Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#388 Alter ego

 


Voor de spiegel in het damestoilet staart een aantrekkelijke vrouw me aan. Ik zou er bijna een erectie van krijgen. Wat je met een beetje make-up al niet kunt bereiken. Nou ja, in mijn geval kostte het een flinke laag de pokdalige huid glad te krijgen. Het stiften van mijn lippen was makkelijk, het aanbrengen van de Adèle-look op mijn ogen voor een dramatisch effect bleek een kunst op zich. Diep respect voor vrouwen die dit dagelijks doen.

Niet-aflatende pesterijen en geroddel in de lerarenkamer dreven me tot een burn-out. Leerlingen spraken over me met bewoordingen als watje, mietje, slapjanus.
Talloze sessies bij een therapeut hielpen me weer op de been. Een van de rollenspellen bracht me op een idee en ik ga bewijzen dat ik sterker uit de strijd ben gekomen.

Ik spuit een lading Chanel op en schud mijn “dames” nog eens op; in een doos op zolder vond ik een paar skisokken voor het gewenste resultaat. Hier en daar schuif ik een weerbarstige, zwarte lok op zijn plek en dan ben ik klaar voor de strijd. Als een volleerd mannequin schrijd ik door de gangen van het Veegh-Kerkhofs College naar het lokaal voor de eerste literatuurles nieuwe stijl, de pijn van een eerder verstuikte enkel verbijtend.

Propjes vliegen door de klas, iedereen zit achterstevoren op zijn stoel en de decibellen overschrijden het maximum. Er is niets veranderd.
‘Koppen dicht!’ Een stapel boeken landt op het bureau. Het geluid verstomt, monden zakken open, hoofden draaien mijn kant op en een paar minuten lang is het muisstil. Dan klinkt van achteruit de klas een bewonderende kreet.
‘Zóóó, Sexieeeee! Lekker wij…’
De permanent marker treft de dappere bink midden op zijn borst.
‘Vroeg ik je iets?’ Mijn stem een octaaf hoger dan normaal. De jongen schudt zijn hoofd. ‘Dan houd je je opmerkingen voor je.’
Enkele meisjes giechelen achter hun hand. IJzig staar ik ze aan.  
‘Ik ben Ellen en ik neem het over van meneer De Laat. We gaan verder waar hij gebleven is.’
‘Toch niet dat suffe boek over die twee bejaarde randdebielen?’ waagt iemand.
Ik kijk van het boek op het bureau naar de spreker rechts voor me. Joop en Arie werd met liefde en veel plezier geschreven, weet ik. ‘Inderdaad, dat suffe boek zoals je het zo respectvol omschrijft en jij mag beginnen.’

De les verloopt zonder strubbelingen. Het voelt bevrijdend, een gevoel van overwinning.

Aan het einde van de middag sluit ik de voordeur achter me, hang mijn jas op en schop de pumps uit. In de badkamer trek ik de pruik van mijn hoofd en mijn kalende kop geniet van de frisse lucht. Met een washand wrijf ik de oorlogskleuren van mijn gezicht. Opgelucht wurm ik me uit het corrigerende ondergoed en mijn lijf ontplooit zich weer in zijn oorspronkelijke staat. Ongegeneerd krab ik in mijn kruis.
Moe maar voldaan plof ik op de bank met een kop thee, nog even de laatste afleveringen van The bold and the beautiful terugkijken.

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Reactie Marc (Hostwriters):
Amusant verhaal, Fief.
Best wel trots op ons VKC (Veegh-Kerkhofs College), waar wij ons personeel ongeacht sekse, geaardheid of wat dan ook de plak laten zwaaien over balorige leerlingen.
De verplichte leeskost (Joop & Arie) behoort intussen tot de Nederlandse literaire canon en de suffe studenten zullen het geweten hebben. Gelezen met een brede glimlach. Blijkbaar wakkert onze opdracht verborgen fantasieën aan.
Er zit een leuke vaart in het verhaal dat met nonchalante zwier wordt verteld. Dat de hoofdpersoon bijna een erectie krijgt van zichzelf, direct in de openingszin, pakt natuurlijk gelijk je aandacht. Ik zie het zo voor me, willen of niet :).
De oorlogskleuren, leuke vondst, net zoals het lijf dat uitdijt in zijn oorspronkelijke vorm.
Leuk dit.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Marc, de eerste last is van mijn schouders gevallen. Hopelijk is Mili ook positief gestemd. Dank je wel voor het lezen.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi hoe je de hoofdpersoon zichzelf laat transformeren naar een andere en toch dezelfde situatie. Voor de duur van het lezen ga ik helemaal mee. Of het in echt ook zo gaat betwijfel ik, maar dat doet er niet toe als ik het lees. Lekker detail the Bold and the Beautiful. Fijn passend over the top en toch ook wel ingetogen. Knap.

Graag gelezen.

