Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
- Gewone gebruiker
# 388 A not so fairy tale, de nabeschouwing
Hans kijkt verdwaasd voor zich uit. Zijn Griet is met haar hebben en houden met de noorderzon vertrokken. Hoe is het zover kunnen komen?
In de tijd dat ze nog met de vader van Grietje, de houthakker en stiefvader van Hansje samen met de moeder van Hansje en stiefmoeder van Grietje, aan de rand van het woud woonden, waren ze, niettegenstaande hun schrijnende armoede, toch gelukkig geweest.
“Ga met hen wandelen en laat ze achter in het bos.” Dit afgeluisterde gesprek tussen hun respectievelijke stiefouders had hen geen deugd gedaan. Hansje vond het heel stom dat hij zijn zelf beraamde truc met de kiezelsteentjes uiteindelijk met broodkruimels had uitgevoerd. Hij had zich doodgeschaamd voor Grietje. Waarom ook moesten die domme bosduiven zijn kruimels oppeuzelen?
Gelukkig dat het sneeuwwit vogeltje al op het stekendoorntje hen naar het huisje van peperkoek had geleid. Zij hadden zich tegoed gedaan aan de lolly’s die aan het dak bengelden, de croissants en krentenkoeken op de deur en het kleurrijke snoepgoed dat her en der aan de muren hing. Al waren die dingen niet zo voedzaam, hun buikjes werden wel gevuld. Dat het plots opgedaagde besje hen na haar ‘wie knabbelt aan mijn huisje’ warme chocolademelk en pannenkoeken met bruine suiker had voorgeschoteld, was er te veel aan geweest. Als dit oude scharminkel uiteindelijk een heks bleek te zijn, was het hek van de dam. Maar er zat niets anders op dan berusten in hun lot en dankzij de vetmesterij van Hansje kon ook Grietje af en toe een stukje hamburger en wat frietjes met mayonaise meepikken. De hongersnood was alvast verleden tijd.
Vervolgens was er de gruwel van het ziedende water om Hansje te garen, de oven die opgestookt werd en het heldhaftige optreden van Grietje, die het oudje in de oven duwde waarin zij, zoals het een heks betaamd, levend werd verbrand. Dan was het tijd voor het stroperige deel met de ontdekking van parels en edelstenen. Hansje vulde zijn broekzakken met de edele steentjes en Grietje, die nog haar schortje om had van het geveinsde broodbakken in de oven, propte het vol met parels.
Waarom er -door Disney nadien meermaals geïmiteerde- witte zwanen bij te pas kwamen om de weg naar huis te vinden blijft een raadsel. Het dekselse water waarop de zogenaamde boot ontbrak hadden ze immers nooit opgemerkt op de heenweg naar het heksenhuis.
Grietjes vader was bij het weerzien blij en triest tegelijk, omdat zijn tweede vrouw inmiddels overleden was, niet zozeer van verdriet, maar van pure ontbering. Dat hij snel weer vrolijk werd bij het zien van zoveel rijkdom, kon niet echt een happy end genoemd worden. De plas bloed van een opengereten kadaver kwam er ook niet aan te pas.
Moest er dan een nieuw einde aan het verhaal worden gebreid? Wat er niet verteld werd, maar logischer leek, is het feit dat Griet en Hans van elkaar ‘stief’, maar ook stapel waren en dus samen konden trouwen en nog lang en gelukkig zouden leven.
Zo geschiedde, tot er haren in de boter kwamen. Hans was nooit zijn overtollige kilo’s van weleer kwijt geraakt en Griet had, met de vele parels die ze zich had eigen gemaakt, de smaak te pakken gekregen en was een juwelierszaakje begonnen. Toen Hans zich ook nog in de drank gooide en Griet zich danig begon te interesseren in een veel knappere vertegenwoordiger van Huize Cartier, waren de poppetjes aan het dansen. Het sprookjeshuwelijk, waarvan in het ware leven nooit sprake was geweest, maar ook niet in het sprookje, eindigde in een alledaagse vechtscheiding
Reactie Marc (Hostwriters…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Reactie Marc (Hostwriters) Met een steeds breder wordende glimlach gelezen. Het voelt bijna kneuterig aan en de verkleinwoordjes werken op de zenuwen, totdat je door krijgt dat het weleens de bewuste keuze kan zijn van de auteur. Een amalgaam van sprookjeselementen om uit te komen in een van enige magie gespeende grijze werkelijkheid met een vechtscheiding als kers op de ranzige bruiloftstaart. Hans is obees en Griet is op mannenjacht, lekker zo.
De aangehouden droge schrijfstijl is goed gevonden. Ook hier kun je je afvragen in hoeverre het verhaal aansluit bij de opdracht, maar hoe je het ook draait of keert, we krijgen wel de ware inborst te zien van onze Hans en Grietje.
Een kant die Disney NOOIT heeft laten zien ;)
Dag Marc, welkom op ons…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dag Marc, welkom op ons forum. We zullen er aan moeten wennen, want zo'n razendsnelle reacties van een coach hebben wij hier nog nooit meegemaakt. Bedankt, wat je aanhaalt is absoluut zo bedoeld.
Een echt verhaal in de…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Een echt verhaal in de kenmerkende Gi stijl. Op de tweede alinea bleef ik haken, die horde moest ik twee keer nemen om te doorgronden.
Sowieso vond ik het dit keer weer iets taaier om doorheen te komen. Je verhaallijn spreekt me aan, maar je waaiert voor mij iets te breeduit in de 'kennisoverdracht'. Blijft denk ik vooral een kwestie van smaak.
Ondanks dat, met plezier gelezen.
Hadeke, volledig akkoord met…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Hadeke, volledig akkoord met jouw analyse maar de tweede alinea is opzettelijk zo 'ingewikkeld' gemaakt. Ook het verder 'uitwaaien' is bedoeld als een sarcastische blik op de vele sprookjes die stuk voor stuk wreedaardig zijn, maar toch altijd een obligaat gelukkig einde moeten krijgen.
Als je het niet zo bedoeld…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Als je het niet zo bedoeld had, was het me tegengevallen Gi. 😀 Punt is, dat ik zo'n 'luie' lezer ben die graag soepel naar een eind toeleest en dat lukte me bij dit verhaal minder goed.
Geniaal Gi! Hoe is het…
Lid sinds
3 jaarRol
Geniaal Gi!
Moet dat niet zijn
Ha Gi, Hoe heeft het…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Bericht van Mili
Ha Gi,
Hoe heeft het zover kunnen komen …
Je gaf me hoofdpijn met de familieverhoudingen in de 2e alinea en het gebruik van ‘toen’, om de zin mee te beginnen, is af te raden. Een onderschikkend voegwoord waardoor de hoofdzin – met de kernboodschap – aan het eind komt. En je zin was lang, zucht.
“Hansje vond het heel stom dat hij zijn zelf beraamde truc …” > ‘zelf’ kan weg, het is meer dan duidelijk dat het van dat stomme Hansje kwam.
‘Stom’ en ‘dom’, laat gelijkwaardige woorden zich niet al te snel opvolgen.
‘Gelukkig dat het sneeuwwit vogeltje al op het stekeldoorntje hen …’ > Gelukkig dat het sneeuwwitte vogeltje op het stekeldoorntje hen al …
“Echt voedzaam waren die dingen niet, maar hun buikjes werden eindelijk gevuld.” ‘maar’ alleen als tegenstelling gebruiken, niet als bruggetje, hier kan het hoewel je ook had kunnen schrijven: … wel werden hun buikjes eindelijk gevuld.
Vermijd opvulwoordjes als ‘nog’ in je besjeszin. “… was er teveel aan geweest.” > je kunt het ook wat bondiger brengen om de aandacht van je lezer vast te houden > was te veel geweest (niet teveel aan elkaar, wijst op een zelfstandig naamwoord).
