#432 Prinses Olga en de boze tovenaar

Heel lang geleden leefde er in Listenbourg een boze tovenaar. Hij had heel het land ondergedompeld in een ijzige vrieskou en geen enkel gewas kon er nog groeien.
De verbannen koning leefde met zijn enige dochter, prinses Olga, in een armetierig huisje vol met spinnenwebben. Op zijn sterfbed liet hij haar beloven dat zij Listenbourg zou bevrijden. Ze kreeg hiervoor drie geschenken: een magische olielamp, waar ze drie maal over mocht wrijven om hulp van een sprookjesfiguur te krijgen, een muisje als vriendje en een gelukskoekje.

Vol goede moed ging prinses Olga op weg, het vrolijk zingende muisje op haar schouder. Maar het werd kouder en kouder. Haar handen en neus zagen blauw en haar tenen waren bevroren.
“Dit houd ik niet meer uit” dacht ze klappertandend. Ze nam de olielamp en wreef erover. In de walm verscheen Roodkapje.
“Wit wijntje?” vroeg deze, terwijl ze twee glazen witte wijn uit haar mandje haalde.
“Awel ja!” antwoordde prinses Olga en verwarmd door de wijn gingen ze weer op weg.

Plots verscheen een vuurspuwende draak midden op het pad. Vlug wreef prinses Olga over de olielamp. In de walm verscheen een slapend Doornroosje.
“Doornroosje, word wakker, help mij!”
Het enige antwoord was een licht gesnurk.
De gemene oogjes van de draak glinsterden en zijn adem stonk naar aangebrande barbecue. Voor de derde maal wreef prinses Olga over de lamp. Daar verscheen Klein Duimpje, die haar de zevenmijlslaarzen toegooide. Vliegensvlug trok prinses Olga de laarzen aan en met één sprong was ze voorbij de draak.

Enkele stappen verder bereikten Prinses Olga en Muisje de tovenaarsburcht. Voorzichtig glipten ze langs de knarsende toegangspoort naar binnen en ze kwamen in een gezellige kamer met een groot, knetterend haardvuur, waar ze zich onmiddellijk voor zetten. Gekoesterd door de aangename gloed doezelden ze weg.

Een zacht geruis wekte Muisje. Daar stond een grote, dikke, zwarte spin met glinsterende ogen en massieve kaken. Muisje opende de bek om te waarschuwen, maar met één klap van een harige spinnenpoot werd de piep versmoord. Prinses Olga probeerde nog om recht te komen, maar met een grote sprong zat de spin al op haar en ze werd vakkundig ingepakt in dik, taai spinsel.
“Hèhèhè,” gniffelde de spin, “ik ga nu mijn meester halen, die voorgoed met jou zal afrekenen!”

Prinses Olga lag machteloos als een mummie op het tapijt en keek met tranen in de ogen naar het arme muisje.
“Hoe kon ik ooit denken dat ik die boze tovenaar kon verslaan?” dacht ze vertwijfeld.
Plots sprong haar hart op van blijdschap: het muisje opende versuft de ogen.
In de hal naderden de voetstappen van de tovenaar.
“Vlug, Muisje, knaag dit vieze spinrag weg!”
Muisje begon vlijtig te knagen en toen de deur opende, sprong prinses Olga bevrijd op.

“Hokus pokus pilatus pats!” slingerde de tovenaar naar prinses Olga, die net op tijd de volgende kamer binnendook. Het was een dressing met overal kleren en toverhoeden. In een hoek stond een grote staande spiegel.
“Het gelukskoekje,” dacht prinses Olga, “waar is dat gelukskoekje?”
Een luid “abracadabra!” versplinterde de deur achter haar. Haastig scheurde ze het gelukskoekje open. Het viel op de grond en rolde onder de spiegel. Prinses Olga kroop er achter. De tovenaar brulde een machtige “simsalabim”, die op de spiegel botste. De weerkaatsing trof de tovenaar recht in het oog. Een ijzingwekkende kreet weerklonk en de tovenaar verdween in een zuil van vuur. Op het papiertje van het gelukskoekje las prinses Olga: “Het geluk lacht u toe.”

Onmiddellijk verdween al het ijs en het land veranderde in een bloeiende lentepracht. Alle Listenbourgers waren zeer verheugd.  Ze verkozen prinses Olga tot koningin, hielden een groot banket en leefden nog lang en gelukkig.