Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#384 Ode aan Sikke

Vanaf het allereerste moment dat ik je zag heb je mijn hart gestolen. Ik nam je mee uit het asiel. Je voelde je meteen thuis. Na een klein rondje door het huis nestelde jij je op mijn bank. Alsof het de plek was waar je altijd naar op zoek was geweest. Samen zaten we uren op de bank, je kop op mijn schoot, samen genieten.

Al snel kwam je los en liet je me meer van je ware ik zien. Steeds meer ontdek ik hoeveel we eigenlijk op elkaar lijken. Je gaat voor nul of honderd, net als ik. Een hele dag hyper zijn, de volgende dag weer goed maken met luieren en slapen. Allebei extreem eigenwijs. We hebben zelfs dezelfde lijn, soms keurig op gewicht, dan weer net wat te dik.

We vonden rust en avontuur bij elkaar. Tot jij plotseling een hele dag sliep, niet meer wilde eten en ik je lippen bevochtigde met mijn vinger om te voorkomen dat je zou uitdrogen. Wat liet je me schrikken. We hadden elkaar gevonden, je mocht me niet verlaten. Laat in de avond besloot ik met je naar de spoedarts te gaan. Ook in de auto waar je altijd mee miauwt met het geluid van de motor, bleef je stil.

Sinds dat moment weet ik dat je niet alleen lief en eigenwijs, maar ook heel kwetsbaar bent. Je verbrast af en toe meer energie dan je weerstand aan kan, tot je lijfje je tot halt roept en het enige wat je red de pillen zijn. Na een week rust en weer een vermogen aan medicijnen, ben je er dan weer. Nul of honderd, net als ik. Met het verschil dat ik een rem ken (al ben ik soms wel net iets te laat).

Wat ik minder aan je waardeer is dat je me soms besluipt. Zomaar achter me staat in de keuken, me bespringt en je nagels in m’n billen slaat. Gewoon omdat je het leuk vindt? Om onze krachten te meten kijk ik je streng aan, jij kijkt streng terug. We weten allebei dat niemand wint. Als we zijn bekoeld sluiten we af met een knuffel en gaan weer onze eigen gang.

Lieve Sikke, ik bied je de plek waar je altijd naar op zoek was, jij spiegelt me en leert me doseren. Vandaag een klein beetje energie bewaren om morgen met een voorsprong te beginnen aan een nieuwe dag. Ik hou van je en zal mijn uiterste best doen, jouw eigen-aardigheden te blijven waarderen. Bedankt dat ik je mocht vinden!

Liefs Meri

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik haat het afgezaagde woord 'leuk' maar ik kan even niets anders bedenken dat past bij dit verhaal over jouw vriendje. In de eerste zin moet 'weet' veranderen in 'wist'.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Meri,

Ik vind je verhaal erg mooi en goed geschreven, maar de vorm spreekt mij wat minder aan. De kans is groot dat dit subjectief is, maar ik ga het toch proberen uit te leggen. Dan hoop ik dat daar alsnog iets bruikbaars uit voortkomt voor je. 

Ik heb wat moeite met de 'je-vorm'. Je houdt ontzettend veel van je hondje, wat volledig terecht is. Maar juist omdat het zo mooi en liefdevol geschreven is alsof je het ook tegen een romantische partner zou kunnen hebben (wat betreft) de toon, vind ik dat ergens ietsje minder vlot. 
Begrijp me niet verkeerd, het gaat er mij niet om of de liefde voor een huisdier net zo groot kan zijn als liefde voor een romantische partner. Maar toch moet ik het daar bij gebrek aan betere uitleg toch even mee vergelijken. 
Het voelt voor mij nu een beetje alsof je een liefdesbrief schrijft aan iemand waarvoor je alleen vriendschappelijke gevoelens hebt. 

Ik denk als je in de hij-vorm geschreven had, dat effect wat minder was geweest. En ook omdat de hond inmiddels is gestorven, zou een hij-vorm ook niet misstaan voor een/deze grafrede. 

Maar verder is het verhaal zoals gezegd erg mooi, oprecht en beeldend geschreven. 

Mooi gedaan!

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Tnx Nadine! Hij, is mijn kat, en wat ik schrijf over ons is niets minder dan de werkelijkheid. Hij leeft nog, kost me steeds weer een vermogen bij de dierenarts!

 

Dankjewel voor je feedback, ik kan me er wel in vinden!