# 419 – De harde klap

@Kruidnagel: een heftig knap geschreven relaas. Na verschillende keren lezen ontwaar ik wel veel spijt bij de HP, maar ik bespeur geen schaamte.  Waarvoor trouwens?  Ik zou boezem met een hoofdletter schrijven, want het is blijkbaar een straatnaam in Gorinchem. Het beeld met de lucifer is sterk maar begrijp ik niet echt.

Hey Gi, thanks! Een boezem, dat is een bepaald soort waterweg, dus geen eigennaam. Ik zou me schamen als vuurwerkrund, en dan dat verbloemen met van alles. En spijt – het is ook gewoon praktisch hoe hij ermee omgaat om toch een toekomst te hebben. Het is niet van 'had ik dat maar nooit gedaan.' 

Een strijker, is dat in Vlaanderen een lucifer? Ik ken het als illegaal knalvuurwerk, met een kop die werkt als een lucifer, en binnen ongeveer tien tellen na ontbranding zijn werk doet.

Hi Kruidnagel, ik vermoedde al na mijn eerste lezing dat een boezem vergelijkbaar was met wat men in Brugge een rei noemt. Gorinchem heeft mij de das om gedaan. Vlaanderen is maar half zo gek op knalvuurwerk, maar hier lopen er ook rond met protheses. 

Hi, wauw wat een zwaar verhaal, ik word er een beetje verdrietig van. Maar ben ook een beetje in de war, want ik snap niet precies wat er nou gebeurd is. Dat ligt denk ik aan mij? Ik vind de zin 'het is bijna gezellig' een hele mooie in deze context! 

Bedankt voor je bijdrage.

Yvette 

Hallo Kruidnagel, ik heb de openingszin wel twintig keer gelezen voordat ik door had wat daar gebeurde met de spraakherkenning. Ik vind het een knap geschreven verhaal, mooie opbouw van vandaag (zonder hand) naar hoe dat gegaan is. Ik snap de hp wel zoals hij daar stond met die brandende strijker in zijn hand. Jongens in hun pubertijd kunnen in hun drama gevaarlijke dingen doen, in dit geval kost het zijn hand. Daar zal hij zeker spijt van gehad hebben.

ZGG

Grtz,
Taco

Hoi Kruidnagel, een indrukwekkend verhaal. De spraakherkenning vond ik leuk gevonden. Net als autocorrectie, dat levert ook altijd bizarre zinnen op. 
Uit het verhaal haal ik niet waar de hp zich nu voor schaamt. Het ongeluk was niet zijn doen, hij had haar ook niet kunnen redden. Ik haal er wel het verdriet van de hp uit, de machteloosheid. 
Hoe dan ook, een mooi verhaal. Graag gelezen.

@ Kruidnagel: het doet hier niets ter zake, maar voor mij is een boezem onlosmakelijk verbonden met Dolly Partons 'here we are'. 

Hoi Yvette,

Bedankt voor je reactie! Het verhaal zal wel wat vol zijn voor 250 woorden aan causaliteit.

Ha Taco,

Zeer vereerd dat je mijn beginzin twintig keer hebt gelezen. Bedankt ook voor je compliment. Je hebt de structuur goed door. Ik deed dat geintje ook destijds, zomaar zonder directe reden (vast wel die indirecte), en het ging altijd goed. Tot het natuurlijk een keer fout gaat. Ik denk daar niet vaak aan als ik iemand zie met minder hand of arm.

Ha Fief, bedankt! Mooi dat je de grap weet te waarderen. Het ongeluk hoort eigenlijk niet bij de opdracht: het is niet hoe hij ermee omgaat. Maar het geeft de klap meer diepte.

Ha Schmetterling,

Ja, dat ene woord, dat ene thema, dat leidt wel meteen af. Om dat onschuldiger in te bedden, heeft het meer verhaal nodig. Nu doet het, zeker in tweevoud, aan Dolly denken. Een liedje met de titel Here We Are kan ik trouwens niet vinden, maar dat is beside the point.

@ Kruidnagel: just for the fun. Speur ik daar een gat in je cultuur? Het gaat niet om een liedje van Dolly, maar om het zinnetje dat ze telkens gebruikte wanneer ze ergens 'alleen' binnenstapte. 

Dolly werd volgens mij vaak aangekondigd met: "Here they are, Dolly Parton."

Vaneigens!

Een Dollyvormig gat in mijn cultuur kan ik niet ontkennen.

Er zijn ergere dingen ☺

Ze blijft een schat, met of zonder blonde pruik of silicone