#431 – Noodlottig ongeval

#431 – Noodlottig ongeval

Joris kijkt op vanachter zijn krant. Het scherm van zijn telefoon licht op. Hij strekt zijn arm uit. Onbekend, prijkt er op het scherm. Even slaakt hij een diepe zucht. Twijfelend neemt hij op. Spreek ik met Joris Kamphuys? Klinkt een vriendelijke vrouwen stem aan de andere kant van de lijn. Meteen afkappen gaat er door zijn hoofd. Sorry maar ik heb geen enkele interesse in aanbiedingen zegt hij zelfverzekerd. Even valt er een korte stilte. De vrouw neemt het woord weer. Dat is niet waarvoor ik u bel. Weer even stilte. Joris voelt aan dat het een ongemakkelijk gesprek gaat worden. Ik ben van bureau Jeugdzorg. Bureau Jeugdzorg? Zijn stem klinkt aarzelend. De vrouw vervolgt, ik heb hier een jongen zitten van acht jaar oud. Zijn naam is Johan. U bent als vader zijnde, zijn enige overlevende familielid. VADER??? Joris stoot zijn mok met koffie om. De krant raakt doordrenkt van de bruine vloeistof. Dit moet een vergissing zijn, brengt Joris stamelend uit. Ik heb niet eens een vriendin, laat staan kinderen. De moeder van de jongen, Ellie, is afgelopen week met haar ouders omgekomen bij een auto ongeluk. Ellie fluistert Joris tegen zichzelf. Op de kast staat een foto ingelijst. De foto is zo'n tien jaar geleden genomen. Joris staat er op samen met een jongedame met halflang blond haar. Ellie, de liefde van zijn leven. Van de een op de andere dag was ze vertrokken, zonder een woord. Hij voelt een traan over zijn wang rollen. Snel veegt hij deze weg. Waar kan ik u treffen? Ik zal u opvangen op onze locatie in het centrum om alles met u door te spreken. Schikt het u om er over een uur te zijn? Joris haalt zijn hand door zijn haard. Dan zie ik u daar.