Ha Jackie, de eerste keer naar het ziekenhuis. Je beschrijft het vanuit een kind. Voor het kind was het heel spannend. Als je het verhaal in de tegenwoordige tijd zet, wordt het voor de lezer ook wat spannender. Dan kun je je beter inleven. Je beschrijft mooi die kleine gebeurtenissen, die voor een kind zo belangrijk kunnen zijn. Goed gedaan.
p.s. Je titel heb je overgenomen van de opdracht, maar het is de bedoeling dat je er zelf een bedenkt;-)

Ik vind er een heleboel goed aan, dat gebouw neemt echt bedreigende contouren aan. De paniek die om voorrang vecht met de drang naar moeder zet je goed neer. ''Toe Lot' komt mams' klopt denk ik niet helemaal en in 'voorzichtig ik mijn voet vooruit' mist een werkwoord. Ook mis je een paar hoofletters. Allemaal niet zo boeiend, maar tenslotte nog dit: ik kan niet tegen het woord 'Mams'. Afschuwelijk.

mams, mama, moeder, mem is allemaal goed. Het gaat erom wat jij vindt welk woord je wil gebruiken.

Wat leuk! Ik vond je beschrijvingen zo leuk, vooral de details (bv. de ramen, de losliggende stoeptegel). Ook heel sterk hoe de sfeer volledig omslaat in de laatste alinea van angstaanjagend naar opwindend. Ik twijfelde aanvankelijk tussen een schoolgebouw of een ziekenhuis, het is goed dat dat nog niet meteen duidelijk wordt.

Detailsuggestie: "Gebouwen met zulke leuke mensen zijn niet meer eng. " --> zijn niet eng meer (?) Ik twijfel over de volgorde.

@Sakura. In mijn familie zijn enkel oma's, boma's of moekes. Maar in de familie van vrienden waren er Mams en Babs. Had je Mams gekend, dan zou je afkeer van het woord als sneeuw voor de zon gesmolten zijn. Die afkeer delen in een commentaar wekt op zijn beurt afkeer bij de(ze) lezer.

@Jackie: laat Mams aub terugkeren (ik merk dat ze stiekem gebleven is op het einde van de tekst: zo ken ik haar ...)

Hoi Jacky, een mooi verhaal. Duidelijk op het niveau van het kind beschreven.

Nog nooit ben ik  binnen geweest. Niet voor mezelf. Niet voor anderen.  ---> de eerste zin leest niet lekker. Misschien: Ik ben er nog nooit binnen geweest. 
De twee zinnen erna lezen dubbelop. In de eerste zin zeg je al dat je er nog nooit geweest bent.

Voor de 1^e keer.  ---> eerste keer. Getallen schrijf je doorgaans voluit.

 Ik wil niet naar binnen! Maar het moet. Voor de 1^e keer.  ‘Toe Lot’  zegt mama. ‘Ga nu maar.’  ---> Ik denk dat de moeder eerder zal zeggen: 'Kom nu maar'. Het kind hoeft toch niet alleen naar binnen? Waarom gaan ze in eerste instantie naar het ziekenhuis? Waarom moet ze? Dat is niet duidelijk, want je doet er verder niets meer mee. Het echte verhaal begint bij het vallen over de stoeptegel. Naar mijn idee zouden de eerste zinnen weg kunnen. 

'Kom op, die enge kamer in' lacht de dokter.  ---> achter in hoort nog een komma.

Gi, die afkeer kennen we nu wel.

Jackie, wat Taco zegt is zeker waar. Jouw tekst, jouw woord. Ik deel alleen mijn leeservaring. 

Jacky, je mag me gewoon Fief noemen, hoor. 😊

Je bent allebehalve onbeleefd. Leuk om jong bloed in het forum te hebben. Stoer dat je meedoet.

Ha Jacky, je verhaal doet het heel goed, nu in de tegenwoordige tijd! Super. Ja, het is inderdaad even een klusje om te doen, maar het resultaat mag er zijn.

Leuk verhaal, alleen de reden van het bezoek en de val, daar val ik over... heb je hem? humor, om te lachen.

Ze valt en het wordt zwart voor haar ogen en wordt wakker in een rolstoel, dat is wel een hele harde klap geweest en dan is die snee niet hetgeen ze eerst naar gaan kijken.

Tevens wat leestekens die me opvielen: 

Je mist een aanhalingsteken voor "Je": 'Ho!' roept hij zo hard mogelijk. Je mag niet door de gangen racen! Al helemaal niet met iemand die in haar hand heeft gesneden.' 

Hier mist een punt ‘Het is de eerste keer’ 

Hier mist een aanhalingsteken: ‘Spannend hè?

hier moet de komma voor de aanhalingsteken:  ‘Harder',

Hier mist een punt: 'Kom op, die enge kamer in'

Hoi,

Van tegenspreken worden we juist beter, nooit je excuses voor maken. Van discussies worden we allemaal beter, leren we van. En ik ben dan wel oud volgens jouw begrip (snik) maar ik heb ook nog veel te leren hier.

Iedereen leest verhalen vanuit zijn eigen kennis en interpreteert datgeen op zijn/haar eigen manier.

Idem aan de "mams" discussie, eerder, jouw verhaal, jouw woordkeuzes.

Alleen wat leestekens betreft is het meestal wel duidelijk. Tenminste ... ook daar valt over te twisten.

A.

Hoi Jackie,

Aandoenlijk verhaal. Ik vraag me af hoe oud de hoofdpersoon in. Af en toe denk ik wat ouder, maar aan de 1e en laatste alinea te zien is ze nog heel jong. Je zou de lezer een nóg dieper kijkje in haar belevingswereld kunnen geven, door je in haar te verplaatsen en denken wat ze wel niet van die enge arts vindt, of het spandoek (dat ze wel goed kan lezen, dus zo heel jong is ze niet).

Ik lees in je reactie dat je zelf ook niet zo goed wist waarom ze naar binnen moest. Ik had eerlijk gezegd iets veel ergers verwacht, dat zou ook haar aversie tegen het gebouw goed kunnen verklaren. Bijvoorbeeld de 1e x chemo.... Nu heb ik er zelf bij bedacht dat ze bang voor het gebouw is omdat ze zich moet laten hechten, ofzo, maar het waaróm achter de angst blijft een beetje gissen.

Bedankt voor je bijdrage!
Yvette