Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#401 - Karel komt wel

Marianne staart uit het raam naar de vinken die spelen in de bladerloze eik, zoals ze altijd staart sinds de dokter hersenweefsel weghaalde in plaats van de bol tumorcellen. Haar gelaat rimpelt. ik glimlach naar mijn vrouw. Ze ziet me niet. Niet meer echt.

Ik loop naar het boekenrek. Alles las ik al twintig keer. Sinds Marianne geen gesprekspartner meer vormt, haal ik dialoog in boeken. Ik laat mijn wijsvinger rollen over de boekenruggen. Ik ken ze allemaal vanbuiten. Plots denk ik aan de kinderboeken in een bruine doos in de schoenenkast. Ik loop naar de kast, open de doos en neem het bovenste boek. Pluk van de Petteflet. Ik glunder. Mijn eerste boek, ik las het pas op mijn twaalfde, maar ik had het mezelf aangeleerd!

‘De Torteltuin,’ mompel ik en plof in de bejaardensofa die Karel me schonk als surrogaat, als compensatie omdat mijn zoon de moed niet meer vond ons te bezoeken. Ik open het boek. Een briefje valt eruit, in mijn schoot. Verbaasd lees ik:

Vicky - 6/10 - bijt te hard
Suzie - 4/10 - wilt geen tieten tonen
Carla - 7/10 - smaakt naar lavendel

Zeventien andere vrouwennamen en hun score staan opgelijst. De laatste naam doet me kuchen.

Marianne - 10/10 - moet ik mee trouwen

‘De krullevaar,’ roept Marianne en wijst paniekerig naar de eik. Ik sta op, ga naar haar en kus haar bezwete voorhoofd.

‘Karel komt heus wel,’ zeg ik. ‘Hij laat ons wel vliegen.’

Ze reageert niet.

Waar blijft die verdomde meeuw?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi! en een tikkeltje confronterend dat mijn naamgenote de weg kwijt is na een operatie. Als dat maar geen voorteken is. 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bijzonder gedaan hoe het boek plotseling de verhaalwerkelijkheid infiltreert. Wrang, dat lompe lijstje in een kinderboek. Nog wranger, de situatie van de verteller.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, indrukwekkend verhaal. De scores op het lijstje vond ik leuk gevonden. Bijzonder hoe je Marianne laat reageren op "Torteltuin" met "krullevaar". 

Doordat je de naam Karel ook noemt als zoon die de moed niet meer heeft zijn ouders te bezoeken (tenminste, zo begreep ik het), raakte ik in verwarring bij de laatste drie zinnen door de opmerking over de Karel uit het boek. Ik begreep niet waarom hij dat zo tegen haar zei. 

In de tweede alinea schrijf je veel zinnen met ik + werkwoord. Misschien kun je daarin nog iets variëren.

ik glimlach naar mijn vrouw.  ---> ik met hoofdletter

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wow! Geweldig gedaan, de regel: "Marianne - 10/10 - moet ik mee trouwen" is net zo onverwachts als ontroerend. En alles in een sobere stijl. Meer van dit aub!

ZZGG!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Gi: zoek nog wat verder, al heb je al een mooitje! dank!

@Marianne: geen voorspelbaarheid in der namen. Sorry alvast, de naam kwam uit de maan.

@Sakura: dankje: wrang toch wel een beetje.

@Fief: indrukwekkend, dat onthoud ik ! dank je. Ik denk na hoe ik de ik-zinnen kan ont-ikken.

@Elrie: stil zijn is als doods zijn, spreken is je missie :)

@Taco: stille dank, luide dank, dank voor de ZZGG, ik beloof niks voor de toekomst, waarschijnlijk een ontgoochelend platvloers stuk ter compensatie!

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, de lijst met superlatieven wordt langer, ik kan er ook niets aan doen. Bij mij borrelen 'ontroerend' en 'grijpt me bij de lurven' op. Het lijstje met vrouwennamen plus scores leverde een brede grijns op. Nu maar hopen dat er geen onverlaat begint te miepen over '#MeToo'; dat zou mijns inziens bij dit - naar ik aanneem fictieve - verhaal niet passen. 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Oeps, deze onverlaat wilde net iets over #MeToo toevoegen maar dat had meer te doen met de auteur Annie M.G. Schmidt, die niet snel een blad voor de mond nam, wel in de mond, zij was een verstokt rookster. Dan maar braaf blijven en zeggen dat deze bijdrage indrukwekkend is, vooral de sneer naar sommige medici in het begin kwam bij mij binnen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, wat mooi! Ik vroeg me af: is het droevig, ontroerend, humoristisch, boos, verdrietig, wat? Maar ik concludeer dat het dat allemaal is. Je hebt er een achtbaan aan emoties van gemaakt. Op een kunstige, ingehouden manier, heel knap gedaan.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een beetje laat, maar toch: wat een goed verhaal. Knap ook hoe je het hebt opgehangen aan Puk van de Petteflet. Ik zou zeggen dat dit een gevoelig Coppo verhaal is. Als ware. Heel graag gelezen.