Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#406 - Snert

 

Snert

In de zomer staat het bord 'De koffie is klaar' langs de kant van de weg. Voor mij niet uitnodigend. In Friesland bestaat dit nog, elders weet je dat de koffie snel gezet is. Tegen de winter vervangt men de tekst. Ik moet dan omrijden om het opschrift te vermijden. Vandaag, een zonovergoten oktoberdag, verwacht ik het zomerbord nog te zien. Nee, het is niet waar, het winterbord schittert in de zon: 'Heden erwtensoep.'
Op het moment dat mijn oog erop valt keert mijn maag zich om. De herinnering uit mijn prille jeugd haast zich naar boven. Mijn keel slibt dicht.

Een strenge opvoeding. Regels, regels en nog meer regels liggen hieraan ten grondslag. Eerlijk is eerlijk, van sommige regels heb ik wat geleerd. Mijn tafelmanieren laten niets te wensen over. Ik praat niet met volle mond, neem mijn bestek in de juiste hand, veeg mijn mond af alvorens te drinken en lik mijn kom niet schoon. Voedselweigering is echter een go, daar waar het vroeger een no-go was. De regel was: wat je opschept eet je op en van wat je voorgeschoteld krijgt eet je het grootste deel op.

Ik overtrad de regels over opeten regelmatig. Mijn ogen waren vaak groter dan mijn maag. De straf op overtreding was: geen nagerecht en het niet opgegetene kwam bij de volgende maaltijd terug. Nu was die boterham van tussen de middag niet zo'n punt. Het koude eitje van het ontbijt, waar snot op dreef, was al moeilijker. Het lastigste waren de resten van een warme maaltijd. Het allerallerallerergste was erwtensoep. Ik kan de keren niet tellen dat ik die voor het ontbijt terugkreeg. Lukte me het nuttigen om half acht in de morgen niet, geen punt, herkansing om half een. Wat was ik een volhoudertje. Een derde keer kwam het bord niet meer terug. In die tussentijd was het een zege dat ik schoolmelk kreeg. Ik hield niet van melk, maar vierentwintig uur niets eten hield ik niet vol.

Ik rijd hard door, terwijl de herinneringen door mijn hoofd woelen. Het bord ligt al ver achter me en nog lijkt de snert niet weg te zijn. De niet uitgebakken spekjes die mijn moeder er in deed. Van die wittige, rubberige blokjes. De kleur groen van die soep, die met niets te vergelijken valt van wat de natuur ons aan moois brengt. Ik gruwel en zie net te laat de camera waarvan de flits mij even verblind. De soep wordt duur betaald.

 

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Volgens mij vond je het niet lekker, erwtensoep. 😉

Grappig hoe je eigenlijk misschien al wist dat het woord er zou staan en dat het woord alleen al genoeg was om je kotsmisselijk te maken.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Elrie, ik begrijp dat de erwtensoep het probleem is. Ik vond de tekst lastig lezen, je trekt me niet echt in het verhaal. 

Regels, regels en nog meer regels ligt hieraan ten grondslag.  ---> ligt moet liggen zijn. Regels is meervoud.

Ik hield niet van melk maar dan wel, vierentwintig uur niets eten hield ik anders niet vol. ---> dit is een vreemde zin. Ik denk dat je bedoelt: Ik hield niet van melk, maar vierentwintig uur niets eten hield ik niet vol.

Ik rijd, terwijl de herinneringen door mijn hoofd woelen, hard door.  ---> deze zin leest beter als je de volgorde verandert:
Ik rijd hard door, terwijl de herinneringen door mijn hoofd woelen.

De soep word duur betaald. ---> wordt

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Elrie, mag ik je stukje wat eenzijdig noemen? Ik ken mensen die verzot zijn op erwtensoep, en dan nog wel met spekjes, maar die heb ik eerlijk gezegd ook liever goed uitgebakken. Sorry, dat ik je dag weer verpest heb. ;-D

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Sakura, Fief en Gi voor het lezen. Oei de t weggelaten Fief, doodzonde. Ik heb je suggesties overgenomen. Dank daarvoor.

Gi, je moet heel wat meer doen om mijn dag te verpesten. Bij eerdere schrijfsels heb je mijn dag ook weleens opgevrolijkt. Ben altijd blij met je reacrie.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik krijg wel een beeld bij je verhaal, maar je krijgt me niet echt mee in de aversie. Voor mij komt dat, omdat je veel beschrijft en vertelt. Je verhaal biedt denk ik genoeg aanknopingspunten om wat meer te tonen. 

Als je het verhaal begint met: Nee, het is niet waar ... zou je mij al meer bij de kladden hebben. En zinnen als: Ik overtrad de regels ... zou ik graag in een scène zien. Door bijvoorbeeld een ouder tegen het kind uit de herinnering te laten zeggen: 'Je weet de afspraak. Morgen ligt het weer op je bord.' O.i d.

De uitsmijter met de flitspaal voelt voor mij niet zo passend. Het kan ook wel zonder denk ik. 

Veel reactie, maar vooral wel een fijn verhaal om te lezen, waar denk ik nog wat meer uit te halen valt. Nu al goed, maar kan nog beter.

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Elrie,

Bij mij was het ongeveer hetzelfde: bord leeg eten of...drie keer terug als maaltijd. Ik haatte stokvis en heb daar nare ervaringen mee. Tegenwoordig eten mensen geen stokvis meer? 

Ik ben in Rotterdam geboren en at graag erwtensoep, maar mijn in Antwerpen geboren echtgenoot en de kinderen griezelden ervan. Bij een bezoekje aan mijn zus in Rotterdam serveerde ze voor mijn plezier altijd verse erwtensoep. Man en kinderen gunden mij dat plezier en lepelden zwijgzaam en met walging hun bord leeg. Bij het terug naar Antwerpen rijden werd bij de frietkraam aan de grenspost halt gehouden en smulden ze van een portie Belgische frieten. Ze rammelden nog van de honger!

Nog een fijne zondagavond.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Een misselijkmakende herinnering Elrie, die bij mij zeker walging opriep. Ik vertrok mijn gezicht bij het koude eitje van het ontbijt, waar het snot op dreef. Dat detail was beeldend genoeg om bij mij walging op te roepen, mooi gevonden! Bij de erwtensoep was dit minder; je bent hier ook minder beeldend in je omschrijving. Probeer daar eens mee te oefenen. Verder is er al de tip om inderdaad meer in de actie te beginnen, zonder de inleidende zinnen; dus bij het moment dat je hp het bord ziet, en de erwtensoep al in zijn mond proeft.