#411 - Het zorgeloze leven
De enige keer dat ik mijn vader echt gelukkig heb gezien, was toen hij me meenam naar zijn stamcafé ‘Het Zorgeloze Leven’. Zijn lach was zo breed dat ik dacht dat zijn mondhoeken zouden gaan scheuren. Hij nam me vast onder de oksels, zette me neer op een barkruk en riep: ‘Iedereen, dit is mijn zoon Gunther!’ Het hele café keek me aan en juichte, waarop vader het volgende ‘rondje’ betaalde. Toen de glazen werden uitgeschonken en verdeeld, sprong ik van de barkruk af en ging zitten in een stoel naast de sigarettenautomaat. Vader verscheen een paar uur later. De schittering in zijn ogen was verdwenen en hij rook naar bier.
Toen we thuis kwamen, stuurde moeder me onmiddellijk naar boven. De ruzie was hoorbaar tot op mijn kamer. ‘Het is niet erg genoeg dat je heel de zondagnamiddag aan de toog hangt, nu neem je ook je dertienjarige zoon mee? Je bent een waardeloze vader, dat ben je. Altijd geweest.’
Ik schrok want zo fars had ik moeder nog nooit tegen mijn vader horen spreken.
‘Och mens hoor jezelf. Moeder Theresa is herrezen. Amen!’ tierde mijn vader. ‘Heel de dag in de kerk zitten en dan van je oren komen maken tegen mij. Jij wou zelfs geen zoon. Je wou hem laten weghalen! Heb je dat al opgebiecht aan meneer Pastoor, hé?’
Er klonk gestommel en glas dat brak. ‘Sla dan, klootzak. Doe het dan!’ riep mijn moeder. Nog meer gestommel en dingen die op de grond vielen.
Ik moest denken aan de woorden van mijn moeder, een halfjaar eerder, toen ze me in bed stopte: ‘Ooit komt er een dag, Gunther, dat we hier weg zijn. Zorg dat je koffer klaar staat.’ Ik was er zeker van dat dat moment gekomen was, en misschien wou ik het ook wel. Tim, mijn beste vriend, had gescheiden ouders en die vertelde dat het best wel mee viel. ‘Ze maken nu minder ruzie,’ zei hij.
‘Sloerie!’, riep vader voor de achterdeur dicht sloeg . Ik telde traag zeshonderd seconden. Toen alles stil bleef, waagde ik me naar beneden. Moeder zat aan tafel in een fotoalbum te kijken. Ze lachtte me toe. ‘Kijk eens Gunther, hoe klein je hier was. Je wordt veel te snel groot, jij. En hier met tante Rosie, ze was zelf nog maar een kind.’
Tegen een muur lag een kristallen vaas aan dingelen. ‘Ik ruim het straks wel op, jongen. Ga maar buiten spelen. Ik roep wel als het eten klaar is.’
‘Gaan we..,’ wou ik vragen, maar moeder verdween al naar de keuken. Ik plaatste het album terug in de kast en ging naar mijn kamer om mijn koffer weer uit te pakken.
VT, weerom een bijzondere…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
VT, weerom een bijzondere invulling van de opdracht. Ik denk dat het woord 'fars' voor de moeder als 'fors' bedoeld is. Verder vind ik dertien jaar wat oud om door je vader op een barkruk te worden gehesen. Ik denk dat negen à tien jaar geloofwaardiger overkomt. Leuk dat tante Rosie weer van de partij was.
Dag VriendT, Wat ben je op…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Dag VriendT,
Wat ben je op een originele wijze omgegaan met de opdracht. Uit het perspectief van een kind geschreven leest het altijd weer anders. Wel heb ik een aantal tips voor je.
Allereerst: probeer een spannend verhaal te schrijven. Het is een van de moeilijkste dingen, maar ik zie weinig coherentie in het verhaal. Er zijn misschien te veel thema’s voor dit korte verhaal (drankgebruik vader, gelovige moeder, geen kinderwens moeder, moeder die kwaad spreekt over vader tegen Gunther, huiselijk geweld). Het zijn allemaal erg grote thema’s maar ik heb het idee dat geen van alle de leidende rol heeft, waar draait het hier echt om?
Ook de eerste scène, daar gebeurt niet veel. Het is niet essentieel voor het verhaal om te beschrijven dat de zoon mee wordt genomen naar een café, dat kan ook in één zin beschreven worden. Het haalt spanning weg, want er gebeurt niets.
Een aantal taalkundige opmerkingen: pastoor schrijf je niet met een hoofdletter. ‘Thuis kwamen’ is ‘thuiskwamen’. ‘Dingelen’ moet ‘diggelen’ zijn volgens mij.
Daarnaast zijn volzinnen op een aantal plaatsen mooier, bijvoorbeeld bij ‘Er…brak’, daar kun je denk ik beter van maken: Er klonk gestommel. Niet veel later brak er een glas.
Kortom: probeer duidelijk te krijgen wat je wilt vertellen. Natuurlijk kunnen er meerdere dingen aan de hand zijn, zelfs in een kort verhaal. Maar probeer eerst helder te krijgen wat de essentie is, en schrijf van daaruit verder.
Succes!
Groetjes,
Anna Strijbos
Zeker een originele insteek…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Zeker een originele insteek. Eens met de coach, het proloog eindigt met een anticlimax en óf wat thema's schrappen, óf uitwerken tot een roman. Maar met plezier gelezen en het heeft een prachtig slot.
Ik stem voor de roman. Alles…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Ik stem voor de roman. Alles kan gebeuren in ‘het zorgeloze leven’
best goed gedaan! BGG dus
Ik deze opdracht gebruikt om…
Lid sinds
8 jaarRol
Ik deze opdracht gebruikt om een scene te schrijven voor een groter verhaal, vandaar dat er elementen inzitten die nu niet zijn uitgewerkt of overbodig lijken. Hopelijk is het daarmee wel iets duidelijker waarom dat zo is.
Jullie reacties en feedback zijn echter zeer wel gekomen en worden zeker meegenomen.
Dank je wel !
Hoi VriendT, ik vind het ook…
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi VriendT, ik vind het ook origineel om het perspectief van het kind te kiezen. Met een mindset vanuit de opdracht (een knallende ruzie die uitmondt in scheiding) vind ik het ook een originele invulling; de knallende ruzie mondt nu juist niet uit in een scheiding, het lijkt alsof je HP dat jammer vindt omdat zijn vriendje Tim de scheiding van zijn ouders juist positief duidde. Vanuit deze focus heb ik minder moeite met de verschillende thema's, ik vind ze althans niet storend.
Het beeld van de koffer die in- en uitgepakt wordt vind ik ijzersterk.