Aardig verhaaltje ;) Heel graag gelezen.

Ik ben niet zo een expert om dingen te verbeteren, maar kan enkel leren van jullie teksten te lezen en van jullie opmerkingen.

Tot lees'

Hoi Martin, op zich een aardig verhaal, maar je houdt mijn aandacht niet echt vast. Ik weet niet goed wat je hier wil vertellen en ik mis de opdracht. Bij de vorige opdracht ging het om een cadeau. Hier mis ik de track en trace.

Kijk een naar het gebruik van de woorden "aardig", "leuk", "cadeautjes" Persoonlijk vind ik het herhalend lezen van dezelfde woorden storend. 

Toen ben ik ook maar weggegaan. Nou ja, dat moest van een mevrouw van jeugdzorg, maar erg vond ik het niet. Zolang ik in het pleeggezin maar zachtjes deed en niets kapot maakte, had ik het daar best goed.  ---> "maar" zou ik zoveel mogelijk vermijden. De "maar" achter de komma heeft een functie, in veel gevallen kun je het daar ook weglaten.

Soms komt er iemand bij mij kijken, of de wc wel schoon is  ---> de komma mag hier weg. Deze zinsdelen horen bij elkaar.

Hoi ManMetPen,

Ik heb er helaas moeite mee om je verhaal te blijven volgen. Ik kan zien dat de opzet is om de mijmeringen van je personage te laten zien. Hij vraagt zich af wat aardig zijn precies is en wat de 'voorwaarden' daarvan zijn. Door je gebruik van het woord 'aardig' dat steeds opnieuw terugkomt, maak je mooi duidelijk dat je personage daar echt mee in de knoop zit, ook vanwege zijn persoonlijke geschiedenis. Wat dat betreft mijn complimenten dat je die verwarring mooi naar voren laat komen. Dat doe je voornamelijk door middel van het woord-/taalgebruik en niet met omschrijvingen als uitgangspunt. 
Dat is knap! 

En toch is het geheel me net iets te warrig om echt in je verhaal te komen en te blijven. Het is duidelijk dat je personage een heftige achtergrond heeft en daardoor niet weet hoe hij sociaal moet zijn of -inderdaad- weet wat aardig zijn betekent. Maar binnen die mijmeringen en observaties van je personage gaat het voor mij iets te snel om echt nog betrokken te blijven bij je verhaal. 
Hoe mooi in opzet ook, dat ligt deels bij het gebruik van het veelvoudige gebruik en de interpretatie van het woord aardig.

Eerst lees je over iemand die aardig gevonden wordt door mensen die hem voor het eerst ontmoeten en beschrijft diegene dat hij dat prettig vindt. Dan krijg je te lezen over een gewelddadige vader en een paar zinnen later vindt het pleeggezin de hoofdpersoon aardig (lees: dan komt die mijmering weer) als hij niks kapot maakt. 
De mijmeringen gebeuren zo goed als gelijktijdig met de heftige gebeurtenissen. Het personage staat daar niet echt afzonderlijk bij stil. Dat geeft de lezer niet (veel) tijd om die nare dingen even te verwerken voordat er weer nagedacht wordt over wat aardig zijn nu precies is of hoort te zijn. 

Alles bij elkaar maakt dat voor mij persoonlijk het verhaaltempo wat te snel en het verhaal als geheel enigszins verwarrend. 

Maar zoals gezegd: je maakt mooi gebruik van taal om op een unieke manier in het hoofd van je personage te kruipen!

Groet, 

Nadine 

Hai ManMetPan,

Na het lezen van je verhaal heb ik er nog een paar opmerkingen over. Het leest als een groot blok. Omwille van de leesbaarheid is het prettiger als je er af en toe een witregel tussen plaatst. Sommige dingen zoals het aardig vinden komen er wat mij betreft erg vaak in voor, zonder er verder duidelijkheid over te verschaffen.

Dat moeder anders de klappen krijgt die ik had moeten hebben, doet vermoeden dat moeder er wel alles van wist en wat er in de gangkast is verstopt wordt ook niet echt duidelijk. Al met al een beetje verwarrend en wat het heeft te maken met de track en trace snap ik ook niet helemaal. Toch een goed verhaal en met plezier gelezen.