Lid sinds

1 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#411 Een abrupte scheiding van tafel en bed

Ik stapte vanmorgen uit het logeerbed, mijn blote voeten op de kille vloer. Alles was koud in mijn lijf. Later zag ik je in de keuken. Waarom zweeg je? Je ontweek weer mijn blik. Als een geest liep je me de zoveelste keer voorbij.

Ik haat je, maar tegelijk ook weer niet. Haat heeft geen zin meer, niets heeft zin. Er is alleen maar mijn innerlijke strijd, die als een zwarte rivier de berg afraast op weg naar de zee, die alle aarde van de oevers meesleurt in zijn woeste razernij en wars verdriet.

Je had beloofd dat het nu anders zou zijn. Dat je me zou liefhebben en steunen na wat er gebeurd is. Nu is ons meisje al tien maanden weg, mijn hart nam ze met haar mee...

Joris liet het briefje los, verder lezen kon hij niet. Maya's briefje zat vol rode vlekken. Het was zo gekreukt alsof ze een prop had gemaakt en het later weer had ontvouwen. Haar handschrift was rusteloos en vlekkerig, alsof regendruppels de inkt deels hadden uitgevloeid. Dit was niet de nette, ordelijke Maya die hij liefhad. 

Hij ging langzaam zitten, z'n handen steunend op de keukentafel. De stoel voelde hard, de poten kraakten onder zijn gewicht. Met zijn linkerhand ging hij door zijn haar, dat vettig voelde en net te lang. Zijn bebloede hand bleef rusten op zijn voorhoofd, zijn ogen gesloten voor het felle licht van de lamp. Een trillende diepe zucht ontsnapte zijn longen, hij voelde zijn hart kloppen achter zijn ogen. Enkele tranen vonden hun weg over het puntje van zijn neus naar de pen en het verfomfaaide briefje onder hem op tafel. 

Het geluid van de deurbel denderde door het stille huis. Met een ruk stond Joris op en beende geschrokken naar de voordeur. "Waar is Maya!" gilde ze. Haar stem klonk hol en nerveus. Ze duwde hem ruw opzij en baande zich een weg naar binnen.

Joris deinsde terug, probeerde haar arm te pakken maar greep mis. Met grote passen liep ze door het huis op zoek naar haar dochter. Joris kwam achter haar aan, en probeerde haar de pas af te snijden. Ze wist zich langs hem heen te wurmen, rende de trap op naar boven. Half struikelend kwam ze bij de deuropening van de logeerkamer. Piepend ging de deur open.

Wat ze zag benam haar de adem. In het halfdonker zag ze een geringde hand die ze zo goed kende, levenloos onder het bebloede laken uitsteken.

Zachtjes tikte Joris zijn schoonmoeder op haar schouder.

 

Lid sinds

4 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi anna.enkeling,

Dank voor je inzending. Wat een heftig verhaal, je hebt er wel je eigen draai aan kunnen geven en ik vind het een vrij verrassend einde. 

Meteen een opmerking over leestekens: een briefje schrijf je niet tussen aanhalingstekens, cursiveer het eerder. Aanhalingstekens gebruik je veelal voor dialoog (ook bij wat andere omstandigheden, maar in ieder geval geen briefjes). 

Ik zou persoonlijk in de beschrijving over Joris de zinnen ‘De…gewicht’ en ‘Met…lang’. Die voegen volgens mij niets toe aan het verhaal. Omdat je maar zo weinig woorden te besteden hebt komt het over als loze informatie. Eigenlijk vind ik de voorgaande alinea al genoeg om een impressie te krijgen van Joris. 

