#424 Niet versagen

“Jouw twee oudere broers heb ik verplicht een jaar over te doen. Ze werkten hard, maar misten inzicht. Bij jou ligt dat anders. Je bent verstandig genoeg, dat blijkt uit jouw resultaten op andere vakken. Voor mijn lessen moet je dringend een tandje bijsteken.”
Het was best een aardige man, maar het vak dat zijn wiskundeleraar onderwees kon hem niet boeien. Zijn eindresultaten waren beschamend geweest, maar door zijn prachtige resultaten in de andere vakken en met de hulp van de directeur werd hij gedelibereerd. Dat had ook te maken met zijn keuze om naar de unief te gaan om Politieke en Sociale Wetenschappen te gaan studeren. Daar kwam mathematica niet bij te pas.
Zijn ouders hoorden het in Keulen donderen toen hij hen te kennen gaf dat hij naar de universiteit ging.
“Dat kunnen wij niet betalen”, luidde hun verdict. Hij had zijn plan echter goed voorbereid en wist dat door hun gezinssituatie er een mogelijkheid bestond om een studiebeurs te verkrijgen. De aanvraag werd ingediend en het lukte. Met de toelage kwam hij ruimschoots toe om het inschrijvingsgeld, zijn studentenkamer en studiemateriaal aan te schaffen. Er bleef zelfs geld over om met zijn nieuwe studievrienden af en toe de bloemetjes buiten te zetten.
Zijn moeder zei al snel: “Wat je daar moet leren gaat mijn petje te boven, maar ik heb sterk de indruk dat je er aardig in slaagt om bierglazen te hijsen en sigaretten op te steken.”
Haar bezorgdheid was niet ongegrond. Al snel bleek dat een gebrek aan studiemethode en een al te liederlijk bestaan buiten de college-uren hem de das omdeed bij de eindproeven.
Hij gaf niet op, besloot geen herexamens te doen, resoluut van richting te veranderen en naar een andere stad te trekken waar hij zich inschreef in een privé hogeschool voor bedrijfsopleiding. Zijn studiebeurs was hij kwijt, maar hij verzekerde zijn ouders dat hij van hen geen cent wilde. Met een studentenjob zou hij zijn studies betalen.

Uiteraard volstond dat niet en bleef hij schulden opstapelen, maar na zijn studies nam hij de eerste de beste werkaanbieding te baat die hem toestond zijn achterstallige betalingen te doen.
Zijn eerste grote liefde maakte het uit, maar haar vader bezorgde hem een nieuwe uitdaging. Hij verdubbelde meteen zijn maandsalaris.
“Als wij steeds onze verloningen verdubbelen bij een jobwissel zijn wij snel rijk”, zei hij tot een vriend die net als hij op een identieke manier zijn inkomen gevoelig had kunnen vermeerderen.
Verdubbelen was wat veel gevraagd, maar verandering maakte hem niet bang. Dat gebeurde regelmatig, soms omdat hij een betere aanbieding kreeg, soms omdat het bedrijf waarvoor hij werkte overkop ging.
Inmiddels getrouwd en vader deed hij het wat kalmer aan. Hij hield nog steeds van berekende risico’s maar moest aan zijn gezin denken. Dan vroeg men hem mee te werken aan een uitzonderlijk project. Hij had zo zijn twijfels, maar aanvaardde de nieuwe challenge.
Zijn oudere broers prezen hem. Zijn foto stond in de krant. Even dacht hij aan hun vroegere wiskundeleraar.

Een jaar later werd het project afgeblazen en stond hij op straat.
“Ik schreef honderden brieven, nam deel aan tientallen sollicitatiegesprekken maar slaag er met mijn uitstekend curriculum vitae en ervaringen niet in om terug aan de bak te raken”, verklaarde hij aan de beambte van het werklozenkantoor.

Een onooglijke advertentie in een weekendkrant bracht hem bij een man die zijn makelaarskantoor wilde overlaten. Hij waagde de sprong, krabde overeind en ging in op het aanbod. Twintig jaar later nam hij zijn pensioen.