Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Waarom zou ik schuilen?#394

 

Het is stil in de schuilkelder waar ik hijgend ben binnengerend, achtervolgd door fluitende kogels die mij niet hebben kunnen raken. Hals over kop ben ik zojuist mijn woning ontvlucht. Aan de buitenkant is mijn lichaam nog intact. Van binnen ligt mijn ziel aan flarden; mijn brein staat op tilt. De baby in mijn draagdoek is angstaanjagend stil. Te stil. Hij verbreekt de stilte in deze kale kelder niet met zijn gejammer. Mannen, vrouwen en kinderen staren mij aan. Ik lees in hun ogen naast angst, mededogen. Aan mijn borst voel ik de warmte van mijn zoontje. Eén van de vrouwen komt naar me toe. Zacht zegt ze: 'kom, geef de  baby maar aan mij' en neemt hem van me over. Mijn ogen verblind door tranen kijken niet begrijpend naar de baby die zo stil blijft, naar de draagdoek, naar mijn bloes.  

Er druppelt een rood vocht. En ik begrijp. Ik verbreek de stilte met een kreet, zo luid. 'Nee!'

Het 'nee' weerkaatst  tegen de vochtige muren van beton en het beschermende plafond. Dringt binnen in de hersenen van de toch al radeloze mensen die hun handen stijf tegen hun oren drukken. En hun ogen afwenden van het bloedende hoopje mens dat enkele minuten geleden nog als een kraaiende, lachende baby in zijn wiegje lag.

Ik ren terug naar buiten. Ik stik. Ik heb lucht nodig. Het oorlogsgeweld rondom mij is oorverdovend en moordend. Het kan me niet schelen. Ik wil niet meer schuilen. Waarom zou ik schuilen?


 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Marijcke, wat is dit een indringend verhaal! Met kippenvel gelezen. 

Hij kaatst terug tegen de vochtige, muren van beton en het beschermende plafond.  ---> de komma mag weg

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Meesterlijk, Marijcke, korter kan haast niet, hartverscheurender ook niet.
P.S.: ik merk dat je steeds het nummer van de opdracht achter de titel plaatst.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Indringend is het. Ook dit toont de waanzin van oorlog.

Ik denk dat het juist nog wel wat korter kan. 

Het stuk: 'Hals over kop ben ik zojuist mijn woning ontvlucht. Aan de buitenkant is mijn lichaam nog intact. Van binnen ligt mijn ziel aan flarden; mijn brein staat op tilt.' Voegt voor mij niet veel toe, dat heb je me al heel goed duidelijk gemaakt in de zinnen daarvoor.

Dat geldt voor mij ook voor: 'Hij verbreekt de stilte in deze kale kelder niet met zijn gejammer.' Dat maak je namelijk in het vervolg aangrijpend duidelijk. Zo zijn er wat meer zinnen.

Ook kun je overwegen wat zinnen actiever te schrijven. Niet: '... achtervolgd door fluitende kogels die mij niet hebben kunnen raken.' maar: '... achtervolgd door fluitende kogels die mij niet raakten.' of '... achtervolgd door kogels die fluitend langs me heen vlogen.'

En verder een kwestie van smaak denk ik, maar waarom zou je niet stoppen na: 'Nee!' Voor mij komt dat eind nog harder binnen. Het stuk erna nuanceert het voor mijn gevoel iets teveel.

Veel woorden in deze reactie, maar vooral omdat ik het een goed verhaal vind.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Gi

Dank je wel, Gi voor je fijn compliment. Ik oefen mij in mijn verhalen kort en bondig te schrijven zoals wordt aangemaand in Schrijven-on-Line, ultra korte verhalen schrijven. (UKV) Daar staat 'schuilen' in 99 woorden te lezen. Leuk om te doen. Ja, ik zit nog steeds te klungelen met het nummer van de opdracht. Beloof beterschap. :)

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel, Hadeke voor de fijne feedback. Ik neem je commentaar mee en ik heb een Ultra Kort Verhaal geplaatst in Schrijven-on-line. Spannend om een tekst zo in te binden dat het toch nog fijn om te lezen is. Groetjes

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Marijcke, wat een aangrijpend verhaal. Ik blijf tot het eind hopen op een goede afloop. 
De baby in mijn draagdoek-> zou een moeder niet denken: mijn baby, of mijn kleintje of de naam noemen?
Ik lees in hun ogen naast angst, mededogen.-> prachtig! Al een vooruitblik op wat komt...
Het verhaal is niet te kort naar mijn idee. Ik vind het mooi beknopt en toch zitten alle emoties er goed in. Zelf denk ik wel eens dat wat je niet in 300 woorden kunt zeggen, ook niet in 600 lukt ;-) Alleen werkt het met een boek anders, geloof ik.
Graag gelezen.

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Maria Fransisca

Hallo Maria Fransisca (wat een mooie naam!),

Bedankt voor je uitgebreid en lovend commentaar. De opmerking over 'de baby', heb ik nog van iemand gekregen, zeer terecht overigens, en ik heb van '1 baby'  'mijn zoontje'  gemaakt.

Wat betreft het beknopt zijn, ik denk er hetzelfde over als jij. Maar het is wel treffend dat ik sinds het begrip 'schrappen' heb geleerd op SOL dit wel spannend vind om te doen. Ik heb er veel plezier in en ik vermoed dat mijn schrijfsels er beter door worden. Nog een fijne namiddag en avond toegewenst.:)

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Marijcke

Ook aan jou excuses voor mijn late reactie. Kort verhaal, korte tekst maar wel treffend en mooi geschreven. Ik vind echter je intro minder sterk, en ik denk dat je als je de strakke lijn aanhoudt van de rest van je tekst het geheel nog meer 'af' is.

Johanna

 

   

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Coach Marijcke Cauwe

Hoi Maria Fransisco,

Ik heb je advies opgevolgd door een keer 'zoontje' te schrijven. Ik kreeg een reactie waarin ik een compliment kreeg over 'zoontje'. Ik vermoed dat de persoon alleen deze verbeterde visie heeft gelezen. Ze schrijft: raak, dat 'zoontje' en dat ik verder schrijf over de baby waardoor ik direct afstand schep. Compliment dat jij dus eigenlijk verdiend!:)