Lid sinds

2 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Weet je, Fief, ik vind dat 'met instemming van de directeur' te politiek correct fout is in de omgeving van dit verhaal. Verder een prachtige situatie, natuurlijk, waar je je heerlijk op kunt uitleven. Dat is dan gelijk ook weer een dingetje: was er meer uit te halen? Of misschien, en ik denk nu hardop, doe je geen concessie. Moet het grappig worden of serieus? Wat Hadeke zegt: als je over de top gaat, moet het ook vol overtuiging zijn.

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Sakura, je hebt gelijk. De directeur is verdwenen. De rest laat ik voorlopig even voor wat het is.

Taco, dank je wel voor je compliment.

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Die tweede zin sleurt je lekker het verhaal in. Met vaart verteld. Ook de humor kent, net zoals de getransformeerde deerne, wat laagjes. Gelachen met de verwijzing naar The bold and the beautiful. The bald and the beautiful in het geval van het hp.
"Oorlogskleuren" vond ik een mooie vondst.

Met plezier gelezen.

 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Vief, míjn alter ego had moeite met je verhaal. Dat begint altijd als een vrouw in haar verhaal in een mannenrol kruipt. Daarbij is de vrouw die naast een andere, mooie vrouw op het damestoilet staat, geen gewone vrouw,  maar een hermafrodiet, want ze krijgt bijna een erectie bij het zien van die bloedmooie vrouw naast haar.
Zo lees ik het eerste stuk van je verhaal. Gaandeweg blijkt het toch anders in elkaar te zitten. Ik begin opnieuw te lezen, nu met de juiste voorkennis.

Meneer de Laat is een stoethaspel, een slapjanus die geen orde kan houden in zijn klas. Daar wordt de kachel met hem aangemaakt. Zelfs in de lerarenkamer delft hij het onderspit. Hij raakt overspannen, gaat in therapie en komt op het idee zijn woelige kloteklas als sexy vrouw te benaderen.

Tot hier beschrijf je het verhaal op Viefse wijze uitstekend. Het vervolg schrijf je wat mij betreft ook goed, maar niet overtuigend. Mevrouw de Laat mag dan wel in de eerste minuut met kracht een stapel boeken op tafel kwakken en een luidruchtige leerling achterin de klas op zijn nummer zetten, daarmee redt ze het niet voor de rest van het lesuur. (Dat vul je wijselijk ook niet in)
Als Stapel daartoe wel instaat zou zijn, zou hij van nature zoveel overwicht hebben, dat hij geen ordeprobleem in zijn klas zou hebben. Óf hij zou acteur in plaats van leraar zijn geworden.

Ik vind de rol van Ellen goed gevonden, maar is niet van lange duur. Leerlingen op een middelbare school, van pak weg vijftien jaar, zijn niet achterlijk. Binnen no time hebben die in die gaten dat Ellen een verklede de Laat is. En dan breekt de pleuris uit, hilariteit alom. Hoe gaat Ellen de Laat daarmee om. Met humor? Geeft hij een onewomen-show weg en maakt hij/zij een dansje met de meest brutale leerling? Dan heeft de Laat zichzelf overwonnen en de klas ook.

Of druipt hij beschaamd af als de stoethaspel van voorheen.

Het heeft me een halve dag gekost voor ik in de gaten had waarom de Laat een verstuikte enkel had.
De bespreking van het boek over Joop en Arie zou ik achterwege laten. O ja, dat is het boek van Fief en Ton Badhemd… Een gedachte die je voor een kort moment uit je verhaal trekt.

Vief, ik had je graag een 10 voor dit verhaal gegeven. Je hebt zo lopen zoeken. (Het is trouwens niet aan mij om hier punten uit te delen)

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Tja, Dos, geen stomende seks. Dat is niet mijn ding en dat gaat het ook niet worden. Ik heb geprobeerd subtiele humor in de tekst te brengen. Dat is blijkbaar niet gelukt, maar het heeft jou  een halve dag beziggehouden, in die zin ben ik blij met het resultaat al kreeg ik geen 10.

De sluikreclame voor Joop en Arie zou ik normaliter weggelaten hebben, ware het niet dat Mili en Marc de coaches zijn deze week. Een knipoog naar hen. Ik zal het nooit meer doen. Wel lief dat je het in je commentaar nog even genoemd hebt. 

Uiteraard valt mijn hp door de mand. Ik beschrijf daarom ook alleen de eerste les. De tweede les straffen ze hem genadeloos af. Laat hem daarom nog even nagenieten van zijn kopje thee, niet wetende welke hel hem de volgende les te wachten staat.

 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vief, begrijp me goed, stomende sex is ook niet mijn ding. Het is dat ik mijn heen-en-weer-verhaal een dag van tevoren bijna letterlijk in de biechtstoel hoorde. De vrouw van de notaris was met pastoor naar bed geweest. Vandaar.
Ik noem geen namen. Dat mag niet.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Bericht van Mili

Hoe gaaf te lezen hoe jullie hier op elkaar reageren. Je laat elkaar heel, zeggende wat je te zeggen hebt. Jeetje, nu klink ik zalvend à la @Dos in zijn biechtstoel.

