#388 Heen-en-weer, heen-en-weer

Heen-en-weer, heen-en-weer

Wat is dat tegenwoordig toch met die coaches van ons?! Om de haverklap laten zij het afweten, verzaken ze hun roeping om ons onkundelingen door het doornige struikgewas van de Nederlandse taal te loodsen. Ik kom er met mijn beste verstand niet bij. Hoe durven ze?!

Ik heb er slapeloze nachten van. Gisteravond vervloog mijn laatste hoop op een reactie van onze taalbegeleider. Tot vier uur heb ik liggen malen. Door al dat gedraai in bed kwam mijn dekbed ondersteboven te liggen. Mijn T-shirt werd zeiknat en mijn onderbroek niet minder.
Door mijn onrust kon Anne ook niet slapen. Al die tijd heeft ze zich geschikt in mijn rusteloosheid … tot ze zich zorgen begon te maken.
‘Dos, wat mankeert je? Waarom ben je zo van streek? Zit je iets dwars, vroeg ze bevreesd.
‘Ik erger me paars en rood om die coach die deze week niet reageert. Het wordt hoog tijd dat de bezem door dat gezelschap gaat. Ik word er kotsmisselijk van.’ Dat laatste zei ik ietwat huilerig.

Troostrijke Anne verliet haar bedgedeelte en kroop bij mij onder het dolgedraaide dekbed. Haar zachte, warme lichaam verrichtte wonderen. De falende coaches konden mij nu de rug op. Ik sloeg de bladzijde om naar een nieuw hoofdstuk.

Ze vlijt zich ruggelings tegen me aan; lepeltje-lepeltje. Ik sla mijn rechterarm om haar heen, op zoek naar de weekste delen van haar bovenlijf: haar goddelijke borsten en het vetwalletje rond haar buik. Ik ben hypergevoelig voor dit warmstralende vlees. Anne weet dit. Ik word er geil en vrijlustig van … en Anne niet minder. Ze duwt haar kont nog eens extra diep tegen mijn kruis aan. Daar exploderen de hormonen en doen mijn leuter hard worden en groeien tot vooroorlogse lengte. Anne draait zich om, stroopt mijn onderbroek omlaag en aait even over mijn groeistuip. Dan zetten we het voorspel mondelings voort. De spanning stijgt tot een hoogtepunt en smeekt om ontlading.

We stappen uit bed en lopen naar de altijd warme badkamer; daar horen de buren ons niet en hoeven we ons niet te ergeren aan gebonk op de muren. Ik stroop Annes slipje af tot op haar enkels. Ze leunt voorover en steunt op de rand van het bad. We staan nu op gelijke hoogte. Haar garagelippen openen zich tot een kier, het warme vocht druipt uitnodigend over de drempel.  Dan schuif ik mijn wellustige limousine bij haar naar binnen … langzaam, met lichte schokbewegingen; het loopt gesmeerd. Ik schuif door tot aan de achterwand, het gebaarmoederte. Anne kraait van plezier. Ik zet hem in de achteruit en glij door tot aan de drempel. Dan weer naar voren.
Dit heen-en-weer geschuif zou ik eindeloos willen volhouden, maar dat lukt niet. Mijn limousine schreeuwt om olieverversing. Hij hoeft niet lang te zeuren. Hij vraagt, Dos levert. Met de kracht van een hogedrukspuit sprits ik mijn warme zaad  tot in alle krochten van haar garage, seconden lang. Anne kreunt en zakt door haar knieën. Ik val krachteloos over haar heen.

De coaches kunnen me nu gestolen worden.