Mira bekijkt fronsend haar zojuist uitgepakte cadeau. Op tafel ligt het rijmpje dat op het cadeaupapier zat geplakt:
Ik vind je leuk, ik vind je fijn
Met dit aan mag je de mijne zijn
‘Vind je het mooi?’ vraagt Nico. Hun vrienden kijken stilzwijgend toe.
Mira houdt het minieme lingeriesetje voor haar in de lucht en kijkt haar vriend vragend aan.
‘Zou jij dit aantrekken?’
Nico lacht. ‘Nee, natuurlijk niet. Ik ben toch geen meisje.’
‘En als ik het je vraag?’ Mira frommelt het setje in elkaar en gooit het naar hem toe. ‘Jij eerst.’
Nico kijkt de kring rond. Drie paar ogen staren hem aan.
‘Kom op jongens,’ sputtert hij.
‘En meisjes,’ repliceert Mira. ‘Aantrekken!’
Nico lacht schaapachtig en haalt zijn schouders op.
‘Ja Nico,’ zegt Josien, ‘ik ben wel benieuwd hoe het je staat.’
‘Kom op man,’ valt Bram haar bij.
‘Oké, oké,’ bromt Nico. Hij staat op en loopt naar de slaapkamer. Na een paar minuten steekt hij zijn hoofd door de deur. ‘Het past niet.’
‘Tuurlijk wel,’ zegt Mira. ‘Gewoon beter je best doen.’
Even later stapt hij met een rood hoofd de kamer in, zijn handen angstvallig voor zijn kruis. De lingerie zit strakgespannen rond zijn lijf. Bram barst in lachen uit, Josien slaat haar handen voor haar ogen. Mira bekijkt hem kalm van top tot teen.
‘Handen weg,’ zegt ze.
Nico schudt zijn hoofd.
‘Handen. Weg.’
Hij doet het.
‘Zo voelt het, Nico,’ zegt Mira. ‘Uittrekken, opdonderen en nooit meer terugkomen.’