Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#388 Houvast

Houvast

'Godverdomme!' schreeuwt de man in de stoel naast me.

'Ja, sorry, sorry. Doet pijn natuurlijk,' antwoord ik.

'Kut de tering, stop dan!'

De man zit met brede riemen vastgegespt. De banden zijn om zijn middel, zijn polsen en enkels geslagen. Een wat dunnere reep leer houdt zijn hoofd op de plek waar ik het hebben wil. Zijn tong strijkt rusteloos langs zijn opgezwollen lippen.
Een kapje bedekt mijn mond. Afstand houden is onmogelijk en het virus waart nog rond. Gezondheid voor alles.
Dit is een klus waar ze mij vaker voor vragen. Zo gaat het nu altijd; als ik me ergens in verdiep raak ik er bedreven in, dan val je al snel op bij de kenners en word je binnen korte tijd geworven om voor hen te komen werken. Het betaalt meer dan goed. Contant.

'Nog even volhouden,' zeg ik, pak een spuitje, vul deze uit een glazen capsule en draai de naald erop. 'Je weet wat er verwacht wordt.'

'Wat ga je doen? Stop ermee!'

Omdat het hoofd vastzit, draait hij zijn oogballen zo ver mogelijk naar opzij in een poging mij te zien. Mensen moeten niet naar mij kijken, daar word ik onrustig van. Als het nodig is zal ik straks klemmen op zijn oogleden zetten en wat zuur midden op zijn pupillen druppelen. De klemmen zijn door mij vervaardigd. Internet is een baken van kennis.
De naald verdwijnt in zijn bovenbeen en ik druk de vloeistof langzaam zijn lichaam in.

'Jeesus, aargh, kut, kutterdekut! Stop!'

Ik trek het metalen buisje terug en kijk hem even aan. Hij kan me nog steeds niet zien. Daarna wrijf ik over de prikplek.

'Stop! Auw, auw, auw!'

'Werk nu toch even mee,' zeg ik. 'Voor mij is het ook geen pretje hoor. Erg ongemakkelijk allemaal.'

Een twijfelaar, altijd geweest. Doe ik het goed? Ben ik wat waard? Complimenten maken me onzeker en complimenten krijg ik helaas genoeg. 
De stopwatch tikt de tijd onverbiddelijk weg. Ik zit al ver over mijn gemiddelde heen. Twee minuut drie is mijn record, maar dat was al voordat ik echt begonnen was. Vannacht zal ik slecht slapen, zeven minuten nu. Nog niet eens top vijf. Perfectionisme is een last.

'Luister,' zeg ik, 'ik ken u niet en dat hoeft ook niet. We hebben elkaar een beetje nodig, zeg maar. Ik heb nu eenmaal een opdracht en als u meehelpt zijn we er snel vanaf.'

Mijn hand rust op zijn schouder.

'Nooit!' briest de man.

Hij ademt heftig in en uit. Als hij straks maar niet gaat hyperventileren en daarna flauwvalt. Ik druk een plastic zakje tegen zijn mond. Hij gromt en raast, maar ademt snel wat rustiger.

'Stop hiermee!' schreeuwt hij als ik het zakje weghaal.

'Nog even,' antwoord ik.

Waarom kiezen mensen toch altijd voor de moeilijke weg? Ik pak een nijptang en houd hem in het blikveld van de man.

'Ik maak uw broek wat losser en trek uw ondergoed wat naar beneden en dan … nou ja u begrijpt het wel.'

De man schokt, trekt en blaast, maar zegt even niets. Mijn vingers duwen de knoop los, ik rits de gulp open en verschik de kledingstukken. De lamp richt ik op de plek van handelen. Daarna leg ik de koude metalen snijvlakken van de tang om het verschrompelde slurfje. Ik stel me zo voor dat deze man in goede tijden voldoende groeimogelijkheden heeft. Dit is een kerel die weet hoe hij met vrouwen om moet gaan. Gespierd, dominant en goed geschapen. Zelf ben ik iemand die begint te stotteren zodra ik ook maar de aanzet van een vrouwenborst zie. Ik beweeg de tang wat op en neer over het gerimpelde vel tot ik het stil houd vlak onder het wit wegtrokken kopje, waar normaal gesproken het rood al glanzend zou imponeren.

'Even doorbijten,' zeg ik.

'Nee!' schreeuwt de man. 'Nee, stop! Ik zal alles zeggen!'

'Alles?' vraag ik.

'Alles,' mompelt de man en begint te huilen.

