Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#392 De soldaat

De soldaat rust. Slechts een paar minuten. Even laat hij het gewicht van zijn geweer op zijn benen rusten. Veegt hij met zijn mouw over zijn voorhoofd. Hij ademt uit. Een wit wolkje verschijnt en verdwijnt weer net zo snel.

Hij zit aan de rand van de stad, daar waar de ruïnes over gaan in lege velden. Hij woont hier al zijn hele leven, maar toch verdwaalt hij in dit smeulende niemandsland dat zijn thuis is.

De soldaat rust. Even, heel even durft hij in de beschutting van het struikgewas zijn ogen te sluiten. Maar ook achter zijn oogleden woedt de oorlog en in een reflex grijpt hij zijn wapen weer vast.

Twee weken geleden had de soldaat nog nooit een wapen in zijn handen gehad en waren Russen buren met wie je prima wodka kon drinken. Nu durft hij zijn geweer nauwelijks los te laten en drinkt hij het bloed van zijn Russische broeders. Hij vecht voor zijn vrijheid, voor Oekraïne en ondanks zijn angst, ondanks het ongewisse van iedere dag, ieder uur, denkt hij er niet aan om de frontlinies te ontvluchten.  Hier, aan de rand van zijn aan flarden geschoten stad, vervult de liefde voor zijn land hem met een moed waarvan hij niet wist dat hij die bezat.

De soldaat schrikt op als er plots vanuit de struiken een vogeltje op hem af fladdert. Het landt op zijn schouder en hipt daar brutaal heen en weer.
De soldaat houdt zijn adem in, blijft onbeweeglijk zitten als het verder omlaag hipt over zijn arm; kwetsbaar en onverstoorbaar tegelijk.
Het is een pimpelmeesje. Zachtgele en helder blauwe veertjes steken triomfantelijk af tegen de grauwe rookpluimen die vanuit de stad omhoog stijgen.

Het beestje houdt zijn kopje schuin en kijkt de soldaat met donkere kraaloogjes aan.  Kwetsbaar, onverstoorbaar. Blauw en geel.
De soldaat lacht en beseft: vandaag zal hij overleven. Vandaag zal Oekraïne overleven.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat ik mooi en heerlijk Chantaliaans vind, is dat de soldaat rust (twee keer zelfs), maar dan schrikt van een vogeltje. Mooi symbolisch met zijn kleuren, een pimpelmees. En een eigenwijze kuif, net als Zelensky wanneer niemand er op let deze te fatsoeneren voor de persconferentie. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, ik vind het een prachtig verhaal. Toevallig zag ik laatst een filmpje van een brutaal vogeltje dat op de kraag van een soldaat was geland en hem in zijn wang pikte. 
Mooi beschreven hoe de vogel de soldaat laat zien waarvoor hij strijdt en hoe je de kleuren van Oekraïne hierin terug laat komen. Met bewondering gelezen.

Even laat hij het gewicht van zijn geweer op zijn benen rusten. Veegt hij met zijn mouw over zijn voorhoofd.  ---> De tweede zin klopt op deze manier naar mijn idee niet. 
Even laat hij het gewicht van zijn geweer op zijn benen rusten en hij veegt met zijn mouw over zijn voorhoofd.

Hij zit aan de rand van de stad. Daar waar de ruïnes over gaan in lege velden. ---> Ik zou hier één zin van maken door van de punt een komma te maken.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoe een heftig iets als een kille, angstige, onvoorspelbare, onzinnige etc. oorlog toch een onverwachts warm tussendoortje kan bevatten, brengt inderdaad een schok teweeg. Fijn dat het naast de schrik, ook een glimlach en daarbij hoop bracht.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Chantal, mooi, een pimpelmeesje als teken van hoop. Mooie symboliek van de kleuren. Ook treffend vond ik de zin:
het vervult hem met moed, waarvan hij niet wist dat hij die had. Ik denk dat dat zo kan werken. Een mooi verhaal.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Lieve lezers, allemaal veel dank voor jullie fijne reacties. Ik ben er erg blij mee!

Fief, veel dank voor je suggesties. Ik twijfel ook of 'Even laat hij het gewicht van zijn geweer op zijn benen rusten. Veegt hij met zijn mouw over zijn voorhoofd.' taalkundig helemaal correct is. Maar ik vind het op deze manier wel krachtiger over komen. 

Je andere suggestie heb ik gedeeltelijk overgenomen en van de punt een komma gemaakt. En dat filmpje waar je het over hebt, was mijn inspiratie voor dit verhaal. Zo ontroerend tussen al dat vreselijke geweld.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een prachtig, aangrijpend verhaal! Mooi, zowel inhoudelijk als de schrijfstijl. Poëtische zinnen en 'De soldaat rust' als een refrein. En wat een schitterende vondst, die blauw-gele vogel. Hulde!

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

ZG. Prachtig gebruik van de eigen interpretatie als hoop en voorteken. What’s in a name maak je color.

ik zou nog een maar schrappen en enkele punten naar kommas verwijzen, maar dat is ziften als muggen.