#430 - Het advies
Hoewel Johanna vaak met de fiets naar het werk rijdt - een kleine inspanning om haar steentje bij te dragen, het klimaat te redden en als bonus stevige bipsen te kweken - neemt ze soms de tram. Zeker als het olifanten regent.
Op een van die regendagen stapt ze af aan de halte, plopt haar paraplu open en wandelt naar de straat. In haar kielzog loopt een jong meisje, Johanna schat haar een jaar of zestien. Het meisje staat ook aan het rode licht te wachten om de straat over te steken. Plots draait het meisje zich om, loopt naar de tramsporen en neemt een kei. Alsof ze op wolken loopt, sprint ze terug naar het plekje naast Johanna en kijkt naar het rode verkeerslicht terwijl ze de steen in haar broekzak wurmt.
‘Gevonden wat je zocht?’ vraagt Johanna. De regen plenst op het blonde haar van het meisje. Een mooi meisje, denkt Johanna, maar wat een demonische blik in de ogen. Omdat ze natregent? Even overweegt Johanna haar arm uit te strekken zodat haar paraplu het meisje zou beschermen, maar ze doet het niet: ze föhnde niet voor niets twee uur deze ochtend haar haren tot perfectie.
‘Vinden wat je zoekt…’ mompelt het meisje. ‘Toepasselijk…’ In de baggy spijkerbroek van het meisje vormt de kei een bult. Het meisje kijkt naar Johanna’s benen. Johanna had vanochtend haar strakke lederen broek aangetrokken, want Paul zou vandaag op kantoor zijn. Johanna weet dat Pauls huwelijk op springen staat. En vandaag zal ze haar kans wagen. Vandaag is de dag dat Johanna voor zichzelf zal opkomen, gedaan met angstig zwijgen. Ze gaat Paul zijn ogen de kost geven en het eindelijk vertellen! En met dit brutale wicht zal ze het universum alvast een voorproefje geven. Gewoon vragen wat je wil weten!
‘Waarom nam je een kei van de tramsporen? Wat ben je daar in godsnaam mee van plan?’
Het meisje trekt haar schouders op en kijkt opnieuw naar het rode licht alsof ze daar antwoorden kan vinden. Het blijft wel erg lang rood.
‘Keien zijn mysteries omdat ze groot en indrukwekkend zijn,’ zegt ze zachtjes. ‘Maar de geheimen van wat eronder ligt blijven verborgen tot ze worden opgeraapt.’
‘De geheimen?’ Johanna staart naar de sproetjes op de neus van het meisje en denkt aan Pauls sproetjes. Ze houdt miljoenen veel hoe hij zijn neus optrekt wanneer iemand commentaar op zijn presentaties levert. Het windt haar miljarden op wanneer Paul dan hard op tafel slaat, zijn keel schraapt, de twijfelaar op diens redenatiefouten wijst en als een onnozele kleuter naar de hoek verdoemt. Hoe kan het dat zij twee jaar voor die man werkt en ze hem nooit durfde zeggen hoe zij haar echt voelt?
‘Keien zijn als huwelijken in die zin dat het allebei duurzame, stevige funderingen zijn die veel moeite kosten om te bouwen en te onderhouden,’ zegt het meisje starend naar het rode licht. Met haar linkerhand streelt ze door de jeans de kei. ‘Maar keien zijn valsspelers in die zin dat zij de gemakkelijke weg kiezen door van een heuvel af te rollen in plaats van die te moeten beklimmen.’ Ze friemelt de kei uit haar zak en rolt de steen van haar rechterhand naar haar linkerhand. ‘En keien zijn goeroes, in die zin dat ze vele jaren van het leven hebben meegemaakt en onnoemelijk vele dingen. Zij hebben een schat aan kennis en wijsheid te delen, en er wordt vaak naar hen gegrepen voor begeleiding en advies.’
Het verkeerslicht springt op groen.
Het meisje draait zich naar Johanna en drukt de kei in haar hand. Johanna verbaast zich hoe heet de steen aanvoelt.
‘Als je durft mijn pa te verleiden, vermoord ik je.’
Het meisje met Pauls sproeten steekt de straat over en loopt weg.
De kei in Johanna’s hand brandt in haar huid. Het handvat van de paraplu in haar andere hand voelt als ijs.
Hoewel Johanna vaak met de fiets naar het werk rijdt, neemt ze soms de tram.
Ha TonyCoppo, Nice! Goed…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Ha TonyCoppo,
Nice! Goed gevonden, mooi opgebouwd, lekkere taal. Met veel plezier gelezen!
Onder het motto 'van heel goed naar nét wat beter', een paar gedachten van mij. Zeurtjes wil ik ze geeneens noemen, eerder suggesties. En ook uitroepen van blijdschap.
Je opent in tegenwoordige tijd, om daarna te vertellen in verleden tijd. Niet persé mis denk ik, maar misschien is alles in VT meer consistent?
Die stevige bipsen... ik heb er maar één, bestaande uit twee billen. Prachtig woord, maar moet het geen enkelvoud zijn?
Het regent olifanten! Geweldig!
Ik heb geen beeld van hoe iemand elegant sprint. Maar dat kan aan mij liggen, het misstaat niet.
'En met dit brutale wicht, zou ze het universum...' het is eigenlijk des Fiefs, maar volgens mij mag die komma weg.
'Het bleef wel erg lang rood.' Hahaha, ik dacht het, jij schrijft het. Geestig!