Ik haal de tang weg en schakel de stopwatch uit.

'Alles,' herhaalt hij.

Gelukkig, denk ik, ik kan niet tegen bloed.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Prachtige uitsmijter Hadeke! Eerst wist ik niet goed waar het heen ging en bijna haakte ik af, maar dan kwam het slot en de glimlach! ZG!

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, er zijn scenaristen van 'lullige' tv-series die dit niet kunnen. Nieuwe quotering (sorry Tony): GG (eerste G staat nu voor 'griezelig')

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Reactie Marc (Hostwriters): Ik neem aan dat deze opdracht past bij schrijfopdracht #388?
Ook een beul kent haar/zijn beroepseer. Plastisch beschreven, de zelfingenomenheid van de hoofdpersoon wedijvert met haar/zijn ambigue bescheidenheid. Met de professionele meelevendheid van een arts doet zij/hij wat haar/hem opgedragen wordt en de sussende woorden zetten haar/zijn gewetenloosheid extra in de verf. Naarmate ik – als man – verder lees , sla ik onbewust mijn benen over elkaar. Als je dat kunt bewerkstelligen in een kortverhaal, heb je wel een goede pen, me dunkt.

Nog even dit: Mili van Veegh en ik – de Hostwriters dus – spraken een taakverdeling af; zij kijkt, naast het inhoudelijke, ook naar de technische kant. Ik kijk puur naar het verhaal. Mili zal op haar gerede tijden,  ze is nogal grillig, haar commentaar geven. Wat me opvalt in dit verhaal zijn de vele zinnen die met ‘Ik’ beginnen (10 keer) Een klein spuitje ... of klein of spuitje, samen is wat té ;)

Los daarvan: een verrassend indringende karakterschets in een bestek van amper 600 woorden met een uitsmijter die je enerzijds met de ogen doet knipperen en anderzijds – man zijnde! – opgelucht achterlaat. ZG (zeer goed) en GG (geweldig goed) zag ik al staan. Niets aan toe te voegen, dus.

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank voor jullie reacties.

@marc Ja, #388 inderdaad. Nu aangepast. :-) De vele 'ikken' vielen me achteraf ook op. Iets te snel geplaatst. Ga ik nog even op broeden. Spuitje ga ik sowieso aanpassen.

Ik vond de opdracht lastig, omdat ik de kenmerken van de door mij bedachte hoofdpersoon wilde behouden in een 'karaktervreemde' omgeving. Maar ik houd van lastige opdrachten.

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het werkt leuk twee kanten op. Het personage in de ongemakkelijke situatie, en de 'rol' die het met deze mismatchte uitvoerder moet doen. Het verveelt geen moment. Het verhaal wordt op klassieke wijze voortgedreven door het (out of place) karakter. GGGVD

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, ik vond hem leuk. Een beul die sorry zegt omdat hij iemand pijn doet en niet tegen bloed kan. Met plezier gelezen.

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke, leuk verhaal. Surrealistisch bijna. Ik zie de link met de opdracht niet helemaal, maar dat doet niks aan het verhaal af.

GG

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dankjulliewel Fief, Sakura en Taco.

Sakura: help nog ff op gang met de afkorting. 😀

Taco: De opdracht vond ik lastig, maar heb ik opgevat als: bedenk een hoofdpersoon tot in detail; karakter, gewoontes, emoties, lichaamsbewegingen etc. en plaats die hoofdpersoon in een omgeving waar je al die kenmerken fors uitdaagt. Vandaar volgens mij ook de suggestie in de opdracht om eens pittig te vrijen.

Zo kwam ik tot een aan zichzelf twijfelende, zichzelf snel wegcijferende, wat zachtaardige hoofdpersoon die aan het martelen wordt gezet. Wat kan ik dan overeind houden van de kenmerken van mijn oorspronkelijke hoofdpersoon? Dat dus. 😀

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, goed geschreven verhaal.
Twee puntjes: hoofd is onzijdig. hem >> het.
'Zijn tong strijkt rusteloos langs zijn opgezwollen lippen.
Een kapje bedekt mijn mond.' Is dit een doorzichtig kapje.

Zoals ik al zei, Hadeke, goed geschreven maar niet graag gelezen. Ik deed het voor jou.
Ik houd niet van martelpraktijken. In een vorig-vorig leven ben ik zelf een keer dood gemarteld. Ze hebben me toen aan een kruis genageld en nu, eeuwen later kun je nog zien welke nare gevolgen dat heeft gehad.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dank Dos. Ben jij misschien timmerman geweest?