Het doet mij (en Marc uiteraard) plezier te zien hoeveel je wel niet hebt opgestoken van onze redactie. Dat je je bezondigde aan ‘sluikreclame’ is je daarom bij deze vergeven. :-)

Ik wijk in mijn reactie naar jou toe af van mijn te betreden paden. Behalve: “iedereen zit achterstevoren op hun stoel” > zijn stoel.  Wanneer je 'iedereen' gebruikt als subject, dan ‘zijn’ zoals je doet met ‘zit’ > derde persoon enkelvoud. En vergeet niet de spatie vóór het beletselteken. Je vergat een ‘je’ vóór opmerkingen. “meneer de Laat” > staat er geen voornaam of initialen voor de achternaam, dien je ‘de’ zoals ‘van’ met een hoofdletter te schrijven. Als je een titel aanhaalt zoals ‘The bold …’ , je ziet het al, aanhalingstekens.

Ik zou willen/wensen voor jou dat je meer passie, meer gevoel in je teksten weet te leggen. Nu hoeven dat absoluut geen stomende seksscènes te zijn – zelf deed ik een halve zondag over een intieme scène in mijn ‘Congo’ – wel, dat je je lezer minder ‘vertelt’, meer ‘vervoert’. Ik zie je als enthousiast, hardwerkend, sterk becommentariërend, het is een weg te gaan. Open je, probeer het te vatten wat ik wil overbrengen.

Alle succes van ons toegewenst.

En hartelijk bedankt voor je inzending.

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Mili, bedankt voor je reactie. Ik heb nog een flinke weg te gaan, daar ben ik me van bewust en ga er zeker mee aan te gang. De lezer meenemen in emoties is een aandachtspunt, een advies dat ik zeker ter harte neem.

Ik heb "zijn", "je" en "meneer De Laat" aangepast. Die had ik moeten weten.
Wat betreft je opmerking over het beletselteken en de ah-tekens bij The Bold ..., waag ik het je tegen te spreken. 

En vergeet niet de spatie vóór het beletselteken.

De spatie heb ik met opzet weggelaten. Het was mijn bedoeling het woord "wijf" af te breken'. Ik vond in Schrijfwijzer van Jan Renkema dat er dan geen spatie voor hoeft. Ook de site van Onze Taal, die ik bij twijfel vaak raadpleeg, bevestigde dat.
https://onzetaal.nl/taaladvies/beletselteken

 

Als je een titel aanhaalt zoals ‘The bold …’ , je ziet het al, aanhalingstekens.

Dit heb ik opgezocht omdat ik hierover twijfelde en ik vond dat titels cursief geschreven worden met de eerste letter met een hoofdletter. Onze Taal geeft aan dat het gebruikelijk is om het cursief te schrijven en persoonlijk vind ik dat ook mooier.
https://onzetaal.nl/taaladvies/hoofdletters-in-filmtitels
https://taaladvies.net/hoofdletters-bij-titels-van-boeken-liedjes-films-ed-algemeen/
 


 

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bericht van Mili

In mijn beletseldriften zag ik over het afgebroken woord heen, Fief, het klopt wat je zegt.

Titels cursief: het is een keuze en je zult door je hele ms consequent moeten zijn. Een groot nadeel van cursivering is dat je tekst er knap onrustig van wordt. Wij, binnen Hostwriters, hanteren alleen dialogen in een andere taal cursief. Voor titels aanhalingstekens. 

 

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De opmerkingsgave van de leerlingen valt - inderdaad - een beetje tegen. Maar je hebt de opdracht wel origineel en pakkend vertaald. Graag gelezen!

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, wat een vermakelijk verhaal. Het leest lekker weg en mijn glimlach werd steeds groter. Ik zag het voor me. De pesterijen brengen je hoofdpersoon op deze 'oplossing'. Ik herken daardoor de opdracht. Mooi ingevuld.

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Grappig en vlot geschreven, en net omdat het weinig aannemelijk is, toch weer zeer aannemelijk. Enkel die thee op het einde begrijp ik niet ;)

Niet-aflatende pesterijen en geroddel in de lerarenkamer dreven me tot een burn-out

Had je ook niet iets kunnen doen met die lerarenkamer na de transformatie? Zou ik graag gelezen hebben :)

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

@Annetteke, Schrijfdeb en Maria: dank je wel voor het lezen en jullie positieve reactie.

@Tony: Zoals ik in mijn reactie aan Dos al aangaf, de transformatie zal geen standhouden. Anders zou hij in plaats van thee wel iets anders gedronken hebben.
Ik had inderdaad nog iets met de lerarenkamer kunnen doen. Ik hou het in gedachten.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het idee van de uiterlijke transformatie die zoveel doet voor het zelfvertrouwen van je hp vind ik interessant gevonden. Dat het vragen oproept over de geloofwaardigheid stoort mij niet. Ik vond het vermakelijk om te lezen.