#391 Sonnet Allerbest

 

Dit was mijn gedicht voor de Willem Wilmink Dichtwedstrijd.

 

Allerbest

 

Het allerbeste is nog altijd rustig blijven.

Dat was ik in het begin ook steeds van plan,

maar de ideeën die ontsproten aan die man

veroorzaakten dat ik begon te kijven

 

Dat personage gelooft enkel in complotten.

Hoe absurd en vergezocht ze mogen zijn. 

Hij vindt zichzelf expert op elk terrein.

De anderen, die laten zich bedotten.

 

Echter heb ik de wijsheid wel in pacht.

Van wat ik als de ultieme waarheid acht.

Zou zeker weten alles moeten kloppen.

 

Waarom van anderen hun meningen verdragen?

IK hoef toch zeker niet eenieder te behagen.

Mijn intellect laat zich door niemand ooit meer stoppen.