Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 419 – De harde klap

'Het hele dorp kent haar even denken kut,' verschijnt in Word. Het cursortje kwispelt blij. Met een zucht schakelt Marc de spraakherkenning uit. Zoiets stoms doe je maar één keer in je leven. Nu schrijft hij met links. Zijn prothese is behoorlijk overtuigend, en met een kwinkslag redt hij zich er anders wel uit. Wat kun je met één hand? Een sterker mens worden.

De minachting, de onzekerheid, de rouw. Dan maar enkelhandig typen, verbazingwekkend vlug, uiteindelijk. Spraaksoftware is steeds efficiënter. Hij wisselt het af. Vertalen was nu eenmaal zijn jongensdroom, zijn houvast, nog steeds. Die zwarte doos vol toverij. Eromheen brandt het altaar voor Noor voor altijd in zijn hoofd. Het is bijna gezellig.

Eind november, de mist zweeft nog boven het water. De groep scholieren rijdt dag in, dag uit dezelfde route, langs de grote weg met de bomen, de hoge brug over bij de stoplichten en dan langs de kabbelende boezem naar Gorinchem. Vandaag fietst hij naast haar. Ze praten niet veel. De tinteling, die voelt hij; een warmte, niet de nachtvorst. Misschien is het een begin, denkt hij steeds als ze kijkt.

Ze moeten tegelijk in het ziekenhuis hebben gelegen. Daar houdt hij zich jaren aan vast, die gefingeerde herinnering. De onverbrekelijke band van levensgevaar. De klootzak die haar aanreed. Zijn haat laait steeds minder op.

'De enige die me wat kon schelen, gaat toch dood,' zegt Marc. Hij denkt onafgebroken aan Noor en probeert de brandende strijker zo lang mogelijk in zijn hand te houden voor hij hem van de brug af in de boezem gooit. Alles om de pijn te verdoven.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Kruidnagel: een heftig knap geschreven relaas. Na verschillende keren lezen ontwaar ik wel veel spijt bij de HP, maar ik bespeur geen schaamte.  Waarvoor trouwens?  Ik zou boezem met een hoofdletter schrijven, want het is blijkbaar een straatnaam in Gorinchem. Het beeld met de lucifer is sterk maar begrijp ik niet echt.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Gi, thanks! Een boezem, dat is een bepaald soort waterweg, dus geen eigennaam. Ik zou me schamen als vuurwerkrund, en dan dat verbloemen met van alles. En spijt – het is ook gewoon praktisch hoe hij ermee omgaat om toch een toekomst te hebben. Het is niet van 'had ik dat maar nooit gedaan.' 

Een strijker, is dat in Vlaanderen een lucifer? Ik ken het als illegaal knalvuurwerk, met een kop die werkt als een lucifer, en binnen ongeveer tien tellen na ontbranding zijn werk doet.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Kruidnagel, ik vermoedde al na mijn eerste lezing dat een boezem vergelijkbaar was met wat men in Brugge een rei noemt. Gorinchem heeft mij de das om gedaan. Vlaanderen is maar half zo gek op knalvuurwerk, maar hier lopen er ook rond met protheses. 

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi, wauw wat een zwaar verhaal, ik word er een beetje verdrietig van. Maar ben ook een beetje in de war, want ik snap niet precies wat er nou gebeurd is. Dat ligt denk ik aan mij? Ik vind de zin 'het is bijna gezellig' een hele mooie in deze context! 

Bedankt voor je bijdrage.

Yvette 

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Kruidnagel, ik heb de openingszin wel twintig keer gelezen voordat ik door had wat daar gebeurde met de spraakherkenning. Ik vind het een knap geschreven verhaal, mooie opbouw van vandaag (zonder hand) naar hoe dat gegaan is. Ik snap de hp wel zoals hij daar stond met die brandende strijker in zijn hand. Jongens in hun pubertijd kunnen in hun drama gevaarlijke dingen doen, in dit geval kost het zijn hand. Daar zal hij zeker spijt van gehad hebben.

ZGG

Grtz,
Taco

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Kruidnagel, een indrukwekkend verhaal. De spraakherkenning vond ik leuk gevonden. Net als autocorrectie, dat levert ook altijd bizarre zinnen op. 
Uit het verhaal haal ik niet waar de hp zich nu voor schaamt. Het ongeluk was niet zijn doen, hij had haar ook niet kunnen redden. Ik haal er wel het verdriet van de hp uit, de machteloosheid. 
Hoe dan ook, een mooi verhaal. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door tacotijsma

Ha Taco,

Zeer vereerd dat je mijn beginzin twintig keer hebt gelezen. Bedankt ook voor je compliment. Je hebt de structuur goed door. Ik deed dat geintje ook destijds, zomaar zonder directe reden (vast wel die indirecte), en het ging altijd goed. Tot het natuurlijk een keer fout gaat. Ik denk daar niet vaak aan als ik iemand zie met minder hand of arm.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schmetterling

Ha Schmetterling,

Ja, dat ene woord, dat ene thema, dat leidt wel meteen af. Om dat onschuldiger in te bedden, heeft het meer verhaal nodig. Nu doet het, zeker in tweevoud, aan Dolly denken. Een liedje met de titel Here We Are kan ik trouwens niet vinden, maar dat is beside the point.

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Kruidnagel: just for the fun. Speur ik daar een gat in je cultuur? Het gaat niet om een liedje van Dolly, maar om het zinnetje dat ze telkens gebruikte wanneer ze ergens 'alleen' binnenstapte.