Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
- Gewone gebruiker
#384 Het echte baasje
Marylou begint sneller te lopen, haar laarzen spetterend in de plasjes. De halsband trekt om mijn nek, wanneer ik haar probeer te volgen. Ze loopt eigenlijk een constant verschillend tempo, waardoor ik erg op haar moet letten om haar bij te houden. Tijdens de wandeltocht heb ik daardoor waarschijnlijk al meerdere katten en eenden gemist. Door al het opspattende water is mijn vacht ook behoorlijk nat geworden. Volgens mij doet ze dat expres, want ze wil me altijd uitlaten als het net geregend heeft.
De honden uit de buurt vinden het maar vreemd dat ik haar niet als mijn baasje beschouw. Ze laat me toch twee keer op een dag uit en geeft me op wisselende tijden te eten. Het ontgaat me waarom dit voldoende zou zijn. Ze geeft me eigenlijk nooit echte commando's en gooit niet met de bal, zelfs niet als ik er herhaaldelijk op aandring. Misschien ben ik wel te veeleisend en heeft ze het ook gewoon druk. Met school, vriendjes en vriendinnetjes, waarvan eentje een dwergpoedel heeft die haar neus voor me ophaalt. Maar soms mag ik toch ook wel recht hebben op wat me-time?
Ik begin harder aan de lijn te trekken. Marylou staat bijna op haar kuiten om me tegen te houden, maar valt uiteindelijk voorover. Door het Pedigree dieetvoer ben ik sterker geworden in de poten en ik weet haar mee te krijgen naar een sneller tempo. Een constanter tempo, een duidelijkere maat. Ik laat haar rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Het commando 'ren' is altijd mijn favoriete geweest. En zij kent het ook, want ze volgt me. Door het park, racend langs de verbaasde chihuahua's van de overbuurvrouw. Langs het vijvertje met de brandganzen die me eens een keertje niet wegjagen.
'Stop, zachter, langzamer,' roept ze. Het lijkt een slechte poging om toch het baasje te worden. Ze steekt haar tong uit haar mond, een beetje zoals die blafbeesten van de buren dat doen. Ik blaf zo schel mogelijk naar de wannabe-chihuahua, alle commando's die ik ken. Ze doet alsof ze me niet kan verstaan. Ze is goed in toneelspelen vandaag. Ik ren, blaf, trek en struikel door, tot de geschikte plek gevonden is. De uitverkoren plek, waar ik eindelijk kan doen wat ik al die tijd al had willen doen.
Leuk verhaal, Virtuoso,…
Lid sinds
6 jaar 5 maandenRol
Leuk verhaal, Virtuoso, lekker eigenwijze hond. Ik hoop dat je me de opmerkingen die hieronder staan niet kwalijk neemt:
...waardoor ik erg op haar moet letten haar bij te houden = het woordje om vergeten?
Tijdens de wandeltocht heb ik daardoor waarschijnlijk al meerdere katten - als je daardoor en waarschijnlijk weghaalt loopt de zin volgens mij vlotter?
Door al het opspattende water is mijn vacht ook behoorlijk nat geworden. Al en ook kunnen weg? Je gebruikt een aantal 'tussenwoorden', zoals "eigenlijk, wel, lijkt …. die volgens mij weg kunnen.
'die eerder genoemde chihuahua's ' vind ik niet zo sterk. Je zou die chihuahua' s ( Heb ik het goed geschreven? ;-) )de tweede keer kunnen omschrijven, zodat je die naam niet zo vaak hoeft te benoemen?
Ik voel me lekker uitgelaten na het lezen. Dank.
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
De mens als huisdier van de…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
De mens als huisdier van de hond. Prachtig geestig verhaal. Wel denk ik dat er best wat meer alinea's in aangebracht kunnen worden. De chihuahua's mogen er wat mij betreft uit en het verdient een mooie, sterke clou. Niettemin, met veel plezier gelezen
Marylou staat bijna op haar…
Lid sinds
2 jaar 7 maandenRol
Hier struikelde ik even, want ik zie niet helemaal voor me wat je hiermee bedoelt.
Een interessante invalshoek. De machtsstrijd vind ik een boeiend gegeven. Die clou waar Musonius het over heeft miste ik in eerste instantie ook. Nog steeds denk ik dat je daar wel iets meer mee kunt. Eerder in het verhaal geef je wat aanwijzingen over wat de hond wil, maar die kunnen denk ik best iets duidelijker, zonder dat je gelijk te veel weggeeft. Toch heeft het verhaal zoals het nu is een zekere erotische ondertoon die me eigenlijk wel bevalt.
Mooi beschreven vanuit de…
Lid sinds
3 jaar 4 maandenRol
Mooi beschreven vanuit de hond. De uitdrukking ' staat op haar kuiten' ken ik niet. En de laatste zin klinkt ronduit dreigend. Of lees ik dat verkeerd? Gaat het om onschuldige hondenspelletjes? Met plezier gelezen, ik zie het voor me!
@ Carneli Dank voor het…
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
@ Carneli
Dank voor het lezen en je grammaticale feedback. Heb het stukje iets aangepast. Alleen 'daardoor waarschijnlijk' heb ik wel even laten staan. Waarschijnlijk kun je ook moeilijk weglaten, want de hond in dit verhaal (zeker geen dom beest) kan natuurlijk moeilijk met zekerheid zeggen wat ie precies gemist heeft.
@GI
Ook dank voor je blanco commentaar. Soms zegt een onbeschreven blad meer dan duizend woorden.
@Musonius
Leuk om te horen dat je het een geestig verhaal vind. Je hebt ook zeker een punt betreffende de clou, alleen moet je er wel rekening mee houden dat het hier natuurlijk om een hond gaat. Die reageren vaak impulsief, zonder dat er altijd een duidelijke reden is voor het gedrag (laat staan een diepzinnige).
@Mespunt
Wow een erotische ondertoon zat ik eigenlijk niet aan te denken, maar creatief gevonden. Op de kuiten staan is voor zover ik weet geen officiele uitdrukking, ik vond 'hakken in het zand' iets te cliche-matig. Eigenlijk is het ook meer letterlijk bedoeld. Marylou probeert alles om het trekken tegen te houden, en staat dus op het uiterst achterste deel van haar voeten.
@ Maria Fransisca
Dank voor het lezen. Dreigend is het niet direct bedoeld, hoewel de hond natuurlijk wel stout bezig is door het baasje het hele park door te sleuren. Pedagogisch niet verantwoord.
Hoi Virtuosuo, Je hebt een…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Virtuosuo,
Je hebt een leuke invalshoek gekozen! Het sluit daarbij mooi aan dat je de hond zich laat afvragen wanneer een baasje ook hét baasje is. Is dat wanneer die een bepaald aantal commando´s geeft, of wanneer die de overhand in het wandeltempo heeft?
Ik moest lachen om 'wannabe-chihuahua'. Leuk verzonnen!
Zo nu en dan laat je ook het een en ander doorschemeren waarom het baasje het aan haarzelf te danken heeft dat haar hond zo eigenwijs is. Het dieet, maar ook het tijdstip van het wandelen, net na de regen.
De hond is lekker eigenwijs en niet de braafste, maar je krijgt het wel voor elkaar om dat zo te brengen dat je de hond wel gelijk geeft. Dat is te danken aan je vlotte tempo.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine