#430 Zoete Wraak
Trams nemen is niet mijn dada, maar telkens ik een tramrit maak, is het of ik iets bijzonders meemaak. Vandaag begint het nog voor ik op het rijtuig stap. Ik zag haar lopen en nu staat ze naast mij te wachten aan de halte. Het is een meisje zoals ik er heb gekend in lang vervlogen dagen, net nog een tiener maar aardig op weg om een krachtige jonge vrouw te worden. Ze draagt Girbaud kleren. Ik ken dit merk uit de modemagazines, toevallig wel mijn dada. Het is peperduur spul, maar wegens faillissement zijn hun winkels al geruime tijd gesloten. Ze zal wel de kleerkast van haar moeder hebben geplunderd. Zelfs haar rugzak blendt met haar jas en broek. Dit is geen armeluiskind. Wat doet ze nu? Ze gaat toch niet? Ze loopt de sporen op en neemt een kei. Gaat ze ermee gooien. Neen, ze steekt hem in haar zak. Ik zucht van opluchting wanneer ze weer naast mij staat.
Ze draait het hoofd naar de aankomende tram. Heel even kijkt ze mij strak aan. Ze heeft lichte ogen. In combinatie met haar donkere glanzende haren besluit ik dat ze al minstens één item op de lijst van de zeven schoonheden kan afvinken. Ik stap achter haar in het rijtuig. Ze gaat snel naast een oudere dame zitten. Na vier haltes stap ik uit. Wat is die schoonheid met de kei van plan?
- o O o -
Hij is niet onknap. Ik schat hem achteraan in de veertig. Hij ziet er verzorgd uit. Ik hou van verzorgde mannen. Nu ik naast hem sta ruik ik zijn parfum. Het is duidelijk Phantom, de nieuwe houtachtige geur van Paco Rabanne. Door mijn vakantiejob op de herenafdeling bij Ici Paris XL weet ik inmiddels alles over mannengeurtjes. Hij houdt mij constant in het oog. Ik voel het. Wacht, ik ga hem even doen schrikken. Ik was dit al van plan, maar kan het net zo goed hier doen, stap op de rails en neem een kei tussen de tramsporen. Iedereen kijkt verschrikt naar mij maar geen mens durft mij te vragen wat ik van plan ben. Ik stop de kei in de zak van mijn broek. Niet zo maar een broek notabene. Het is een die mijn moeder nog voor mij meebracht.Toen ze bij Girbaud werkte, kon ze alles aan sterk verminderde prijzen kopen, wat voor gewone mensen nog altijd veel geld betekent. Ook mijn jasje en rugzak heb ik in de winkel mogen uitkiezen. Het is tijdloze mode, maar door de sluiting van de winkels zie je alsmaar minder mensen die het merk dragen.
Vandaag voelt het als een uniform, dat ik heb uitgekozen om mijn actie uit te voeren. Het eerste deel van mijn plan is gelukt: ik heb het adres van zijn kantoor achterhaald.
Waar ik van de tram stap, schrijf ik in een koffiebar het briefje dat ik om de steen wikkel. Ik span er een elastiek rond en stop de kei in mijn jaszak.
Even later sta ik voor het aftandse gebouw waar ik wil zijn. Zijn kantoor ligt op de eerste verdieping aan de achterzijde. Dat komt goed uit. Vanop het koertje zie ik het raam. Er brandt geen licht, hij zal er nog niet zijn. Ik twijfel geen ogenblik.
Bij de sluiting van de winkels werd moeder op staande voet ontslagen. Door het failliet waren ook de lonen en vergoedingen niet uitbetaald. Ze stond letterlijk en figuurlijk op straat. Als alleenstaande vrouw had ze steeds alles gedaan om voor mij te zorgen. Sinds mijn dertiende verjaardag, wanneer de vrouwenprobleempjes zich aandienden, werden wij steeds closer. Ik zag haar meer en meer als een goede vriendin met wie ik over alles kon praten.
Bij haar ontslag was ze zo ontredderd dat ze mij een harde waarheid onthulde. De laatste baas, wiens mismanagement tot het failliet had geleid, had haar ook meermaals onder dwang misbruikt. Uit schrik haar job te verliezen had ze nooit een klacht neergelegd.
Op het papier staat ‘Zoals je merkt, heb ik je weten te vinden, smeerlap’. Met alle kracht gooi ik de kei tegen het raam. Het is dun vensterglas dat meteen breekt. Opdracht volbracht.
Ik ren weg. Oef, dat lucht op. Zoals Bram Vermeulen zong in zijn lied ‘De steen’, heb ik vandaag mijn steen verlegd. Straks ga ik met ma naar het hulpcentrum voor slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag.
Gelukkig had die kerel zijn…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Gelukkig had die kerel zijn huis niet voorzien van driedubbel glas. Ergens vind ik het jammer dat de ik van het eerste deel niets te maken heeft met de ik van het tweede deel (behalve dat ze hem knap vindt?) - of is het toch de manager in kwestie? Indien dat laatste, misschien duidelijker maken?
