Herkenbaar zo iemand waarvan het dier altijd voorgaat, super irritant.

met plezier gelezen

Hoi Maria, herkenbaar verhaal, leuk beschreven. Graag gelezen.

Ik mis wel de emotie van de hp. Hoe is het om haar zus weer te zien na zo'n lange tijd? Hoe ruiken de versgebakken koekjes? Wat doet die aandacht voor de hond tijdens het gesprek met haar? Ze heeft haar zus tenslotte lang niet gezien, maar die heeft meer aandacht voor de hond. Die laatste zin zou je dan nog scherper neer kunnen zetten: Nee, het was weer gezellig bijkletsen met mijn zus.

Eenmaal binnen, de deur weer dicht, doe ik mijn jas uit. Happy begroet me door tegen me op te springen.  ---> "de deur weer dicht, doe ik mijn jas uit" zou je ook weg kunnen laten. Het voegt voor het verhaal niets toe. 

‘Nee, Hep, nu is het klaar, in je mand,’ zegt mijn schoonzus  ---> misschien: commandeert mijn schoonzus. Ik neem aan dat ze het niet op gewone toon zegt, maar meer dwingend.

Ik kijk rond in de kamer. Het is een poosje geleden dat ik hier was. ---> de eerste zin is voor mijn gevoel niet relevant omdat je er verder niets mee doet. Wel als je bijvoorbeeld beschrijft dat de bank op een andere plek staat of er een nieuw schilderij hangt of zoiets. Ze is tenslotte al lang niet meer binnen geweest.

Knap hoe 'ik' zo neutraal blijft en niet oordeelt, benoemt, labelt of bekritiseert. Laat de lezer dat maar doen. En dat die ene onderbroken zin het gevoel dan maar draagt. Ik vind het leuk.

@Maria Fransisca, goede vondst en realistisch beschreven toestand, al had naar mijn gevoel Happy vanaf het begin nog meer onverdiende aandacht mogen krijgen.

Hoi Maria, je verhaal leest lekker weg. Zo zal het gebeurd zijn. Vrijwel alle aandacht in je vertelling gaat naar het bezoek aan je schoonzus waar, de gebruikelijke gesprekken ontstaan. De hond speelt nadrukkelijk een ondergeschoven bijrol, dat vind ik jammer. Het verhaal gaat voor mij uit als een kaars.

Twee kleine dingetjes waardoor ik even bleef haperen:

een schellend geluid

Is het niet gewoon een schel geluid? In elk geval begrijp ik niet wat je met dit geluid bedoelt. Of is het de deurbel?

Terwijl haar hond Happy juist het tegenovergestelde lijkt te willen.

Dat de hond niet vastgehouden wil worden snap ik, maar wil hij ook dat de deur weer dichtgaat?

Verder vind ik het erg knap en grappig hoe je uit je verhaal laat blijken wat je hp van de hond vindt zonder dat te zeggen. Juist die wat sarcastische toon maakt het voor mij tot een geslaagd verhaal. Ik heb het met plezier gelezen.

Hallo Maria, leuk zoals je de afkeer van de hp tot uiting brengt zonder het expliciet te zeggen (een stap achteruit aan de voordeur, het kopje op de tafel verschuiven). Leuke sarcastische afsluitzin. Verder sluit ik mij aan bij Mespunt over het schel geluid en Happy die het tegenovergestelde wil. Graag gelezen.

.

Grappig verhaal. Ik herken het, niet met huisdieren, maar met kinderen. Vrienden waar je toch net niet een gesprek mee kan voeren door de vele onderbrekingen. Je hp lijkt zich er niet aan te ergeren. Best ook. 

Ik moet meteen denken aan de briljante sketch Af Rambo ("Dat heeft ie liever niet, hoor!") van Martine Bijl, waarin een hond het voor het zeggen heeft. De moeite waard om te beluisteren. Hier, vanaf 28:30.

Gelukkig gaat het er in jouw verhaal een stuk subtieler aan toe. Ik vind de vorm die je aan de opdracht geeft heel goed gevonden. Ik mis de emotie, waar Fief over spreekt, niet. Laat de lezer de emoties maar voelen of zelf invullen. Juist doordat er geen oordeel uit het verhaal zelf spreek (ook dat is aan de lezer) vind ik het verhaal zo sterk.
Graag gelezen.

@Musonius: discriminatie! De rechten voor de podcast zijn alleen voor Nederland geregeld ...

@Gi, wat jammer. Het is zo geweldig. Ik heb gezocht op YouTube, maar daar is het niet te vinden. Het komt uit Martine Bijls tweede theaterprogramma 'Bijl'. Het is ook hier en hier te beluisteren, maar misschien geldt hiervoor wel hetzelfde rechtenprobleem.
Ik neem aan dat Martine Bijl ook in Vlaanderen bekend is, al was het maar door het lied van Louis Neefs.

Hoi Maria, 

Small talk (praatjes als 'Hoe gaat het met je?' en 'lekker weertje hè?') zijn gevaarlijk om over te schrijven, omdat ze zo alledaags en nietszeggend zijn dat je tekst er ontzettend traag van kan worden. Het is zo letterlijk nietszeggend dat er geen verhaal op gang komt. 

Daarom moet ik je een groot compliment geven hoe jij dat (al dan niet bewust) gebruikt om daar het hele verhaal om te laten draaien en dat in dienst te stellen van het verhaal!  Die hond is zo vervelend dat zelfs het kleinste praatje niet op gang komt. Daarbij laat je daarvóór al merken dat je hoofpersoon deze hond ook niet mag. 
Dat maakt het sarcastische slot des te sterker. 

Heel goed gedaan! 

Groet, 

Nadine