Hoi Taco, het idee van het verhaal vind ik goed gevonden en die zin graag gelezen. Ik hou wel van dit genre. De uitwerking vind ik minder. Veel tell en weinig show, naar mijn idee. Je tekst verdient ook wat aandacht.

Aan het eind zie ik een oude man de steeg in lopen. ---> in lopen = inlopen. Wat ook kan: Aan het eind komt een oude man de steeg ingelopen.

“Op klanten muts, nog een paar deals en dan gaan we weer.” ---> “Op klanten, muts. Nog een paar deals en dan gaan we weer.”  Muts is hier een aanspreking. Voor en/of na een aanspreking hoort een komma.

“Ik heb al pillen genoeg jongeman ---> achter genoeg hoort een komma. Jongeman is een aanspreking

Mo en Ricoh waren voor hem gaan staan. ---> zijn voor hem gaan staan. Beter: Mo en Ricoh gaan voor hem staan.

op dat moment kom de man snel rechtop ---> komt

haal er een portemonnee uit  ---> haalt

Hij trekt zijn hand terug en het bloed pompt met lange stralen uit de borstkas van Mo.  ---> uit de zin ervoor blijkt al dat het om de borstkas van Mo gaat. Het veelvuldig herhalen van de namen lees niet fijn. Het bloed pompt overigens niet uit het lichaam, het wordt eruit gepompt.
Hier zou je kunnen schrijven: ... en het bloed stroomt met lange stralen uit zijn borstkas. 

de oude man blijft stil staan. Hij heeft zijn rug naar me toegekeerd. --> actiever leest het: 
de oude man staat stil met zijn rug naar me toegekeerd.

pakt een telefoon en belt iemand.  --> ik zou "en belt iemand" weglaten. Dat blijkt wel uit de zin erna. Eventueel: pakt een telefoon en toetst een nummer in.

Dat breekt de ban, wankelend sta ik op en ren, eerst struikelend, maar dan steeds sneller, de steeg uit.  ---> veel komma's in deze zin. Misschien: 
Dat breekt de ban; wankelend sta ik op en ren de steeg uit. Eerst struikelend, maar dan steeds sneller. 

Vlak bij de straat --> vlakbij

Dag Taco,

Dank voor je inzending. Ik vind het een leuk verhaal, door de veelzeggende details is het een goedlopend verhaal geworden. Hier zijn mijn tips: 

Het verhaal doet een beetje aan als een young adult verhaal. Dat is op zich natuurlijk niet erg, maar mocht je dit willen vermijden zou ik aan kunnen raden om de alwetende verteller als perspectief te kiezen, of een ander hoofdpersonage. Het is namelijk de vertelstem die het verhaal een beetje kinderlijk doet aanvoelen. 

Ik vraag me af of de vergelijking ‘als een schaatser naar het ijs’ past bij de situatie. Hoewel het een beeldende vergelijking betreft, zie ik toch eerder een vitale man voor me bij deze vergelijking, en dat is denk ik niet wat je wilt beschrijven. 

De passage van het steken vind ik onrealistisch overkomen. De man was toch zo kreupel? En al zou hij kerngezond zijn, bijna niemand zou het lukken om de spetters bloed in alle controle te ontwijken. Als hij daarna een pirouette maakt, vervalt mijn hele beeld van de oude man zoals ik hem kende. Hoewel ik aanneem dat dit ergens de bedoeling is, is het contrast voor mij te groot om dit als waarheid te accepteren. 

Het einde van het verhaal doet voor mij clichématig aan, ik denk dat je beter een verrassend einde kan gebruiken. Een meisje dat mag blijven leven kennen we nu wel. Misschien zou je het einde wat meer open kunnen laten, dan verzandt je minder in clichés. 

Ik zie ook niet echt de opdracht in het verhaal terugkomen, maar dat kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Taco, ik herken de opdracht wel. Een oude man wordt voor een makkelijke prooi aangezien, maar blijkt een master in martial arts te zijn en een koelbloedige killer. 

Ik ben het eens met bovenstaand kritiek dat de ik-persoon misschien niet de beste keus is voor dit verhaal. De hoofdpersoon voegt weinig toe, haar rol is toekijken en naveltruitjes dragen.

Je verhaal leest wel vlot en het onrealistische aan de passage van het neersteken doet me een beetje denken aan een videogame. Ik vind het eigenlijk niet storend, juist een verfrissende keuze. Wellicht onbedoeld, maar toch.

Taco, heerlijk spannend en opwindend al dat gangstertjesbloed. In de laatste zin zou ik 'De oude man' vervangen door 'Jean', als een soort cliffhanger voor een volgend optreden van de killer. 

Dan klopt het perspectief niet meer, Gi. Het verhaal is vanuit het meisje geschreven. Zij kent de oude man niet. Hij heeft zijn naam wel genoemd door de telefoon, maar daarmee zal het meisje hem nog geen Jean gaan noemen. Voor haar is hij de oude man.

Taco, alweer een bloederig verhaal, brr. Komt dat omdat het bijna Halloween is? Je hebt het spannend beschreven. Graag gelezen.

Hoi Taco, mij viel nog iets op in de tekst:

Hij breekt de telefoon open haalt de simkaart eruit en slikt hem door. ---> achter open hoort nog een komma.

Zo krom als een deur ---> de uitdrukking "zo krom als een deur" ken ik alleen als het gebruikt wordt om aan te geven dat iets totaal niet klopt. "Dat slaat als een tang op een varken", zeggen ze dan ook wel eens.
Maar "zo krom als een deur" klopt niet in een beschrijving voor iemand die kromloopt. Daar zou ik dan toch een andere beschrijving voor geven.