Opdracht #387 - Wasbeurt

Linde, wat een hilarisch verhaal. Je beschrijft bijna mijn eerste ervaring met het wassen van een patiënt, alleen ik gooide van de zenuwen de waskom over mezelf heen. Met een brede glimlach gelezen. Vooral die "Klaar is Kees". Ik kom niet meer bij. 

Ik ben behoorlijk zenuwachtig want het is de eerste man die ik zonder begeleiding ga wassen. ---> achter zenuwachtig hoort een komma. Je kunt dan want evt ook weglaten.

Ik draai me snel om naar de waskom, en zeep het washandje in. ---> de komma mag hier weg.

’Draai maar terug, meneer Donker’’.  ---> de punt hoort voor het ah-teken te staan.

ik moet maar net doen alsof ik niet weet wat er gebeurde, besluit ik, en zeg:  ---> "besluit ik" zou je ook weg kunnen laten. "Ik moet maar net doen alsof" geeft al aan dat je dat besluit.

Ik zucht opgelucht, en zeg ---> de komma mag weg.

Beste Linde, de horror van elke verzorgende, mooi en speels omschreven. Superleuk! Ik vond wel de rol van meneer Donker wat minimaal. Hij lijkt zo passief. Het zal voor hem ook wat ongemakkelijk zijn als hij een erectie krijgt of misschien is hij er juist reuze trots op. Ik begrijp je intentie om het vanuit de beleving van de verzorgende te schrijven en je hebt natuurlijk ook maar zoveel woorden maar de man komt nu wat nietszeggend op me over. Als een stilleven.

Dank voor het lezen. 

#Fief, en zeker ook voor de puntjes op de i !

#Vincent. Je hebt een goed punt. Ik had wel iets meer over de patient kunnen vertellen. 

Oh God, het zal je maar overkomen als 18-jarige. Ik proef er nu uit dat de man het wel prettig vond en dan vind ik hem niet leuk. Een beetje schaamte had wel gemogen. Ik kan me ook wel voorstellen dat je daar niet echt op kan letten. Dat je werk en je eigen gedachten al genoeg aandacht vragen. 

Leuk verhaal, ik leef met je hp mee. 

Oh en weer zo'n woord waar ik van versteld sta dat er ook een 'de' voor mag. Aanrecht. Het aanrecht voelt voor jou wellicht heel fout. 

Hoi Linde,

Plaatsvervangende schaamte bij het lezen, dus goed gedaan!

Wat ik zelf altijd probeer, is om meer show dan tell te beschrijven. Bijvoorbeeld:
ik ben behoorlijk zenuwachtig > kun je dat ook laten zien, door bv trillende handen, trillende waskom?
Het voelt erg ongemakkelijk > hoef je misschien niet eens te benoemen, uit de beschrijving van de leeftijd en de daarna volgende gebeurtenissen, spreekt de ongemakkelijkheid vanzelf.

Twee stevige billen lachen me toe. > ik weet niet precies hoe dit uit zou moeten zien, maar ik kan me er iets bij voorstellen ;)

 ‘’Zo, klaar is Kees’’.  > geweldig!

de aanrecht > moet volgens mij het aanrecht zijn

Wie al eens op TVE rond 18:25 u kijkt naar het spelprogramma El Cazador, de Spaanse tegenhanger van The Chase, zal het al opgevallen zijn dat de Real Academia Española (Spaans voor: Koninklijke Spaanse Academie: RAE) regelmatig twee correcte schrijfwijzes voor een woord aangeeft. De presentator, zowel als de kandidaten, vallen daarvan wel eens steil achterover. Ik heb het ook met de Nederlandse lidwoorden die duidelijk anders werden aangeleerd in de lessen Nederlands in Nederland of in Vlaanderen. Ik zeg mijn hele leven al 'het ' aanrecht maar in Nederland kent men het woord vooral met het lidwoord 'de'. 'Ambos son correctos!'

@Gi, ik ben een Nederlander (Zuid-Limburg, dat dan weer wel), maar ik ken het ook alleen als 'het aanrecht'

@SchrijfDeb: goed zo, ach de Hollanders mogen er ook zijn ;-D Je bedoelt toch het Zuiden van Nederlands Limburg want ten zuiden van het Nederlandse is er een Belgisch Limburg. Beide provincies zijn beroemd om hun 'vlaaien' en om hun gezamenlijk 'volkslied': https://nl.wikipedia.org/wiki/Bestand:Limburgs_vo…

Dank aan de lezers!

#Schrijfdeb  Ja, helemaal waar:  Les 1 verhalen schrijven: Show don't tell! 

En dan het ''aanrecht-lidwoord'' ...  Ik ben opgegroeid in NoordHolland en ook daar zei men: Het aanrecht ;)

Gelukkig mag het allebei van meneer van Dale!

Wat een heerlijk schurend verhaal. Heel pijnlijk om te lezen. Het zou je maar overkomen dat je daar ligt, volkomen afhankelijk, zo kwetsbaar. Een ware nachtmerrie. En je zou het werk maar moeten doen en als onervarene in zo'n situatie belanden.

Ik ben het eens met de opmerkingen van Schrijfdeb over iets meer show-don't-tell, maar verder vind ik het uitstekend geschreven.

Dat de patiënt op de achtergrond blijft, vind ik niet erg; het draait tenslotte om (belevenis van) de verzorger.
Het grinniken kan ik op verschillende manieren uitleggen:

• een deugniet, zoals Annabe denkt,
• hij weet zich van schaamte ook geen raad,
• hij heeft ook een verstandelijke of geestelijke beperking en weet niet beter.

Dit hoeft ook niet uitgelegd te worden, laat het maar over aan de fantasie van de lezer.

Dank voor je fijne reactie!

Hoi Linde,

Och de schaamte, inderdaad! Jeetje, arme meid. Maar ik heb bewondering voor haar, hoe ze met de situatie omgaat. Het gaat niet alleen over een eerste keer, maar ook het overwinnen van angst en de koe bij de hoorns vatten (ze doet het toch maar mooi even). Ik vond ook de patient wat passief, maar eens met Musonius dat het om háár draait en haar ervaringen erbij. 

Dankjewel voor je bijdrage!
Yvette