Met hoofd heb je een punt. Wat betreft het kapje, die draagt de beul. De gemartelde heeft opgezwollen lippen. Ik zal straks eens kijken of ik het wat verwarrend opgeschreven heb.

Verder zal ik me ver houden van dit soort praktijken, zeker nu ik weet dat jij alle schuld en zonde al op je genomen had. 

Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ah, kijk. Dus ik heb mijn jeugd lang nepnieuws voorgeschoteld gekregen. Fijn dat jij bent blijven hangen, hier dan.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ach, jij gelooft nog in Sinterklaas? Was maar een grapje van me. In december komt hij weer. Wel braaf zijn in de tussentijd.

Lid sinds

3 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Heftig. Ik dacht initieel dat het hier een scene uit "A Clockwork Orange" van Kubrick betrof. ;-)

Je voelt het ongemak van een man die kundig is in wat hij doet, maar tegelijk tegenzin ervaart. Geen eenvoudige opdracht, maar je hebt - wat mij betreft - een vlotte, spannende tekst neergepend. Zeer plastisch ook.

Misschien mis ik voor mezelf nog wat context over hoe en waarom het hp juist in deze situatie is terechtgekomen, maar ach, dat is muggenzifterij.

Graag gelezen!

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Dabkjewel Tudor. De context is inderdaad wel een zwak punt, maar dan zou het verhaal aanzienlijk langer worden. Dus ik gokte er maar op dat dit me vergeven zou worden. 😀

Heftig is het inderdaad, tijdens het schrijven zat ik best goed in de terughoudendheid van de hoofdpersoon. (Maar kon me ook even uitleven in over de grens fictie.)

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Bericht van Mili

Ha Hadeke,

Fijn weer van je te lezen, we waren jurylid bij 120W, weet je nog?

Ik heb je taaltechnisch weinig te vertellen, wel dat het beter is een komma te plaatsen tussen twee werkwoorden zoals in: “in verdiep raak ik”

Dan denk ik dat je bij “naar opzij” ‘naar’ kunt weglaten, zoals bij “midden op zijn pupillen” ‘midden’. 

“Doe ik het goed? Ben ik wat waard.” Voorstel is zinnen door te laten lopen en het vraagteken achter ‘waard’ te zetten.

“Twee minuut drie is mijn record, maar dat was al voordat ik echt begonnen was.” > zou het zinsdeel na de komma weglaten, het vertraagt, haalt  spanning bij de minuten vandaan plus ik begrijp de strekking niet.

Je vousvoyeert zoals je tuyoteert in je tekst. Zou hier consequent in zijn.

“Hij ademt heftig in een uit.” > een ‘e’ te veel.

“stil houd” > 1 woord

“kut/kut de tering/kutterdekut” > vind ik zo weinig origineel, 'kut' wordt door iedereen en overal gezegd. Oorspronkelijke vloeken hadden me meer deugd gedaan, zoals: ‘krijg de vliegende vinkentering’ of ‘je kunt me de bout hachelen’.

 

Hartelijk dank voor je inzending.

 

 

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

O ja, natuurlijk. Ik brak mijn hoofd al. (Zag je wel even op fb bij Nel G. voorbijkomen.) 

Dankjewel voor je feedback. Komma's blijven lastig. Je tips neem ik mee, ze snijden hout!

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beklemmend verhaal dat de rillingen over mijn rug deed lopen. Echt goed! De opdracht kwam wat mij betreft wel wat minder uit de verf. Maar dat doet niets af aan het verhaal.

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hadeke, wat een griezelig scenario. Ik zou de film al hebben uitgezet bij de eerste beelden, ik kan ook niet tegen bloed;)
Misschien zou je het nog enger hebben kunnen maken door meer over geuren en geluiden (smaken?) te schrijven. En wat voor spul zat er in die injectiespuit?
Ik herkende de opdracht niet helemaal. Verder met plezierig gegriezel gelezen.

Lid sinds

2 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

'Voor mij is het ook geen pretje hoor. Erg ongemakkelijk allemaal.'

Lol, iemand had hier duidelijk een rotdag. Had hij nu maar een beroepskeuzetest gedaan. Knap hoe je de beul zo'n menselijk gezicht hebt gegeven. Ik vind het interessant en leerzaam om te zien hoe je dat doet. Bijna net zo ijverig als je hp gewerkt aan de opdracht, met een leuk en verrassend verhaal als resultaat, missie geslaagd.