#429 Van zijn voetstuk

Goede vondst, Fief.  Heb VNK altijd al een aanstellerig type gevonden, maar dat is persoonlijk vrees ik. Dat hij ook in Vlaanderen nog aan de bak kon, gaat mijn verstand te boven. Over de dichtvorm laat ik Musonius oordelen, ik speur hier en daar een foutje tegen het metrum. 

Ik stuiterde van verbijstering, Fief, toen mijn eigenste krantje aan Sint Matthijs zijn stoelpoten ging zagen. Maar goed, om de napoleons alom ben ik het zakenleven ontvlucht. Ook verbaast me de ontdekking dat 'zeiken' zwak mag worden vervoegd. Heel behoorlijke verhaallijn binnen de grenzen van de korte zin. Wel wat telegramstijl.

Hoi Fief,

We hebben hetzelfde thema dit keer :) Niet verwonderlijk, want het is actueel. 
Zoals Gi al schreef, klopt het metrum niet overal.
Wel knap geschreven, maar het voelt voor mij niet echt als een Sint-gedicht aan een persoon. Verder maak ik er niet uit op dat er een cadeau bij zit?

Gr. Marja

@Gi, Kruidnagel en Marja: dichten is niet mijn ding. Ik heb naar vermogen geprobeerd alle onderdelen zo goed mogelijk te gebruiken. Het rammelt ongetwijfeld aan alle kanten, maar ik ben er zelf eigenlijk wel content mee. Het gaat inderdaad niet om een tastbaar cadeau, maar M. zou met eerherstel erg blij zijn. Helaas, voor alsnog.

Dank voor jullie reacties.

Hallo Fief, heel goede poging.  De technische kant laat ik aan Musonius, maar het is zeker vlot leesbaar.

Hoi Fief, ik vind het goed gevonden. Eerherstel is niet een alledaags cadeau, maar beter kan M zich inderdaad niet wensen. Ik ben ook geen volleerd dichter, vind het vlot lezen en heb er van genoten.

Dank je wel, Emily. Ik wacht met spanning het oordeel van de meester af.

Meri, ik ben blij met je reactie.

Dag Fief,

Je telegramstijl - zoals Kruidnagel dit zo mooi verwoordde - deed ook mijn wenkbrauwen fronsen. Als je deze poëzie als proza zou noteren, was jijzelf de eerste geweest om er wat kritische noten bij te plaatsen. Echt 'fout' is het niet, maar, ondanks de drempels en beperkingen als rijm, metrum, regellengte en aantal strofen, moet het mogelijk zijn om in mooie volzinnen te kunnen schrijven.

Leuk dat je kiest voor trocheeën, dat maakt dat het gedicht lekker vlot leest, het is speels en vrolijk.
Je rijmen zijn wat clichématig en ineen/iedereen is feitelijk rijk rijm, maar ze komen nergens geforceerd over.
Wat het metrum betreft: dat rammelt zeker niet. Het zit goed in elkaar. De 'foutjes' betreffen ijzeren en wonderen, maar ik zie wel dat die met een elisie gelezen dienen te worden. Als je het noteert als ijz'ren en wond'ren is het voor de (voor)lezer ook meteen duidelijk.
Overigens zou ik ijzeren hand vervangen door ijzen vuist of harde hand, want naar mijn idee worden hier twee uitdrukkingen door elkaar gehaald.

Voor een echt sinterklaasgedicht is het te vilein; het dient wel zo geschreven te worden dat het 'slachtoffer' er ook zelf om kan lachen en in dit geval is de wonde ook nog veel te vers, maar ik zie ook wel dat dat je insteek niet is geweest.

Al met al vind ik het een goede poging, ik zie je echt vooruitgaan en ik vind het heel sportief dat, ondanks dat je weinig affiniteit met dit genre hebt, je je er toch op gestort hebt.

De dichtcoach

Hoi Musonius, bedankt voor je reactie en aanwijzingen. Ik vrees dat ik het nooit zal leren. Je brengt me ook verwarring. Met het rijmpje van Ivo de Wijs als leidraad, dacht ik jamben geschreven te hebben. Of waren die van hem juist trocheën? In ieder geval met dat voorbeeld dat ik het wel aardig te hebben gedaan, in die zin dat het wel leek te kloppen.

Ijzeren hand is nu harde hand geworden en ik heb er wond'ren van gemaakt. Ik zal eens kijken of ik er "gewone" zinnen van kan maken. 

Jambe: onbeklemtoonde lettergreep gevolgd door een beklemtoonde: kaBOEM
Trochee: beklemtoonde lettergreep gevolgd door een onbeklemtoonde: HOPpa

Duidelijk. Werk aan de winkel.

De grap is nog steeds dat 'jambe' een trochee is, en 'trochee' een jambe. Om ons leven zwaar te maken.