelde de spin.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Heerlijk verhaal Emily! Een in volle vaart geschreven sprookje opgebouwd uit andere sprookjes. Een muisje als compagnon, dat zingend op de schouder van de prinses mee reist. Ik zag de hele reis zo voor me, en buitelde van de ene scene in de ander. Niets aan te merken op dit fantasierijke verhaal! Op zinsniveau; je kunt het nog krachtiger maken door overal te checken op actief schrijven, bijvoorbeeld ‘muisje begon vlijtig te knagen,’ wordt dan ‘muisje knaagde vlijtig.’ En een tweede tip; let op herhaling van woorden. Bijvoorbeeld in de derde alinea, waar je drie keer het woord ‘verscheen’ gebruikt.

 

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal met een mix van sprookjeselementen, vooral de benaming 'piep' voor het muisje in "maar met één klap van een harige spinnenpoot werd de piep versmoord." vond ik grappig.

Dat Olga en de Listenbourgers een voorspoedige tijd mogen hebben.

 

 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Die toverspreuken zijn natuurlijk het leukst. Ik kan Listenbourg niet goed plaatsen, misschien mis ik daar de verwijzing, maar iets over-the-tops als Elftelingenburg voelt passender.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Voor mij gebeurt er veel te veel in dit verhaal waardoor het gehaast overkomt. Er zit geen rust in, het beklijft niet.

Siv, de piep lijkt geen benaming voor de muis (wat inderdaad leuk zou zijn)  maar voor het geluid wat de muis produceert. Althans, zo lees ik het.

M

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Emily, vroeger was er een vaarroute van Listenbourg naar Atlantis, dat later in de golven verdween ...

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mercedes Groot

"Siv, de piep lijkt geen benaming voor de muis (wat inderdaad leuk zou zijn)  maar voor het geluid wat de muis produceert. Althans, zo lees ik het."

Oeps, je hebt gelijk. Ik heb het verkeerd gelezen.