#417 - Opbloeier

Opbloeier

Weken schoof ik het voor me uit. De kaart verhuisde van mijn bureau, via de eetkamer en keuken en weer terug. Nu kan ik er niet meer onderuit. Overmorgen is het feest van Thijs. Hoe verzint hij het, zo zijn veertigste verjaardag te vieren. Ik kan er met mijn kop niet bij. De dresscode: masker met bijpassend kostuum. Veel geld wil ik er niet aan vies maken. Ik knip een zonnebloem uit stevig karton en kleur deze. Toevallig heb ik een oude groene legging, die met een iets lichter groen T-shirt, prima als steel kan dienen.

Die zaterdag hoor ik de muziek al van ver dreunen. Ik hoop dat hij de wijde omgeving heeft uitgenodigd zodat de BOA's niet opgetrommeld worden. Een butler, ik herken de jongere broer van Thijs, opent de deur. Als ik het halletje instap, weet ik nog niet dat ik hier het meeste Lebensraum van de avond zal hebben. Verder de kamer inlopend zie ik overal staande, zittende, hangende fraai gekostumeerde personen. Ik probeer Thijs op te sporen, hij is mijn beste vriend, die moet ik toch aan zijn houding herkennen. Het lukt me niet. Ik baan me een weg door de hotsende en botsende menigte naar de bar. 
'Twee glazen witte wijn graag.'
Dat ze beide voor mij zijn, weet de barkeeper niet. Had ik me maar ingedronken, ik heb helemaal geen zin in dit gedoe.

Met twee glazen in mijn hand word ik tegen de muur gedrukt. De knecht van Sinterklaas kijkt me lachend aan.
'Laat hier maar eens zien of je opbloeit, muurbloem.'
Ik sta met mijn mond vol tanden. Mijn adremheid verdween op het moment van vermomming. Ik zit er niet mee en besluit me kostuumwaardig te gedragen. Mijn schouders trek ik tussen mijn oren, draai mijn hoofd van de knecht af en mompel iets onverstaanbaars.
'Wil je dansen?'

Kennelijk is mijn act niet duidelijk genoeg. Ik schud mijn hoofd, blij dat mijn masker stevig vast zit. In één teug giet ik mijn eerste wijnglas leeg,boer licht en klok het tweede glas naar binnen.

'Zozo, dorstig muurbloempje.' schatert de knecht, 'Ik zal nog een glas voor je halen.'
Even later zie ik Piet zichzelf een weg terugbanen. In een hand een grote gieter, een fles wijn in de andere. 
'Mag ik je nog wat inschenken muurbloem?' vraagt hij uitdagend.

Op dat moment prik ik door zijn vermomming heen. De knecht van Sinterklaas is Thijs, de jarige zelf.
'Je bent de laatste die zich geloofwaardig kan maken als muurbloem. Kom op, dansen feestbeest.'
Alsof we het afgesproken hebben, rukken we de maskers van elkaars gezicht en lopen zigzaggend naar de geïmproviseerde dansvloer. 

'Maskers af iedereen.' schreeuwt Thijs boven de herrie uit. 'We gaan uit ons dak, volg ons.'