Een taalkundige opmerking: lief had moet zijn liefhad

Tot slot over het einde. Hoewel ik het verrassend vind, en goed ingeleid door de rode vlekken te beschrijven, roept dit ook wat vragen bij me op. Waarom tikt Joris op de schouder van zijn (ex-)schoonmoeder? Hoe weet de schoonmoeder dit (dit is natuurlijk vrij makkelijk in te vullen, dus het is niet essentieel om te weten). Ik denk dat als er subtiel een antwoord op deze vragen gegeven wordt, je tekst nog sterker zal worden. Maar het is natuurlijk een hele kunst om niet te gaan vertellen, maar om de redenen te laten zien. 

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt, succes.

Groetjes,

Anna

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Anna.enkeling, welkom op het forum. Dit is een heftig verhaal. De betekenis van de rode vlekken op het papier had ik pas op het eind door. Toch leest het verhaal voor mij niet helemaal geloofwaardig, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij. Ik vind Joris vrij beheerst reageren en de komst van de schoonmoeder voegt voor mij niet veel toe.
Ik kijk wel uit naar je volgende inzending.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Anna, de eerste alinea vangt meteen mijn aandacht. Je beschrijft in het briefje een heftige situatie, zonder precies duidelijk te maken wat er aan de hand is; een vertrokken of gestorven kind? Ook dat houdt mij op het puntje van mijn stoel. Met de introductie van Joris lijkt meer duidelijk te worden, maar dan komt er plots een schoonmoeder binnen en wordt het verhaal voor mij wat onhelder; wat is haar rol in het geheel? Hoe weet zij wat er is gebeurd en waarom komt zij juist nu binnen, en waarom deze entree?
Wellicht zou dit in een groter geheel voor de lezer wel duidelijk worden, maar ja, we mochten ook maar 450 woorden gebruiken bij deze opdracht ... 😜
Na het briefje schrijf je alles in de verleden tijd; als je het in de tegenwoordige tijd schrijft, is het toch sterker. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dinsdag krijgen we weer een nieuwe opdracht. Misschien beter omvde tips mee te nemen voor een nieuw verhaal.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Klopt, Musonius. Het is alleen jammer als het verdwijnt tussen de nieuwe inzendingen en het geen aandacht meer krijgt, gezien het feit dat er door de anderen op deze versie al niet is gereageerd. Het was vooral bedoeld om haar aan te moedigen voor de nieuwe opdracht. Maar inderdaad, nog een dag de tijd ...

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Anna, iedereen zal zich wel een andere voorstelling maken bij jouw verhaal. Het is erg goed geschreven niettegenstaande het feit dat veel onbesproken blijft. Net als jij zijn er af en toe nieuwe leden die zich aandienen op dit forum maar zo snel ze zijn gekomen verdwijnen ze weer. Ik hoop dat je een blijver bent. 

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Anna, je verhaal pakt me vanaf het begin. Ik hou ervan. De laatste zin begrijp ik niet helemaal. Veel plezier met herschrijven, je hebt nog een paar uurtjes!

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Anna en ook Meri. Deze weekopdrachten zijn geen race tegen de klok. Voor elke opdracht mag je gerust je tijd nemen. Zoals Fief al aangaf riskeer je alleen dat de coach of collega schrijvers niet meer gaan reageren. Maar meestal is er wel iemand die het gaat lezen. Er zijn ook coaches die het na twee dagen lezen al opgeven, maar dat is een ander verhaal.

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Gi

Ik zie herschrijven zeker niet als race tegen de klok Gi! Het was meer een aanmoediging voor Anna. 

(zelf heb ik wel een beetje tegen de klok geraced vanavond, beseffend dat het nog niet klaar is, ingezonden. Wie weet nog wat feedback, ondertussen herschrijf ik door) 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Meri, ik drukte mij mogelijk verkeerd uit. Ik bedoel dat er geen deadline is om een verhaal in te sturen. Het is niet omdat er straks (hopelijk) weer een nieuwe opdracht is, dat je niet mag verder deelnemen aan vorige opdrachten. Voor nieuwe forumleden is dat niet altijd duidelijk. Schrijf maar lekker door en ....succes!