Leuk gedicht, Mespunt.

Ter overweging: 'toe getogen' vind ik niet mooi. Als je in de eerste zin 'echt' weglaat, kun je in de vierde zin 'toe' ook schrappen.

Kun je de achtste zin veranderen in  'De hoop die ik nog had was daarmee vervlogen'.?

Hoi Mespunt, ik ben het eens met Dos. Zonder "echt" en "toe" leest het beter. "Wel" en "nog" zijn ook woorden die de zinnen onnodig lang maken. Persoonlijk vind ik dat er veel woorden in zitten die op -ogen en -iep eindigen. Van mij mag je meer variëren met woorden. 

Ik vind het verhaal wat je vertelt in het gedicht erg leuk. Ik ben minder gecharmeerd van het gedicht zelf. Het heeft voor mij een hoog Sinterklaas-gehalte. Sint zat te denken wat hij dit jaar weer zou schenken. Alsof je woordenschat niet toereikend is en je hebt al bewezen dat dat niet is.

In het derde gedeelte  zou ik de woorden geweldig, mooi schrappen. In het laatste deel hoort een komma tussen huizen en durft. Volgens mij is het mooier als je daar twee zinnen van maakt, maar dan klopt je rijm niet meer.

Ik heb geen verstand van de verschillende vormen van rijmen, dus over het aantal regels kan ik daarom niets zeggen. Het rijm eindigt voor mij wat abrupt  alsof er eigenlijk nog een paar verzen bij zouden kunnen. Je eindigt met: ze zullen nu hun spullen dus wel pakken. Is dat zo? Of doen ze het tegenovergestelde? Kortom, ik vind het wat je vertelt goed gevonden en dat heb ik graag gelezen, maar met het rijm zou je meer kunnen doen.

Ik vind 'm leuk, met alle moeilijkheden die een sonnet met zich meebrengt duidelijk geëtaleerd. Rijmdwang en archaïsche woorden, dat zijn de valkuilen waar ik ook meteen in verzeild raak. Maar juist door die mengeling van het onderwerp en het zoeken naar de juiste voorwaarden voor een kloppende vorm, maakt het een charmant gedicht.

Geen gepiep, lezers. Prima verhaal. Het onderwerp en je vertelling is zodanig dat het rijm lekker vet kan zijn, mespunt. Eerder aanzetten dan afzwakken zou ik zeggen. In strofe één zet je de toon goed met 'griep'. Dat staat zelfs beter in je eerste versie. De lezer weet meteen in wat voor sonnet hij zit, als je van 'geniep' naar 'griep' gaat: dit wordt lachen. 

Suggestie voor regel 11: 'maar wel sociaal, dus ik nam er twee'. Het versterkt de conclusie en verbetert het ritme. Het zou nog beter tot zijn recht komen als je het metrum strakker maakt. Nu is het wiebelig. Geeft niets, maar dan moet je daar voor in de plaats geen lettergrepen gaan tellen. Woorden als 'en', 'nu', 'dus' verraden de geforceerde poging daartoe. Als je forceert, doe het open en bloot. Dat is mijn advies.

Dus nu de conclusie: de laatste regel zit vol met 'fillers' en dat is jammer. Ik begrijp ook waarom het voor Fief onaf lijkt. Zou het een idee zijn het laatste tercet om te gooien en de knaller aan het eind te zetten? Suggestie:

Die vuile muizen kunnen in gaan pakken,
want ik heb op het internet gelezen:
waar ratten huizen durft geen muis te kakken.

Sakura, je slaat de spijker op zijn kop. Zo is het af. 

Hoi Mespunt, ik zou gaan voor katten in plaats van enge ratten!

Ik vind de laatste suggestie van Sakura een hele goede. Je eindigt je gedicht dan met de leukste zin van je gedicht.

Daarnaast knap hoe je alles zo mooi binnen de regels van een sonnet samen dicht. Ikzelf vind dat altijd erg moeilijk. Mijn gedichten vliegen altijd uit de bocht.

Mespunt, een fraai uitgangspunt en dito uitdaging. De laatste versie, met zijn compacte structuur vind ik heel geslaagd. Ik vind regel één wel lekkerder klinken als je niet en langer omdraait: lànger nìet gedògen in plaats van nìet lànger gedògen. En in regel drie vind ik de uitleg (ik ben bang) en alleen die griep wat gezocht. Verspreiders van bacterien, corona en de griep kan ook, en maakt de knabbelaars nog erger.
Maar wat zeur ik. Je deed een meesterzet een schreef een magistraal sonnet.

Ha Ha, een rationeel idee! Goed gevonden, Mespunt. Ik vind het een heel hilarisch gedicht. Het lijkt op een sonnet, toch?
abba abba cdc dcd
In elk geval heb ik ervan genoten. Originele invulling van de opdracht.

.

Hoi Mespunt, wat een heerlijk gedicht. 