“Toen dit oud scharminkel uiteindelijk ook nog een heks bleek te zijn was …” > weer een zin die met ‘toen’ begint, oude, niet oud, “uiteindelijk ook” > weer te veel van het goede en tussen twee werkwoorden plaats je een komma.
dank zij > 1 woord
daarna > dan > omdat > het zijn sturende woorden des schrijver, verleid je lezer meer …
“Grietjes’” > dubbelop, de bezits-s is al geplaatst.
“gingen de poppetjes aan het dansen” > de werkwoorden voor dit spreekwoord: hebben of zijn
Gi, ik laat je nu met rust. Je verhaal getuigt van fantasie en je koos, als basis, voor een van mijn favoriete sprookjes. Ik ontbeerde nog wat stromend bloed, daar ben ik dol op zoals @Dos weet en ik dank je hartelijk voor je inzending.
Dag Mili, ik begrijp dat je…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
@ Meri: Dank voor de reactie. 'Hoe is het zover kunnen komen' is zelfs de titel van een tv-programma en staat nergens als fout vermeld. Het zal wel weer iets met Nederlandse en Vlaamse voorkeur te maken hebben.
@Mili: ik begrijp dat je veel eerder al heel actief was op dit forum en wens je een 'happy return'.
De meeste van mijn slordigheden en fouten heb ik aangepast. Niet dus, die hierboven ook door Meri genoemd werd.
De passage van het vogeltje daarentegen verwijst naar: 'Daar zat een sneeuwwit vogeltje' een over de hele Nederlanden gekend minnelied, waarbij meestal een nachtegaal als boodschapper optreedt. Musonius, een van de collega schrijvers zal dit zeker beamen.
Hansje vond zichzelf stom en de duiven waren dom, dus die woorden zijn blijven staan.
Het internet krioelt van de zinnen met poppetjes die aan het dansen 'gingen' maar voor jou heb ik er 'waren' van gemaakt.
Mili nog even ... 'Daar zat…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Mili nog even ...
'Daar zat een sneeuwwit vogeltje', gelezen en meegezongen, din don deine. Komt uit de 16e eeuw, mijn lacune is nu dichtgespijkerd dankzij jou, Gi.
Je poppetjesgulheid weet ik sterk te waarderen.
Hoi Gi, je hebt het sprookje…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Gi, je hebt het sprookje mooi verbouwd. Origineel bedacht. Ik ga mee met Hadeke in zijn opmerking. Ook voor mij las het minder soepel.
Mooie vertelling, Gi. Ja…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Mooie vertelling, Gi.
Ja, die 2de alinea was een kuitenbijter om over te raken, maar het geheel leest wel vrij vlot.
Moeilijk om de vinger op de wond te leggen, maar het voelt wel afstandelijker dan gewend van jou. In die zin vind ik het net geen typisch Gi-verhaal.
Misschien omdat ik er van uitga dat je vaak uit eigen ervaringen put, wat hier (hopelijk) niet het geval is.
Verder alle respect voor je creatieve voortzetting van dit sprookje.
Kleine zeur: zwevend vraagteken gespot na de eerste zin.
Dank je Fief voor het…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dank je Fief voor het compliment. Het feit dat de tekst minder soepel leest, ligt volgens mij hoofdzakelijk aan de vele ingebouwde 'steekjes onder water' aan het adres van de klassieke sprookjesschrijvers. Niet iedereen heeft die snel door. Daarom ben ik benieuwd of er lezers zijn die meteen mee zijn in de flow.
Tudor, dank je. Ik heb de…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Tudor, dank je. Ik heb de lucht voor het vraagteken verwijderd. Zoals reeds aangegeven is de tweede alinea opzettelijk zo geschreven om de draak te steken met de stiefmoeders, stiefdochters en andere kluwen in familierelaties waar kindertjes zich moeten doorheen worstelen. Uit de reacties blijkt dat de volwassen voorlezers van de sprookjes het er ook moeilijk mee hebben.
Fantastisch verhaal, Gi! Met…
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
Fantastisch verhaal, Gi! Met plezier gelezen 🍔
Bedankt Annetteke, neem jij…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Bedankt Annetteke, neem jij frietjes bij de hamburger?