Hoi Marja, wat lief dat de opa zijn kleindochter mag weggeven. Ik zou echter, omdat het uiteindelijk toch een feestelijke dag is, de laatste alinea iets vrolijker laten eindigen. Daar ga je nu ineens van "helaas is het leven niet altijd feest" naar "Proost! Op het bruidspaar!". Natuurlijk is het verdrietig dat haar ouders en haar oma er niet meer bijzijn en die emoties horen er zeker in, maar het blijft wel een huwelijksfeest. De droevige achtergrond kun je ook aan het begin van het verhaal erin verweven. Maar goed, dat is zoals ik het lezer ervaar.
Het is verder mooi geschreven en ik heb het zeker graag gelezen.

Voor de leesbaarheid schrijven we doorgaans gesproken zinnen onder elkaar. Dan zie je beter wie wat zegt.

maar zegt dan; ‘ik doe alles ---> de puntkomma moet een dubbele punt zijn, en "ik" moet met een hoofdletter.
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens 

Je vroeg dat aan mij, omdat je geen papa had. Je verloor al jong je ouders en je groeide bij mij en oma op.’   ---> ik snap dat je deze info in het verhaal moet verwerken, maar door het de opa zo te laten zeggen, leest het heel uitleggerig. Een woord als "omdat" kun je vaak weglaten door een zin zo te schrijven dat de uitleg duidelijk is. Bijvoorbeeld:
Ik kan mij nog herinneren dat je als klein meisje aan mij vroeg of ik met je wilde trouwen als je later groot was. Jouw ouders, onze lieve zoon, overleden toen je nog jong was.
(Dan is het ook duidelijk dat ze geen vader meer heeft. Meer show dan tell). 

begint opa zijn speech. Ik kan mij nog herinneren   ---> Vóór "Ik" moet nog een ah-teken.

mompelt; ‘helaas is  ---> puntkomma moet een dubbele punt zijn en "helaas" met hoofdletter.

Bovenaan jouw verhaal zie je twee knoppen. Met "bewerken" kun je de tekst aanpassen.

Tip: pas na een reactie van een forumlid eerst je tekst aan en reageer dan op de opmerking. Op die manier blijft je verhaal bovenaan staan.

Dat leest al veel beter. 👍🏻

Veel taaltips kun je vinden op de sites van Onze Taal en Taaladvies. Het boek Schrijfwijzer van Renkema is ook een must have in je boekenkast.

Wat een fijne feestdagkeuze. Lief verteld. Wel een beetje 'vol'. Fief zegt het al. Het einde is dubbel zoals het staat. Ga je voor tragiek bij een opa die verdwaalt in zijn herinneringen en al drinkend de sfeer van het hele feest ongemakkelijk maakt, of bekrachtig je de ups en downs van het leven door de feestelijkheid aan het einde vlot te trekken. Beide voel ik nu aankomen en dat is ongemakkelijk.

Iets anders: de eerste alinea zou van mij ook een flashback kunnen zijn van opa. Dan trek je hem eigenlijk steeds verder het verleden in en blijf je in één scène, wat voor 300 woorden op zich ook wel lekker rustig is.

Zoals het nu leest, leest het goed. Ik vind het prima als het tragisch afloopt. Waarom zou een feest altijd voorspelbaar vrolijk zijn. Er mag juist ook aandacht zijn voor feesten waarbij een tragedie zich afspeelt. Dementie is zo'n tragedie en het is heel voorstelbaar dat dit de feestvreugde dempt.

Marja, je hebt het einde herschreven, zie ik. Het leest wel beter, toch vind ik het einde niet overtuigend. 

De dementie is toch al verder dan ze dacht. --> ik haal uit het verhaal niet dat de opa dementerend is. Hij denkt terug aan vroeger en haalt herinneringen op, maar dat is toch nog geen dementie?

Je zegt: 'Hij denkt terug aan vroeger en haalt herinneringen op, maar dat is toch nog geen dementie?'
Dat hoeft inderdaad niet, maar is in dit geval wel zo, het is ook bedoeld als een verrassende wending in het verhaal.

Dat het in dit geval wel zo is, moet dan ook in de tekst ergens terugkomen. Zoals het nu beschreven staat, zie ik alleen een opa voor me die een speech houdt voor zijn kleindochter en herinneringen ophaalt. Met deze informatie haal ik er geen dementerende opa uit. 

Eerst vraag je je af, waarom opa zich zo gedraagt, aan het einde wordt duidelijk waarom.

Ik vraag me als lezer helemaal niet af waarom hij zich zo gedraagt. Ik lees een opa die geëmotioneerd is omdat hij memoreert hoe zijn kleindochter als klein meisje bij hen kwam wonen en dat zijn vrouw er niet meer bij is om dit huwelijk mee te maken. Dus voor mij is het einde helemaal niet logisch. Ik kan als lezer niet weten hoe een schrijver iets in gedachten heeft bedoeld.
Maar goed, wellicht heb ik dat gevoel alleen.