'Hoeveel hield ze ervan hoe hij zijn neus optrok wanneer iemand commentaar op zijn presentaties leverde? Hoeveel wond het haar op wanneer Paul dan hard op tafel sloeg...?' --> Ik heb geen idee hoeveel ze daarvan hield, ik denk veel. Het is denk ik krachtiger als je het meer stellend maakt in plaats van vragend. Dan past de slotzin van die alinea extra mooi in de huidige vragende vorm.
'En keien zijn goeroes in die zin' --> wederom meer des Fiefs, maar ik vermoed vrij stellig een komma achter goeroes.
Je sluit af met de openingszin. Bewust? Van mij mag die achterwege blijven, ik zie geen verband met het slot namelijk.
Goed verhaal!
Cheers,
Martin
Dankje Martin, Ik heb het…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Dankje Martin,
Ik heb het snel herschreven in TT... meer passend?
Ik maak graag bewuste foutjes (zoals de bipsen) ik vind dat grappig, waarschijnlijk helemaal fout.
Elegant sprinten, was iets dat het karakter van Johanna (en het meisje) ergens (in mijn idee) duidelijker maakt.
Jouw suggestie ter hart genomen om de vragen stelliger te maken, werkt beter! Alsook de komma's aangepast.
De openingszin terug herhalen vind ik 'grappig', temeer omdat het een erg krachtige ego-statement is (of zo vind ik het toch :)) Hoewel ik er te weinig mee deed, is het feit dat ze 'soms' de tram neemt, een metafoor dat ze hunkert naar Paul, hoewel ze zichzelf als een 'solo' fietser ziet... ik zoek het te ver...
Dank voor je reactie!
Hi Tony, wat goed hier weer…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hi Tony, wat goed hier weer iets van je te kunnen (mogen) lezen. Een prima uitgewerkt verhaal. Hoe de dochter achter de hitsige verlangens kwam van de collega van haar vader en daarenboven kon achterhalen dat ze die dag met de tram naar het werk vertrok is voer voor de speurneuzen onder de lezers. Ik werd meteen in het verhaal getrokken door het steentje in de eerste zin. Puik, as always.
Je aanpassingen maken je…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Je aanpassingen maken je toch al goede verhaal inderdaad nog beter! TT werkt voor mij beter dan VT.
Mooie vondst, dat warm en koud naast elkaar.
Met plezier herlezen!
Mooi verhaal waar je door de…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Mooi verhaal waar je door de openingszin meteen benieuwd bent wat er zal volgen. Met genoegen gelezen.
Hoi Tony, goed verhaal, maar…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Tony, goed verhaal, maar ik struikel door de hoeveelheid meisje en Johanna in de zinnen. Toch heb ik weer genoten van de taalvondsten in je tekst.
Johanna schat ze een jaar of zestien. ---> "ze" is niet fout, denk ik, maar ik vind haar beter lezen.
'Vinden wat je zoekt…’ mompelt het meisje ---> achter het beletselteken hoort nog een komma
Ze houdt miljoenen veel hoe hij zijn neus optrekt ---> achter veel hoort volgens mij nog "van"
hoe zij haar echt voelt ---> hoe zij zich echt voelt
voor die man werkt ---> voor deze man werkt (met "deze" haal je het dichterbij)
Nice. Ik vind je ingetogen…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Nice. Ik vind je ingetogen verhalen nog beter dan je uitbundige verhalen. Deze ook weer. Leest lekker weg en vanaf het begin vraag je je af waar het heen gaat zonder te vervelen.
De slotzin ontgaat me, die mag van mij weg.
Grtz,
Taco
@Gi: dankje: hoe de dochter…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Gi: dankje: hoe de dochter het te weten kwam is een ander verhaal! had ik moeten hinten, goed idee!
@Martin: dankje! TT is beter!
@Elrie: dank voor het genoegen!
@Fief: dat is de lastigheid met twee vrouwen, de ze's zorgen voor verwarring. Je opmerkingen zijn terecht maar is het verschil tussen vlaams en NL denk ik (en met de deze, ben ik niet eens :)) ik laat het voorlopig zo, tenzij je overtuigd bent dat het echt taalkundig fout is (ik denk niet)
@Taco: dank! Ik was even out, de slotzin moet waarschijnlijk weg, maar laat ik nog even staan, al was het maar omdat ik er zelf van hou, ik ben benieuwd naar de mening van de coach!
dag Tony Wat een mooi…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
dag Tony
Wat een mooi verhaal, gied geschreven vlot en het leest als een trein (of een tram). Ik moest er ook bij glimlachen. De invalshoek, de opbouw, hier kan ik met de beste wil geen commentaar op geven.
Ik vind de slotzin, in tegenstelling tot de andere mede-lezers, wel erg goed. Die staat er als een dik punt.
Erg graag gelezen en knap gedaan.
Johanna
Erg geestig. Met veel…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Erg geestig. Met veel plezier gelezen. In het midden dacht ik: meid, wat wauwel je over keien en huwelijk? Maar dat viel allemaal op zijn plek. Geweldig, die slotzin. Zo heeft het verhaal iets weg van een rondeel.
Ik blijf wel haken bij het 'elegant sprinten', want ik weet bij God niet wat ik me daarbij voor moet stellen. Grappig om in de reacties te lezen dat ik niet de enige was.
Johanna schat ze een jaar of zestien. > schat haar
@Coach: dankje! Bloos. …
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Coach: dankje! Bloos.
@Musonius: dankje!
Omdat je haakt, paste ik het elegant aan, ik vond het grappig, maar het is te onmogelijk.
schat haar... natuurlijk, dialectisch taalgebruik ... ik paste het aan
Leuk dat jullie beiden de slotzin konden waarderen, ik vond die zelf geniaal ;)