#386 De date

Hoi Aurora, wat een vreselijke date. De waterval aan informatie geeft een goed beeld van de man. Goed verhaal, met plezier gelezen.
De woordenstroom van de man zegt genoeg over hem, maar het zou ook leuk zijn geweest als je hem nog iets beschreven had. Kaarsrechte scheiding en een gestreepte spencer of zoiets.

Het verhaal lijkt vanuit het perspectief van de vrouw geschreven, maar bij de laatste alinea vraag ik me af of de vrouw wacht tot hij de bestelling gedaan heeft of gooit ze het geld op tafel en vertrekt? In dat laatste geval kan ze niet weten dat hij na haar gesprek nog doet. 

Ik heb thuis 2317 boeken  ---> getallen schrijf je doorgaans voluit. Ik snap dat je de man dat precieze getal wil laten zeggen.

€ 50  ---> ik zou hier vijftig euro schrijven of: een briefje van vijftig

Mooi verhaal Aurora. Vlot geschreven, invoelbaar. Geen aanmerkingen. 

Ha Aurora, ik las je verhaal met plezier. Het zal je maar gebeuren. In elk geval zijn de kaarten dan snel geschud. Wegwezen. 

Aurora, hoe gruwelijk realistisch is dit. Het excuus van het toilet en de aftocht vind ik wat flauwtjes. Het egocentrische varken verdiende beter: kommetje huismayonaise omstoten of zoiets.

Hoi Aurora, 

Ik moest heel hard lachen om een toevalligheid. Ik heb ooit een blogartikel geschreven over het hoe en wat van een infodump. Om een voorbeeld te geven schreef ik een korte casus uit en dat ging uit van excact dit voorbeeld: een spraakwaterval op een verschrikkelijke date! Ook nog eens met het idee: voordat je een onderwerp goed kan uitlichten heb je alweer een lawine van onbruikbare informatie over je heen gekregen. 

Omdat jij al langer schrijft, weet je waarschijnlijk wel wat een infodump is en dat dat een doodsteek kan zijn voor een goed verhaal. Des te meer complimenten voor je omdat het je is gelukt om de/mijn klassieke 'onleesbare infodump' niet leesbaar, maar ook nog eens leuk leesbaar te maken! 

Dat lukt je door subtiel in de eerste regel al duidelijk te maken dat je met een spraakwaterval te maken hebt. De dame wordt afgekapt in haar excuses om vervolgens 'informatie' toe te voegen die er niet echt toe doet of die niet echt logisch is om dan en daar al te geven. 
Normaalgesproken zou je eerder iets verwachten als:
"Geeft niks. Ga lekker zitten. Waar heb je trek in?" Om dan vervolgens even dat antwoord af te wachten en dan te zeggen: "Ik hoop niet dat je het erg vind dat ik al wat gegeten heb" 
En dan na een minuut of wat een complimentje over de jurk te geven. 

Je legt deze spraakwaterval er zo overduidelijk van begin af aan al bovenop, dat het leest als een:  'Lezer, riemen vast... ;)'   En dan lukt het om mee te gaan in de informatiestroom: de toon wordt er komisch van. Zeker omdat de inhoud óók nog eens van hak op te tak gaat. 

Het slotstuk is de kers op de taart
Die man heeft echt een bord (met kip en friet ;) ) voor zijn kop zeg...

Heel leuk geschreven!

Groet, 

Nadine

Hoi Fief, het verhaal is bewust geschreven vanuit een alwetende verteller, want anders kunnen we inderdaad niet weten wat de 'hij' doet nadat de 'zij' is vertrokken.

Wat betreft de getallen. Onze Taal zegt daarover: "Het is gebruikelijk om getallen tot twintig, tientallen en honderdtallen in letters te schrijven: zeven, dertien, twintig, dertig, tachtig, honderd, vierhonderd. Andere getallen en bijvoorbeeld data, jaartallen, temperaturen en percentages zijn vaak in cijfers: 42, 134, 50 procent, sinds 2005, 14 ºC." Ik denk dus dat ik het zo wel kan laten staan.

Bedankt, Marianne en Maria.

Aurora, hoe gruwelijk realistisch is dit.

Gi, het is zelfs zo realistisch dat deze persoon echt bestaat. Het is een vage kennis, waar ik ooit een lunchafspraak mee had (géén date, godzijdank!). Ik heb de omstandigheden gewijzigd, wat kleine details aangepast, alles flink gecomprimeerd, maar verder heb ik niks zelf verzonnen. Een kommetje huismayo in de schoot was misschien wel leuker geweest, maar ik vind dit soort mensen in de eerste plaats sneu en zielig. In werkelijkheid heb ik de lunch helemaal uitgezeten, waarna ik uitnodigingen om nog eens af te spreken heb geweigerd. Na twee keer viel het kwartje.

Dank je, Nadine, voor je uitgebreide feedback. Zoals ik hiervoor meldde, is dit helaas een bestaand persoon, met het grootste, dikste bord voor de kop dat ik ooit ben tegengekomen. Wel leuk dat ik er achteraf een mooi verhaaltje van heb kunnen maken ;-)

Fantastisch verhaal.
De mooiste zin wat mij betreft:

Bioscopen vind ik ook niks, want je mag er niet praten.

Ja, schandalig, hè, Annetteke? Je gaat toch naar de bioscoop voor de gezelligheid  ;-)

Goed verhaal Aurora. Een date met een persoon die overdreven ingenomen is met zichzelf.
Ik vind de truc van het telefoontje met haar zus een aardige oplossing om van hem  verlost te worden, slim gevonden.
Ik ben het met Vief eens dat een omschrijving van dat heerschap wel passend zou zijn.
De komma tussen koken en vinden zou ik weglaten. De zin is kort en behoeft geen rustpauze, loopt dan vlotter.

