Mijn schrijver vertelt het aan iedereen die het horen wil. Jeugdboeken raken pas bij hun doelgroep wanneer ze eerst door volwassenen gekozen, gelezen en gekeurd zijn. Als de jeugdschrijver niet door een bevriend recensent aanbevolen wordt, bestaat de kans dat zijn boek nooit doorbreekt.

Ik ben zo’n boek. Ik zie er leuk uit en hoorde dat een familielid van mijn auteur mij vergeleek met het scenario van een fascinerende jeugdfilm. Ik besta uit drie verhalen vol met scenes waarin tien tieners allerlei boeiende avonturen beleven.
Nu lig ik met andere exemplaren te wachten in een halfvolle doos op het secretariaat van de Muco-afdeling  van het kinderziekenhuis. De eerste helft van de doos werd reeds uitgedeeld. De hoofdverpleger was in de wolken toen hij de doos toegestuurd kreeg van mijn schrijver om verdeeld te worden onder de patiënten. Ik ben benieuwd wanneer ik aan de beurt ben.

Het is geen pretje om hier verblijven. Zo vreselijk jong nog zijn de kinderen die aan deze haast ongeneeslijke ziekte lijden. De meesten halen de dertig niet. Eindelijk verhuis ik naar het nachtkastje van een jongen die Roman heet. Hij is uitzonderlijk positief ingesteld en altijd vrolijk, ook al kosten de hevige hoestbuien hem enorm veel energie. Je merkt dat hij iedereen kent, de verplegers, de dokters, de poetsvrouw of de grappige meneer die het eten ronddeelt. Nu ja, eten kan je het amper noemen. De meeste mensen zouden er hun neus voor ophalen.

Hij begint te lezen. Ik merk dat hij mij spannend vindt. Als een meisje in mijn eerste verhaal zich heeft bezeerd kijkt hij heel verdrietig. Wanneer enkele pagina’s verder een jongen uit een boom springt en bijna zijn been breekt, had hij graag in diens plaats willen zijn. Liever dat, dan hier in deze kamer te liggen kuchen. Soms wordt het Roman teveel en legt hij mij aan de kant. Wat zou hij graag lid zijn van zo’n vriendenclub en op avontuur trekken.
De volgende dag kan het niet snel genoeg gaan met de oefeningen waarbij men op zijn rug klopt om de slijmen uit zijn longen te verwijderen. Na het ophoesten en braken kan hij er weer voor een tijdje tegen. Hij neemt mij snel terug in de hand en ploft in de zetel naast het bed om verder te lezen. In het tweede verhaal gaat het over drones die medicijnen en organen naar ziekenhuizen vervoeren. Bij het derde verhaal heeft mijn schrijver het over de vreselijke aanslagen op de luchthaven en in een metrostation van Brussel. Daardoor hebben scholen en jeugdverenigingen hun reizen naar de stad uitgesteld of afgelast. Met dit verhaal wil hij ze terug naar de stad lokken om er het zoekspel te spelen dat erin beschreven wordt.
Zijn mama is er en hij zegt: “Hoe vreselijk moet dat geweest zijn in die metro. Soms denk ik dat ik met mijn ziekte nog beter af ben.”

Samen met mama is de dokter binnengekomen. Ze kijken bedrukt want Roman kan enkel nog gered worden door een longtransplantatie. Hij luistert aandachtig naar hun uitleg en houdt er de moed in. “Laat maar komen die longen, dan word ik eindelijk beter”, lacht hij.

Ik lig weer op het nachtkastje. Roman ligt al uren op de operatietafel. Zijn ouders en zus wachten gespannen af wat het resultaat zal zijn. De dokter komt binnen. “Zeg mij dat het niet waar is”, schreeuwt de mama. Zij merkt meteen aan de teleurstelling van de arts dat het fout is gelopen.

De moeder haalt de spullen op van Roman. Ze lijkt tien jaar ouder te zijn geworden. Bevende handen omklemmen mij en ik verdwijn in het pikkedonker van haar handtas. Wat is die nattigheid? Ik lig tegen een zakdoek doordrenkt van tranen.
Plots lig ik weer in het felle licht, maar dit zijn niet de TL-lampen van het ziekenhuis. Ik lees in de verte Brussel Noordstation-Bruxelles Gare du Nord. De mama heeft mij op het uitleenrekje in het station gedeponeerd bij de jeugdboeken.
Er komt een groep jongelui voorbij. Een meisje neemt mij uit het rek, opent mij en roept naar een vriend: “Kijk, Roman, jouw naam staat in dit boek.” De jongeman leest op de eerste pagina: Ik ben Roman, vandaag krijg ik nieuwe longen en gaat mijn leven veranderen. Ik ben benieuwd of de longen met een drone zullen binnenvliegen.