Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#393 Hoge hakken en krakende takken

Ik geloof mijn ogen niet. Is ze het echt?
Ze zit op een dikke, omgevallen boom op een open plek in het bos. Haar schoenen staan naast haar en ze masseert haar voet.
Van alle mensen die op deze aardbol rondlopen, is zij degene die ik het minst graag tegenkom. En zeker niet hier in mijn bos, waar ik mij jaren geleden in heb teruggetrokken.
Ik bedenk mij geen moment en keer om.
“Wacht!” hoor ik achter mij. Krakende takjes en ritselende blaadjes verraden dat ze mij achternakomt.
Ik stop en draai mij met tegenzin om.
Ze stopt ook en lijkt te schrikken.
“Aiden?”
“Dag, Maureen.” Mijn stem klinkt zó kil dat ik er zelf van schrik.
Aarzelend komt ze naderbij. In haar hand draagt ze haar schoenen. Hoge hakken. Niet echt geschikt voor een boswandeling.
Leunend tegen een boom trekt ze ze weer aan.
“Je bent toch niet boos, Aiden? Het is meer dan tien jaar geleden”

Vijftien jaar en een paar maanden om precies te zijn. Ik kwam thuis en zij was verdwenen met al haar bezittingen, niets anders achterlatend dan een afscheidsbriefje dat slechts één woord bevatte: Doei! Maar haar weerzien brengt de herinneringen weer boven alsof het allemaal gisteren gebeurd is.

Met grote passen loop ik door.
“Wacht nou, Aiden!”
Tot mijn grote ongenoegen blijft ze me achtervolgen.
“Het spijt me, Aiden, het was misschien niet zo netjes van mij, maar jij ...”
Daar komt het. Ze wil de schuld toch bij mij neerleggen. Ik stop zo abrupt dat ze tegen mij opbotst.
“Wat doe je hier, Maureen, je houdt helemaal niet van bossen.”
“Ik was op weg naar Falias en wilde een stuk afsnijden.”
“Loop dan door naar Falias en laat mij met rust. Je hebt mij diep gekwetst en ik wil je nooit meer zien.”
 Getergd been ik weg.
“Aiden!”
Ik reageer niet meer en loop stevig door.
“Vertel me in elk geval alsjeblieft hoe ik hier uitkom”, roept ze paniekerig.
Ik kan een grijnslach niet onderdrukken. Zonder verder nog om te kijken, loop ik door. Ik steek mijn hand op en roep: “Doei!”

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De titel alleen is al een prachtstuk. Bitterezoete wraak. ZG!

 

Leunend tegen een boom trekt ze ze weer aan.

Dat dan wel nog, een fiere vrouw die Maureen

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Alle ingrediënten zijn aanwezig: een bos, krakende takjes, een boskabouter, een elf op hoge hakken en ga zo maar door: perfecte setting voor een modern sprookje zonder happy end. Alternatieve slotscène: een bezem tegen een boom die de hp aan zijn ex aanreikt om er naar Falias mee te vliegen.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoge hakken, geen echte liefde. Goed verhaal, Musonius. Je had het nog wat erger kunnen maken door haar ook een aantal van hun gezamenlijke spullen mee te laten nemen. Uiteraard de meest waardevolle. Je laat haar in ieder geval in haar sop gaarkoken. Sterk einde, leest ook als voldoening. 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony,
Dank. Ach ja, het alternatief - barrevoets door het bos - zal nog onaantrekkelijker zijn.

Gi,
Ja, maar waar tovert de hp zo snel een bezem vandaan?

Fief,
Dat heb ik zeker overwogen, maar als ze al te veel op haar kerfstok zou hebben, zou ze eerder wegvluchten dan de confrontatie aangaan, dus ik heb me ingehouden.

Meri,
DOEI!

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, Musonius. 'Mijn stem klinkt zó kil dat ik er zelf van schrik.' Mooie zin.
Leuk dat je in de titel nog wat rijm hebt verwerkt.

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als je verhaal rondkomt met 'Doei' doe je iets goed. Zoveel is zeker. 350 woorden is weinig, maar een Aiden die zich terugtrekt in het bos, daar zou ik wat meer kleur op willen zien. Het intrigeert als een malle.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank, Maria en Sakura.

Sakura,
Ben ik met je eens. Ik denk dat ik het voor mezelf verder uitwerk met iets meer woorden om Aiden in te kleuren, maar ik wilde niet weer het opgegeven limiet overschrijden.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik steek mijn hand op en roep: “Doei!”

Haha, net goed! En toch ben ik ook wel benieuwd naar haar kant van het verhaal. Prettig geschreven, smaakt naar meer.

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha, voor sommige acties geldt geen verjaring. Fijn dat er toch even een klein beetje gevoel van rechtvaardigheid mag zijn. Al weten we inderdaad niet hoe zuiver Aiden is. Ik zou ook nog wel meer willen lezen over die twee. 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Musonius,

Ik kan het niet helpen om te denken dat deze opdracht toch echt het slechtste in alle hp's naar boven haalt ;) 
Leuk verhaal! Ik vind het eerste wat Maureen zegt wel een beetje opvallend. Zou ze niet eerder ook verrast zijn om hem te zien? Daarvoor weten we misschien te weinig van ze af. Of waarom gaat ze ervanuit dat hij boos is? Nou, hopelijk komt ze op die hoge hakken het bos uit ;)

Gr, Yvette

Excuus voor mijn late reactie (opdrachtverzinner). Ik lig al de hele week met griep op bed.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Yvette, dank voor je feedback, maar ik begrijp het niet helemaal.

Het eerste wat Maureen zegt, is 'Wacht!', maar pas als de hp zich omdraait, herkent ze hem. De schrikreactie maakt dan toch ook wel duidelijk dat ze verrast is?

Dat ze ervan uitgaat dat hij boos is, is gezien de poets die ze hem gebakken heeft toch ook niet wonderlijk?

Ik pas mijn verhaal graag aan aan de hand van feedback, maar in dit geval weet ik niet precies wat ik moet veranderen.

Beterschap toegewenst!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik zou schrikken, als ik de man was, straks neemt ze de inhoud van zijn geliefde bos ook nog mee, vrouwen zijn nooit te vertrouwen, helemaal niet als ze op hakken lopen (ze trekt toch niet voor niets de high heels weer aan) 

 

Graag gelezen, vond het een topverhaal

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag, Musonius,

Ik heb eerder medelijden met Aiden. Je zult toch maar moeten leven met zulke wraakgevoelens. Bestaat er niet zoiets met de andere wang toekeren? Zij komt wel uit het bos. Komt hij uit zijn boosheid?

Het is in ieder geval een verhaal met inhoud. Proficiat.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dos, Mespunt, Emily en Annabe, hartelijk dank. Ik vergat helemaal te reageren. Verschoning.

Dank, Dana en Marijcke.

Gi,
Ja, zelfportret in acryl. Ik zie dat jij ook overgestapt bent op een nieuw plaatje. Ook een zelfportret?

 

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Musonius,
Het is een geintje, gemaakt met het computerprogramma 'paint'. Als je goed kijkt kan je er een clown in zien, dus ja, ook een zelfportret.