De komma tussen koken en vinden zou ik weglaten. De zin is kort en behoeft geen rustpauze, loopt dan vlotter.

De komma hoort er juist wel. Het staat tussen twee persoonsvormen en markeert wat de vrienden vinden. Als je de zin hardop leest, hoor je hier ook dat je stem van hoogte verandert. 

Wordt hij toch weer beloond zeg. 50 eur voor wat salade? Daar mist hij wel een trakbteermadam! Grappig en goed verhaal!

ZG!

Vief, als je de grammatische regel aangaande het gebruik van coma's, strikt toepast, heb je waarschijnlijk gelijk. Als je de komma in die korte zin weglaat loopt hij gesmeerder en het begrip wordt er niet minder door.

Ik lees dagelijks de Volkskrant.  Daarin valt me op dat er spaarzaam gebruik gemaakt wordt van komma's, ook in langere zinnen. De geoefende lezer heeft niet zo'n behoefte aan een overmaat aan komma's.

Dos, laten we het erover eens zijn dat we hierin van mening verschillen. Aan Aurora de beslissing.

@Dos en Fief, ik heb er nog eens goed naar gekeken, maar vind een komma hier toch op zijn plaats, ook omdat het om een samengestelde zin, met hoofdzin en bijzin, gaat. Dan past een komma naar mijn smaak. Dat is subjectief  en ik wil best bekennen dat ik een zwak voor komma's heb ;-)

Wat betreft jullie beider suggestie om de tafelheer kort te beschrijven: gezien het aantal woorden heb ik dat toch maar niet gedaan en heb ik er voor gekozen om de persoon te laten zien middels zijn woorden. Het grappige is dat lezers dan vanzelf op eigen houtje aan het invullen gaan. De beschrijving van Fief vind ik namelijk op zich heel passend, maar lijkt in niets op de persoon die ik in werkelijkheid ken. Heel verrassend!

@Tony, de tevreden boer is natruurlijk mede vanwege de vette winst!

Vief, ik ben het helemaal met je eens dat we hier van mening verschillen.

Schitterend verhaal! Grappig, maar toch ook een beetje schrijnend. Ik heb best te doen met de man die duidelijk worstelt met sociale vaardigheden, al moet ik er ook niet aan denken met zo iemand te moeten daten. Het maakt de personages wel levensecht. Top!
Ik moet meteen denken aan een andere date met een kip-eter.

Overigens zou ik acht, zeven en vijftig euro uitschrijven.

Hoi Vief, Ik kan de slaap maar niet te pakken krijgen. Het zit me dwars dat wij het niet met elkaar eens zijn. Hoe is het mogelijk? pieker ik maar raak en dat slaapt niet lekker. Er bespringen mij ook geen 99-woorden-verhaaltjes meer sindsdien.
Ik weet dat jij kommawijs bent en ik daarentegen eigenwijs.
Van ellende ben ik de kommaregels maar eens gaan opzoeken.

Ben je het met me eens dat we beiden de kommawaarheid heel dicht benaderen.

Persoonsvormen (onzetaal.nl)

Het is ook gebruikelijk om tussen twee naast elkaar staande persoonsvormen een komma te zetten:

• Wat zij gepresteerd heeft, is heel opmerkelijk.
• Nu ik er langer over nadenk, vind ik het geen gek idee.
• Wat zij bereikt heeft, is vooral te danken aan haar doorzettingsvermogen.

Alleen in korte zinnen kan de komma tussen persoonsvormen soms achterwege blijven:

• Wat je zegt ben je zelf.
• Wie dit leest is gek.
• De tijd gaat snel: voor je het weet is het zover.

In deze zinnen is ook geen duidelijke pauze hoorbaar.

Sorry dat ik je uit je slaap hou, Dos.

• Wat je zegt ben je zelf.
• Wie dit leest is gek.
• De tijd gaat snel: voor je het weet is het zover.

In deze zinnen is ook geen duidelijke pauze hoorbaar.

Voor mij is er wel een pauze hoorbaar bij de eerste twee zinnen, dus ik zou daar een komma zetten. Het is in een aantal gevallen, denk ik, ook maar net hoe je een zin leest. Misschien hebben we allebei een beetje gelijk.
 

Vief, in 99 woorden: ik heb er een nachtje onrustig over geslapen en nu ik weer helder van geest ben, kom ik tot de conclusie dat we allebei niet een béétje gelijk hebben, maar beiden heel véél.

Voor de zekerheid heb ik het mijn kippen voorgelegd. Ze zijn dan wel heengegaan, maar waar ze nu verblijven hebben ze een spoedcursus lezen en grammatica voor gehandicapten gevolgd. Omdat ze kip zijn, zijn ze licht gehandicapt.
Mijn kippen zijn van mening dat je de zin inderdaad op twee manieren kunt lezen: snel… en onderweg uitgeput pauzeren en op een bankje neerploffen.

Omdat ze kip zijn, zijn ze licht gehandicapt.

Leuker leest het: omdat ze kippig zijn, zijn ze visueel beperkt. 

Nee, Vief, mijn hoenders waren absoluut niet bijziend. Dan was ik wel met ze naar de opticien gegaan en had ze een brilletje laten aanmeten.
Hun handicap is kip-eigen. Ze lezen door elke letter aan te pikken. Dat is tijdrovend en woorden langer dan drie letters, moeten ze meerdere keren aanpikken, omdat ze het begin van het woord vergeten zijn.
Hun geheugen omvat slechts 100 kB. Dat is weinig.

Ik merk dat jij weinig met kippen van doen hebt gehad.

Maar Vief, bedankt voor je suggestie. Altijd goed en inspinnend te ervaren dat mensen met je mee denken.

(99 woorden)