Hoi Tony, een smeuïg verhaal, helemaal op zijn Tony's. Deze had niet misstaan in de opdracht over metaforen/beeldspraak. 
Misschien kun je op het eind wat enters weghalen.

Mevrouw Baldermans kruipt op de lessenaar, smijt haar gezwollen achterste op de lerarenstoel  ---> ze kan volgens mij niet tegelijkertijd op de lessenaar kruipen en haar achterste op de lerarenstoel smijten. Gezien het beeld dat je me voorschotelt van mevrouw Baldermans, geloof ik niet dat ze op de lessenaar kruipt. 

Haar paardenbloemparfum ving het gevecht aan ---> ging het gevecht aan

gevlekt als zijn het benen van een zebra. Of een hyena.  ---> bij gevlekt denk ik niet aan een zebra. Ik zou alleen de hyena noemen.

Dat ik gisteren de hele avond en nacht huilde omdat Boris stierf en ik daardoor niet de data van Napoleons veroveringstochten instudeerde? ---> Je stelt aan het begin de vraag: Wat ik het meest vrees? Dat je de data niet instudeerde is een gevolg van de dood van Boris. Wat je vreest is dat je die data niet kunt opnoemen, want je hebt ze niet geleerd.
... en ik daardoor niet de data van Napoleons veroveringstochten kan produceren omdat ik ze niet instudeerde. (of zoiets)

Ze toornt zich recht  ---> toornen heeft volgens mij een andere betekenis dan wat je hier naar mijn idee bedoelt.

Dat van 'ving' => 'ging' hoeft volgens mij niet, aanvangen is een prima woord, niet?

De uitdrukking is naar mijn weten: het gevecht/ de strijd aangaan. 
Aanvangen heeft wel de betekenis van beginnen, maar wordt volgens mij meer gebruikt bij voorstellingen en dergelijke. Het aanvangen van een show, een studie aanvangen. 

Je krijgt maar vierhonderd woorden maximaal en toch krijgen we hier een scene waarin een kat met een naam van een miskend premier, een kressende monumentale schooljuf, wiens naam aan een reisagent uit Veenendael doet denken, een oldtimer (waarom geen merkvernoeming?) en godbetert Napoleon himself hun opwachting maken. Wie durft beweren dat hier geen kunst wordt bedreven? 

@Gi, ook je reactie is niet mis! (Qua kunst)
Ha Tony, wervelende, kleurrijke en beeldende taal: een echt Tony verhaal. Je laat het me allemaal 'zien'. De leukste: paardenbloemparfum, jammie. Knap gedaan, walgelijk en hilarisch.

Maria Fransisca, ik ben geflatteerd. Eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat ik bij het lezen van de titel eerst dacht dat het een verhaal zou worden van een krenterige toiletbezoeker. 

Mooi verhaal over een jongen? met best veel problemen en verdriet. De walging voor de lerares en het scheuren van papier komt lekker door. Deze zinnen vind ik mooi gevonden:

Baldermans zet het krijt op het bord. Vader smeet Boris in een put in de tuin. Beide onbedachtzaam

Met plezier gelezen

Bijzonder kleurrijk geschreven, maar dat zeggen is alsof ik zeg Tony, je schrijft als Tony, dus wat heb je eraan? Die urinoirs zijn mij een beetje too much, maar goed ik ben dan ook squeamish. Compliment voor het gebruik van 'oprispen', daar mag je tevreden over zijn. Vraagje: aan het einde gebruik je 'kotst'. Zou 'klotst' niet beter zijn?

@ Tony: vanaf de aanvang wordt de toon gezet met het kruipen, smijten en schreeuwen van de juf. Die toon hou je vol tot het bittere einde. Geweldig! 

Gezwollen achterste? Had de juf net daarvoor in de lerarenkamer billenkoek geregen? Dat ze dan toch durft te gaan zitten!

Afijn, je schotelt weer zeer tonyaans een blok cryptoprosa voor, maar gelukkig kan ik het verhaal nog goed volgen.

Weer een boordevol verhaal, waarin je alle zintuigen laat ontploffen Tony. Ik moest het twee keer lezen voordat ik alle beelden helder had. Bij die eerste zin, waar Fief het ook al over had, moest ik hardop lachen. En de walging kwam bij mij vooral bij deze zinnen; ‘Ze beweegt het krijt in de verkeerde hoek, mijn maag krimpt samen en de Choco Pops stuwen naar boven.’ Ik hoor en voel dat krijt over het schoolbord krassen. Ik heb het graag gelezen!

Waar de bloeddruppels vandaan kwamen, is mij echter niet duidelijk. Is dat echt, fantasie? Jammer, want die onduidelijkheid haalde mij uit je verhaal. En die ‘zwarte smurrie,’ misschien is ‘warme smurrie,’ een optie, om ook daar de zintuigen bij te betrekken.

Het bloed viel bij mij ook niet op zijn plaats, maar verder vanaf het begin een heerlijk hoge snelheid, beelden die over elkaar heen tuimelen en grootse metaforen die het verhaal toch niet doen ontsporen.

Walgelijk leuk.

De bloeddruppels komen volgens mij van een paper cut. De hp snijdt zich aan het papier bij het doorscheuren.

Ik had het idee dat de hp een bloedneus kreeg door de stress.

Ik dacht ook een bloedneus en toen weer niet. 😀

 

Ik dacht ook een bloedneus en toen weer niet. 😀

 

Waarom toen weer niet? Het verhaal staat vol raadselen, maar dit dacht ik nu juist wel te begrijpen. Afijn, Tony moet het antwoord maar geven.

alsof Mohammed Ali zijn uppercut langs mijn kaak schoot.

Misschien moet 'uppercut' wel vervangen worden door 'papercut'. 😜

Aan papier kan je je behoorlijk snijden, maar ja hoeveel onder ons schrijven nog op papier?