Ik vind het een mooi gedicht. Dit soort dingen zijn moeilijker te schrijven dan verwacht. Knap gedaan.

Top!  Zeker de laatste versie, vind ik. Met subliem einde. Had mijn vader kunnen zeggen, ha, ha!  

Altijd eindigen met de sterkste zin, in dit geval waar ratten huizen, durft geen muis te kakken. Goed dat je dit gewijzigd hebt. Wel erg veel rijm- en metrumdwang.

't Gespuis, ik kan ze langer niet gedogen.

Zeg nou eens eerlijk: als je deze zin in iemands verhaal tegenkwam, wat zou je dan gezegd hebben? 'Langer niet'? En ze slaat op gespuis, dus het moet niet ze, maar het zijn. De regel uit je eerste versie (Ik kon ze echt niet langer meer gedogen) is vele malen beter.

Incontinente knabbelaars, 't gepiep.

In de eerste versie had je poep staan, een mooi pararijm op piep, dus ik zou hier wel iets mee doen. Sterk rijmwoord, dus ik zou het wat verder in het gedicht plaatsen.*

'k Ben bang voor enge ziektes als de griep!

Klinkt erg rijmdwangmatig. Vergeet de griep. Rijmwoorden genoeg.

Dus ben ik aan het winkelen getogen.

Ook genoeg rijmen te vinden op -ogen. Denk aan Ik heb zelfs al verhuizen overwogen, iets met lede ogen, etc,

drie valletjes, plus gif in het geniep.

Gif in het geniep? Rijmdwang.

Maar toen kreeg ik een rationeel idee.

Rationeel idee vind ik raar. Maak er dan lumineus van.

Die vuile muizen kunnen in gaan pakken,

Kun je niet iets doen met biezen pakken?

want ik heb op het internet gelezen:
waar ratten huizen, durft geen muis te kakken.

Ik denk dat het leuker is om de voorlaatste zin te wijzigen in Zoals mijn oma zaliger al zei:, dat schept een mooi contrast met het boertige slot.

Maak het je niet al te moeilijk en gebruik het rijmschema abc abc voor de wending, dan kun je meer kanten op.

*Zie verder mijn tips bij De kater van Hadeke.

Dag mespunt, 

Ja, heel interessant, die reactie van Musonius. Wat kan ik daarna nog zeggen?

Ik gooi het dan maar over een andere boeg. Ik meen hier gelezen te hebben dat je heel lang niet gedicht hebt. Ondertussen lijk je er wel een uitdaging in te hebben gevonden. Dat vind ik wel tof! Ik vind ook humor terug in je gedicht, dus ik veronderstel dat je er zelf ook plezier in hebt (ook al doet het soms pijn).

Nog even over de inhoud: erg goed gevonden.Goede opbouw: aan de orde stellen, mislukte oplossingen vertellen en dan in de wending komen met de echte oplossing. Het ligt voor de hand dat je een kat aanschaft. Pas in de laatste regel duidelijk maken dat het om ratten gaat, is een prachtvondst en erg komisch.

Afgezien van voorkomend rijm- en metrumdwang is het wel duidelijk dat je gevoel voor rijm en metrum hebt. Met andere woorden: je komt er wel.

We hadden ons er grondig in verdiept:
één aankoop en de zorgen zijn verdwenen.
De muizen namen als een haas de benen.
Dankzij de ratten was het zo gepiept.

Al zit ik wel met één ding in mijn maag:
we hebben nu in huis een rattenplaag.

Hoi Mespunt, 

Je hebt twee versies, en ik ga kijken naar je laatste, omdat dat de versie is waar je zelf waarschijnlijk het meest tevreden mee bent. 

Als eerste: een hele goede, leuke plottwist!  Ik vind het leuk dat er ook een knipoogje in verborgen zit: als je bang bent voor ziektes is het laatste wat je moet doen ratten in huis halen, dus zo rationeel is dat niet ;) 

Je gedicht heeft over het algemeen een fijn ritme en je wisselt ook niet te veel van toon om maar te kunnen rijmen. Daar bedoel ik mee dat je omwille van de rijm soms in informele woorden kunt vervallen, waarna je soms weer naar een ouderwets woord neigt om die rijn maar te kunnen voltooien. 
Het is niet honderd procent in hetzelfde ritme (als in: de lengten komen altijd overeen) maar laten we wel wezen: als je echt wil dichten en niet in Sinterklaasrijm wil vervallen... Rijmen en dichten is echt wat anders. 

Ik moet ook eerlijk zeggen dat feedback geven op een gedicht als schrijfcoach voor mij nieuw is. Ik weet niet zo goed waar ik dan echt op 'hoor te letten' en wat een objectief goed gedicht maakt, maar ik vind het in ieder geval zeker niet als geforceerde rijm overkomen en ook inhoudelijk vind ik het verhaal een mooi geheel. 

Groet, 

Nadine