Je verklapt je leeftijd Gi :)

Leuk om een autobiografisch stuk te lezen. En weer een paar Vlaamse woorden geleerd en 'wenken' hoeft niet tussen quotes denk ik.

Gi, als het niet (deels) autobiografisch is, dan kun je je wel heel goed inleven in deze eerste keer! Een leuk verhaal, Gi. Ik mis wel wat dialoog, directe rede. Daardoor lijkt je verhaal wat vlak. Met een paar kleine aanpassingen wordt het net wat levendiger, denk ik. De tt vind ik wel heel tof.

Ik volg MF. Wat een mooie terugblik op tijden waar zwaantjes naar verhaal luisterden, en je je rijbewijs gewoon kon claimen. Benieuwd of je de cabrio ook tegen een paal parkeerde?

GG

Nice. Dat die conversatie nog in je geheugen zit na al die jaren ..

Leuke!! :-D Ik vind de toegevoegde dialoog heel geslaagd, het brengt meer variatie in de vertelling. De verschillende adressen deden me lachen, en ik had nog nooit eerder stilgestaan bij de benaming "zwaantjes" (jammer eigenlijk dat die in onbruik is geraakt)

Kleine suggestie: "verkoos hij dat ik iemand anders aansprak om (me?) te leren rijden." (ik struikelde een beetje over deze zin, eventueel "me" toevoegen? 

Mooi verhaal, Gi. Weer een mooi stukje nostalgie. Met plezier gelezen.

Even buiten de stad ‘wenken’ twee ‘zwaantjes’ (Vlaamse benaming voor gemotoriseerde baanpolitie) mij naar de kant.  ---> ik snap dat je het begrip zwaantjes wil uitleggen, maar het leest mooier als je dat in verhaaltrant doet. Wenken hoeft niet tussen ah-tekens. Het is een normaal werkwoord. Bijvoorbeeld:
Even buiten de stad word ik aan de kant gewenkt door twee ‘zwaantjes’. Deze gemotoriseerde politiemannen danken hun bijnaam aan de lange flappen van hun jassen die sierlijke bewegingen maakten als de wind eronder sloeg, waardoor het leek op de vleugels van een zwaan. (of zoiets)

Leuke geschiedenis les. Brengt herinneringen boven bij eenieder met een rijbewijs denk ik

Er mist hier een komma: 

verhoog het volume van mijn autoradio.Vermits de arm

A.

Mooi, Gi, je stukjes worden steeds minder column en meer verhaal.

Erg veel (haakjes) in je tekst. Je weet dat sommige coaches daar niet van gediend zijn (en mijns inziens terecht).

Ik gebruik tegenwoordig een minteken ipv haakjes. Bijv:

Even buiten de stad ‘wenken’ twee ‘zwaantjes’ (Vlaamse benaming voor gemotoriseerde baanpolitie) mij naar de kant

Even buiten de stad ‘wenken’ twee ‘zwaantjes’ - Vlaamse benaming voor gemotoriseerde baanpolitie - mij naar de kant

Gi, volgens mij heeft een coach jou erop aangesproken, maar ik heb geen zin om alle verhalen door te spitten om mijn gelijk te behalen.
Volgens mij is het gebruik van haakjes in fictie vrij ongebruikelijk, maar wellicht zijn er lezers die voorbeelden weten van schrijvers die ze wel degelijk met regelmaat in hun werk gebruiken.

Hoi Gi,

Leuk verhaal. Ik kan de klotsende oksels bijna horen.

Het stukje tussenin, de herinnering, voelt wat gekuntseld op die plek. Zodra het verhaal weer verder gaat waar het in de 1e alinea is begonnen, moesten mijn hersens even schakelen. Dat kostte moeite, waar je het een lezer eigenlijk zo gemakkelijk mogelijk wilde maken. 

De zinnen tussen haakjes zijn m.i. ter verduidelijking van de tekst, maar dat haalt de lezer uit het verhaal. Ik zou proberen daar een andere oplossing voor de bedenken en dat hoeft niet ingewikkeld: je kunt het ook gewoon uitleggen of verwerken in de zin erna. Kortom: ik ben ook niet vóór de haakjes ;) 

Bedankt voor je bijdrage!
Yvette