GG!
Hi Gi, ik ben het met Tony…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hi Gi, ik ben het met Tony eens. Dit verhaal verdient een turn-around slot. of is het te makkelijk om de man juist die manager te laten zijn die haar moeder heeft ontslagen?
Mooi verhaal!
Grtz,
Taco
Tony en Taco, bedankt voor…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tony en Taco, bedankt voor jullie fijne commentaren. Het is mogelijk een goed idee om van de man aan de halte ook de persoon te maken die de kei door zijn ruiten gegooid krijgt. In mijn verhaal had ik hem enkel nodig om een beschrijving van de hp te geven.
Hallo Gi, Ik begrijp dat je…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hallo Gi, Ik begrijp dat je het eerste deel gebruikt hebt om een beschrijving van de hp te geven. Het is een goede beschrijving maar misschien kun je die ook in minder woorden in het tweede deel verweven. Heftg en goed verhaal schreef je.
Dank je Elrie, misschien…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dank je Elrie, misschien waag ik nog een tweede poging.
Hoi Gi, je was me voor met…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Gi, je was me voor met de steen van Bram Vermeulen. Van mij had je dat idee nog wat prominenter mogen uitwerken. Het idee vond ik goed, de tekst leest voor mij echter wat langdradig.
hun winkels zijn wegens failliet al geruime tijd gesloten. ---> het failliet blijkt niet fout, maar het leest voor mij wat vreemd. Ik zou eerder schrijven: ze zijn failliet en hun winkels al geruime tijd gesloten, of vanwege het faillissement zijn hun winkels al geruime tijd gesloten. Maar wellicht is dat te Nederlands, ik heb in ieder geval weer iets geleerd.
Fief, dank voor de reactie…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Fief, dank voor de reactie. Zoals je elders al terecht aangaf, werkt een woordenlimiet beter, anders lonkt langdradigheid al snel om de hoek. Ik heb ook ten behoeve van Elrie, Taco en Tony hier en daar de tekst wat aangescherpt. Nu afwachten wat de coach er van vindt.
Dag Gi Over de manier…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Gi
Over de manier waarop je schrijft geen opmerkingen. Je verhaal begint goed en geeft een goede beschrijving van het meisje met de kei, maar de overgang naar het tweede deel is wat bruusk, ook omdat je van perspectief wijzigt en dan wel wat van de lezer vraagt om goed te kunnen volgen.
Enkele van de medelezers stellen voor de beschrijving te verwerken in deel 2, terwijl ik denk dat je best ook de actie kan verwerken in deel 2. Het meisje kan met de steen die in haar broekzak jeukt naast de fris geurende man gaan staan? Het zou om revanche kunnen gaan omwille van een ontslag zonder de complicatie van het grensoverschrijdend gedrag, of omgekeerd?
Ik heb het gevoel dat je het jezelf wat moeilijk hebt gemaakt, door je verhaal in 2 delen op te hallen.
Nog iets over de woordenlimiet: het is niet omdat er geen limiet is dat je tot aan het einde van de sterren moet blijven oorschrijven, want in feite is het altijd zo met een verhaal: goede intro, middenstuk en slot. Je had jezelf kunnen opleggen X aantal woorden maximum te gebruiken, want ik zie niet dat je tekst langer of korter is dan andere keren.
Volstaat deze feedback?
Johanna
Dag Johanna, natuurlijk…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Dag Johanna, natuurlijk volstaat jouw feedback. Dankjewel.
Toch even dit steentje opwerpen: soms krijg ik complimenten voor het verwerken van weetjes in mijn teksten. Van Girbaud kan ik nog weinig verwachten voor de publiciteit die ik voor hen maakte maar Paco mag mij altijd een staaltje sturen van zijn Phantom. Ik vond het schrijven uit twee afzonderlijke perspectieven een opdracht op zich. Omdat wij meer 'ruimte' kregen met het woordvolume heb ik gezocht naar extra zinnen zoals bijvoorbeeld de zin waarin de hp aangeeft dat de kledij die ze draagt haar het gevoel geeft dat ze een uniform draagt om haar geplande daad kracht bij te zetten.
Absoluut, dat verstond ik…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Absoluut, dat verstond ik ook zo uit je tekst Gi, en je weetjes verweven in jet teksten kan ik zeker ook smaken hoor.
Johanna
Ik sluit mij graag aan bij…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ik sluit mij graag aan bij de voorgangers. Ik zag ook niet de noodzaak van deel 1 in en ik zou dan ook de man schrappen uit deel twee. Mooi gegeven verder. Zwaar thema, met een wraak die niet in verhouding staat met het veroorzaakte leed, maar geloofwaardig en indenkbaar is.
Ik zag ze lopen > Ik zag haar lopen