#390 Dan ben je dus echt wel een loser
'Gisteren nog even de kermis van Berkhout meegenomen,' zegt Thomas schouderophalend. Zijn haar lijkt te zitten alsof hij nog op het podium staat. Zijn stem nog steeds niet schor, hoewel hij vertelde dat hij geschreeuwd heeft. Hij wiebelt op het campingstoeltje alsof zijn optreden nog moet beginnen.
'Daarmee alle kermissen van West-Friesland gehad,' voegt hij er nog snel aan toe. Zijn tijdlijn staat vol met alle outfits die hij gedragen heeft. En dat hij overdag gewoon weer keihard aan de slag gaat bij het bouwbedrijf van zijn pa. Die jongen kan alles.
'Ik heb vorige week even een rondje India gedaan,' stelt Eva. Haar haar zit in vliegtuigmodel. In haar ogen staan airmilestekentjes. Het zou me niets verbazen als ze zowel de piloot als de stewardessen ondersteund heeft.
'Daarmee heel Azië zo ongeveer wel gehad, en met zoveel leuke mensen gesproken.' Haar Instagram staat vol met selfies in het vliegtuig, in het hotel, met een slang op haar nek, met de knappe lokale jongens, met een of andere hoge ambtenaar etcera. En tussendoor heeft zij ook nog tijd om even de masterscriptie te schrijven. Die meid kan alles.
Mijn beurt is aangekomen, maar mijn tijdlijn is leeg. Ik neem nog een slok Chardonnay, en nog eentje ter uitstel. Eigenlijk zou ik moeten liegen om er een instagramwaardig verhaal van te maken. Ik heb slechts het eerste hoofdstuk van mijn boek afgerond, een soort begin gemaakt met de Spaanse cursus en kan bijna een appeltaart bakken. Misschien ben ik een laatbloeier, is mijn verhaal nog niet beschreven. Thomas' en Eva's ogen zijn op de smartphones gericht. Ze zullen ongetwijfeld ook deze hele meeting weer in magistrale bewoordingen aan de sociale media toevertrouwen. Even kijken ze me een soort van verwachtingsvol aan, en daarna gaan ze weer verder. Mijn blamage is waarschijnlijk al meegenomen en heeft hun oneindige netwerken bereikt. Waar dit natuurlijk al langere tijd in de lucht hing, is het vandaag uitgekomen. Zelfs Calimero zou me waarschijnlijk nog uitlachen. Ik heb nu echt officieel de loserstatus bereikt.
Hoi Virtuoso, Een leuke…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Virtuoso,
Een leuke insteek! Ik zie een mooie symboliek in het idee dat je jezelf op sociale media als superheld kan presenteren, terwijl je eigen leven lang niet zo schokkend is en/of je alles kan filteren tot je scheel ziet.
Omdat dit een schrijversforum is, vind ik het ergens ook des te krachtiger dat je schrijft over een schrijver die 'slechts' een hoofdstuk van een boek geschreven heeft. Dat is vast voor iedereen heel herkenbaar. Maar het sluit ook qua woordspeling goed aan: . Misschien ben ik een laatbloeier, is mijn verhaal nog niet beschreven.
Je levensverhaal is altijd in ontwikkeling zou je kunnen zeggen, en jouw hoofdpersoon lijkt de enige te zijn die dat doorheeft.
Dat maakt hem geen loser, juist een mens: Marty Stue af, zou ik zeggen. Daardoor ga je echt met hem meeleven.
Heel mooi gedaan!
Groet,
Nadine
De twijfel, het moment van…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
De twijfel, het moment van overdenking alleen al, is te veel. Act, show, speak or disappear.
Hard, Virtuoso. Maar goed opgemerkt. Move or the world turns on without you.