# 401 Mijn hart

Carneli: eerst dit zeurtje: in de tweede zin kan je de tweede 'ik' best achter 'hoeveel' plaatsen, daar ontbreekt een 'ik' en zo kan je vermijden dat er drie 'ikken' in dezelfde zin voorkomen.
Jouw verhaal toont schrijnend aan hoe ouders zich soms verantwoordelijk voelen voor het overlijden van hun kind. Knappe weergave van een helaas al te realistische situatie. 

Dag Carneli,

Wat heb het verdriet mooi verwoord. Ik hoop dat het je niet ècht is overkomen.

Dank Gi. Dankzij jouw oplettend oog heb ik een ik teruggezet waar-ie hoort en ook een 'ik' laten verdwijnen.  

Hai Marijcke, laat ik je meteen geruststellen: Dit verhaal is in twintig minuten uit mijn pen gevloeid zonder aanwijsbare eigen ervaring als moeder. 

Mooi verhaal, Carneli. Ouders horen hun kinderen niet te overleven. Helaas is dit zowel voor de ouders van mijn man als die van mij gebeurd. Ik herken het verdriet. Met een brok gelezen. 
De laatste zin vond ik een lastige. Ik vond hem erg mooi, maar ik begreep niet goed wat je ermee wilde zeggen.

dat ze ook een paddeltje was.  ---> Paddeltje moet hier toch ook met een hoofdletter?

Hallo Fief, wat je vertelt, betekent dus ook dat jouw man en jij een broer of zus hebben verloren? Dat is nogal wat. 

Ik zie Paddeltje als de bijnaam van de scheepsjongen die door de manier waarop hij over het dek 'zwabberde' zo werd genoemd. Ik denk zomaar dat je het boek kent? Voor mij is een paddeltje ook een zijnsvorm. Vandaar bewust de kleine letter. De HP heeft haar ziekte overleefd dankzij de gedachte aan haar dochter. Dat maakte haar sterk. Dus vandaar dat hart.  :D

Ik snap Paddeltje. Natuurlijk. niet goed. Was ze het vergeten? Ik vind het -en dat is natuurlijk ook de bedoeling- zo treurig. Dus in die zin geslaagd,  maar tjeempie.

Heftig. GG!